Bullets for my Valentines- Part 40

Author's Note:

*****************

Hi to all my readers and commentators.

Maraming salamat po sa pagtiyagang pag aantay ng update ko.

Medyo busy na ako kasi hell week. ang daming kailngan ayusin na mga projects.

Hope to see your comments Guys...

Nga pala, di naman po ako nagagalit sa mga critics ninyo po... kaya chill lang... :))

******************


This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.
Leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.
Thanks everyone for having your comment and for reading my story.
This story is only fiction at nabuo sa kathang isip lamang.
Ang anumang pagkakatulad sa mga lugar, pangryayari at pangalanay di po sinasadya. Maraming salamat po.



Compilation of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)

also, Bullets for my Valentines compilation in BOL is available at:
BFMV (Compilation)


Dito ninyo po ako pwedeng ma contact:
1. Facebook:

Dylan Kyle's Diary (fb page)

2. Blog:

Dylan Kyle's Diary (blog)

3. e-mail:

dylan.kyle.santos@gmail.com

---------------------------------------------------------------------------------

Bullets for my Valentines
Part 40
"Close Up" 

Always here,

Dylan Kyle Santos


******************************************************************

[AJ’s POV]

(Flashback)

Magkikita sana kami ni James noon pero di natuloy kasi nakiusap sa akin si Mark. 

May hihingin daw siyang pabor sa akin. 

Tungkol daw kay Cyrus.

Sa may court ko siya hinintay. 

Yun kasi yung sabi niya. 

Ano kaya yung kailangan niya? 

Maya-maya dumating na din si Mark. Medyo humahangis.

He is a good looking guy, crush ko siya dati..

“Sorry late ako.” Sabi niya

“Ayos lang. Ano ba yung kailangan mo?”

“May sasabihin kasi ako.”

“Tungkol ba kay Cyrus? May di ba kayo pinagkasunduan?”

“Hindi.. kasi...kasi..”

“Alam mo yang kaibigan ko kung minsan pasaway.. pero sobrang bait at sweeet niyan.”

“di yun yun.”

“Eh ano ba yung dahilan?”

“Kasi... gusto kita.. ikaw ang gusto ko at hindi si Cyrus.”

Natigilan ako sa sinabi niya. 

Ano? 

Bakit? 

Paano?

“Wag kang magbiro ng ganyan.. tigilan mo ako... kayo ni Cyrus diba? Kaibigan ko si Cyrus kaya tantanan mo ako.”

“Anong magagawa ko? Ikaw ang mahal ko. Nung nalaman ko na kayo na ni James daig ko pa ang natalo sa sugal. Takte yan. Mahal kita...” sinuntok niya yung bleachers.

Tumayo ako at umakto na aalis. 

Pero bigla niya akong hinabol at hinalikan. 

Inihiga niya ako sa may bleachers at pilit na hinahalikan.

“Bi-bitawan mo ako.. arrghhh... mag dalwang isip ka nga... kaibigan ko si Cyrus... it—itigil mo to...” itinulak ko siya kaya nabuwal siya.

“Alam mo.. naawa ako kay Cyrus kasi ang bulag bulag niya. Mahal ko si James at hindi dahil kaibigan kita di ko palalagpasin tong ginawa mo.. wag na wag kang lalapit sa akin.. tandaan mo to.... di na kita kilala mula ngayon.”

Nagmadali akong tumakbo pero napatigil din ako ng makita ko si Cyrus.nakita ko siyang umiiyak. Agad na tumakbo papunta kay Mark at agad niya itong sinuntok.

(End of Flashback)

Habang papalabas na ako ng CR, wala pa rin ako sa sarili ko. 

Dama ko yung pagkatanga ko.

Sinayang ko yung isang taon na walang nagagawa at ibinaon ang sarili sa kalugmukan. 

Ang tanga ko para di pakinggan ang lahat ng paliwanag ni James.

Nagsisisi ako na sa isang taon na yun, dapat nagsasama kami ni James ngayon, masaya, may isang relasyon na matatag at payapa. 

Pero sinira lang yun ng isang maling desisiyon.

Nagawa ko pa siyang ipagpalit kay Jaysen. 

Sising sisi ako na di ko man lang hinayaan na buksan ang puso ko sa mga posibilidad.

Yung tipong pinagtabuyan ko siya at halos kamuhian na inosente pala siya at walang kasalanan.

Kasalanan tong lahat ni Cyrus, nakakinis ka, sinira mo lahat, lahat lahat. Kung magkakaroon lang ako ng pagkakataon na makaharap ka, susuntukin ko ang mukha mo.

Nagbalik na ako sa kanila at agad kong nakita si James. 

Sa pagkakataong ito, tanging pananabik ang naramdaman ko.

Ngayon, maari ko ng mailabas yung nararamdaman ko, pero, nakakahiya ako. 

Karapat dapat pa ba akong humarap sa kanya sa kabila ng lahat.

“Oi panget... ang tagal mo ah... tara na.. tayo na susunod na sasalang jan...” sabi niya sabay ngiti.

He’s smile on his face makes my heart beats so fast. 

Yung tipong gusto ko siyang yakapin ng mahigpit.

“Ei... James... umfpt...”

“Ano yun?”

“Kasi....”

“Kasi?”

“ung tungkol sa...”

“Sa?”

“Sorry...”

“Saan?”

“basta sorry... tara na...”

“Ang weird mo... kanta tayo ah.. yung kanta ko para sayo... tandaan mo yan...”

Niyakap niya ako ng mahigpit. 

“Tandaan mo lang mahal kita... wala akong gagawin kundi ang mahalin ka lang.. handa akong tumayo at manatili sa tabi mo  kahit ilang beses mo pa akong ipagtabuyan.. babalik at babalik ako... mapatunayan ko lang na mahal kita...”

Nakakita ako ng mumunting luha sa kanyang mga mata. Pinahid ko ito at nginitian ko siya. 

Ngayon nararamdaman ko na parang ang laki ng kasalanan ko sa kanya.

Ang laki sobra. 

Daig ko pa yung nangyapak ng tao sa ginawa ko sa kanyan dati. 

Pinagsisihan ko na yun.

Tinawag na kami at kami na yung kakanta. 

Yun na yun. 

Excited ako kasi ngayon na lang ulit ako kakanta sa mga ganitong event. 

Tumingin muna ako kay James bago kami magsimula.

“Ready?” tanong niya at nag nod na lang ako.

Nagimula na silang tumugtog.

Alex: You’re insecure, don’t know what for... you’re turning head when you walk through the door.

Kian: Don’t need make-up, to cover up, being the way that you are is enough....

James: Everyone else in the room can see it... everyone else but you....

All: baby you light up my world like nobody else, the way that you flip your hair gets me overwhelmed, but when you smile at the ground it ain’t hard to tell, you don’t know oh oh... you don’t know your beautiful....

Ako: If only you saw what i can see, you’ll understand why I want you so desperately... right now I’m looking at you and I can’t believe....

All: You don’t know oh oh.. you don’t know your beautiful.Oh.. oh oh... That what makes you beautiful...

Eric: so c-come on... you got it wrong.. to prove I’m right I put it in a song....

James and Kian: I don’t know why you’re being shy... and turn away when I look into you’re eyes...

Alex: Everyone else in the room can see it... everyone else but you....

All: baby you light up my world like nobody else, the way that you flip your hair gets me overwhelmed, but when you smile at the ground it ain’t hard to tell, you don’t know oh oh... you don’t know your beautiful....

Eric: If only you saw what i can see, you’ll understand why I want you so desperately... right now I’m looking at you and I can’t believe....

All: You don’t know oh oh.. you don’t know your beautiful. Oh.. oh oh... That what makes you beautiful...na na na....

Masaya ako habang nakanta kami the best talaga, lalo na at magkasama kami ni James.

Ako: baby you light up my world like nobody else, the way that you flip your hair gets me overwhelmed, but when you smile at the ground it ain’t hard to tell, you don’t know oh oh... you don’t know your beautiful....

All: baby you light up my world like nobody else, the way that you flip your hair gets me overwhelmed, but when you smile at the ground it ain’t hard to tell, you don’t know oh oh... you don’t know your beautiful....

James: If only you saw what i can see, you’ll understand why I want you so desperately... right now I’m looking at you and I can’t believe....

All: You don’t know oh oh.. you don’t know your beautiful.

Lahat sila nagpalakpakan. 

Well grateful ako kasi nga nakaknta ulit ako. 

Pagkatapos naming kumanta, pinaupo na kami ni maam sa may table at kakain na daw. 

Agad kong hinagilap si Rizza.

Niyakap ko siya habang lumuluha ako. 

Nasa may tapat kami ng library namin. Niyakap din niya ako.

“Best may problema?”

Patuloy lang akong umiiyak.

“Anong ginawa sayo nung lalaking yun? Sabihin mo sa akin at gugulpihin ko.” Sabi niya.

“Best nagkamali ako... sobrang maling-mali ako....”

“Huh?”

“Best.. walang kasalanan si James.... walang wala... ako ang nagkamali.”

“Oi best.. nahihibang ka na ba? Sinaktan ka niya.”

“Hindi best... alam ko na yung totoo... nagkamali ako....walang kasalanan si James."

“Di kita maintindihan.”

“Ginamit lang ni Cyrus yung pagkakataon... yung time na yun.. walang nangyari sa kanila ni Cyrus... pinalabas lang niya... nagkamali ako.... ang tanga ko.. sobra...”

Pati si Rizza napatulala. Ikinuwento ko sa kanya ang lahat.

“Darn it. Ano ba naman kasing pumasok sa utak ni Cyrus eh?”

“Misunderstanding lang siguro ang lahat.”

“Anong balak mo?”

“Nahihiya na ako kay James. Parang wala na akong maihaharap sa kanya.”

“Tongek. Dapat maging masaya ka na. Alam mo ba na kay tagal ka niyang inantay. At isa pa, botong boto ako para sa kanya.”

“halata nga eh. Kung ipagtabuyan mo iya kanina wagas.”

“Di ka na nasanay. Ganyan talaga kaming dalawa.”

“Di ko na nga alam gagawin ko. Mantakin mo, buong panahon, sinisisi ko siya sa mga pagkakamali na hindi niya ginawa. Sa tingin mo ba mapapatwad pa niya ako?”

“Mahal ka niya. Di ka niya matitiis. At alam niya na wala siyang pagkakamali. Minsan nag kausap na kami. Nakita ko yung dedictation sa kanya. Mas okay kung magkakaayos kayo. Hindi pa huli ang lahat. Wag mong hintayin na mawala pa siya sayo.. kung ako sayo.. ayusin mo na ang lahat... may tiwala naman ako kay James kahit na mukhang babaero yun.. mahal ka nun...” sabi niya.

Naliwanagan ako sa sinabi niya. Tama si Rizza. 

Di ko na dapat sayangin yung panahon na to.

Eto na yun eh. Yung time para ayusin to. Time ko na to para maging maayos yung pagsasama namin ni James.

Hahanap lang ako ng tiyempo para sambihin yun. Yung feeling na every moment pwede ko ng sabihin. Haixt. Babawi ako kay James. Kailngan kong bumawi.

“San ka galing?” tanong sa akin ni James.

“Nagusap lang kami ni Rizza.” Sagot ko.

“Eto food mo kinuha na kita... halika susubuan kita...” sabi niya.

“Ang sweet mo... teka ako mag susubo sayo...”

Nakita ko yung pagkabigla niya. “Okay ka lang ba? May lagnat ka ba?” tanong niya.

“Porket ganito ako may sakit na?”

“Nakakapanibago lang.. pero mas okay ako jan..mas prefer ko yung sweet side.. kaso nakakamiss yung pagsusungit mo.”

“ang dami mong alam.. che....”

“joke lang.. kain na nga tayo...”

Ngumiti lang ako. 

Kumain lang ako, may intermission number ako after ng pageant. 

Last performance namin yung sa gabing yun.

Mga 9 pm na ng nagstart yung pageant. 

Okay na okay yung mga contestant. 

Yung iba new looks kasi ngayon ko lang sila nakita pero yung iba dati na. Naging mainit ang laban. 

Judge ako at medyo nahirapan.

Ganito pala ang maging judge, compute dito, compare dito at kung anu-ano pa. Haixt. 

Etong si Rizza seryoso sa mga baagy na ito.

Hope na yung manalo dito eh team up din. 

Meron kasi akong nakita na team na kung saan nag stand out pero meron ding mga individual.

Habang nagpapalit yung mga contestant eh hinanp ng mata ko si James. 

Ewan ba, simula ng malamn ko yung katotohanan, feeling ko gusto ko siyang laging makasama. 

Nakita ko siya nakasama nila Eric. 

Ngumiti siya at ngumiti din ako sa kanya. Haixt.

Nagstart yung pageant ilang saglit lang din at get ready to work na ulit.

[James’ POV]

Nawi-wirduhan na ako sa pinag gagawa ni Arwin. 

Well sa totoo lang dapat matuwa ako pero bakit ganun, parang kakaiba. Kung dati sinusungitan ako pero ngayon, daig ko pa na mag on kami.

Ano kaya ang nangyari at nagkaganun siya? Over all masaya ako at unti-unti na kaming nagkakasundo. Last performance na lang ni AJ ang hinihintay namin bago umalis.

Balak ko sana na umuwi na after ng performance ni Arwin pero sabi niya, mag stay na lang kami doon sa bahay nila.

Doon na daw kami magpalipas ng gabi. Sabagay mahirap mag drive. Pati lagot ako kay tita pag may nangyaring masama kay Arwin.

Katatapos lang ng pageant at nanalo yung transferee at yung isa pang datihan. Muntikan na yung team up kaso lumamang ng konti yung nanalo. Close fight kumbaga.

After ng awarding konting speech ng mga masters of ceremony tapos performance na ni Arwin. Kinuha ko yung video cam ko at kinuhanan ko siya.

Nagsimula siyang kumanta ng tumingin siya sa akin. Ngumiti siya sa akin at saka kumanta.

I always needed time on my own
I never thought I'd need you there when I cry
And the days feel like years when I'm alone
And the bed where you lie is made up on your side

When you walk away I count the steps that you take
Do you see how much I need you right now?

Habang kinakanta niya yun, di ko mapigilan ang makaramdam ng kakaiba. Yung feeling nung time na nagkalayo kami. Na halos masira yung mundo ko.

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too

When you're gone
All the words I need to hear to always get me through
The day and make it ok
I miss you

I miss you to my love, kapag kasama kita lagi akong masaya, buong-buo ang mundo ko.

I've never felt this way before
Everything that I do reminds me of you
And the clothes you left, they lie on the floor
And they smell just like you, I love the things that you do

When you walk away I count the steps that you take
Do you see how much I need you right now?

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
And when you're gone
The face I came to know is missing too

And when you're gone
The words I need to hear to always get me through
The day and make it ok
I miss you

Habang naka video pa ako, nakita ko sa cam na may tumutulong luha sa kanyang mga mata. Dito ako sobrang naapektuhan at di mapigilan ang sarili.

We were made for each other
Out here forever
I know we were, yeah

And all I ever wanted was for you to know
Everything I'd do, I'd give my heart and soul
I can hardly breathe I need to feel you here with me, yeah

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
And when you're gone
The face I came to know is missing too

And when you're gone
All the words I need to hear will always get me through
The day and make it ok
I miss you

Di ko na mapigilan ang sarili ko na mapaluha habang pinapakinggan siya. Parang tagusan sa puso ko yung kinanta ni Arwin. Nakita ko siya na nagpahid ng luha saka nagpalakpakan yung mga tao.

After niyang kumanta, lumapit siya sa akin at bigla niya akong niyakap. Niyakap ko din siya at hinintay na humupa ang kanyang pagluha.

Nagpaalam na kami kay Maam at tuluyan ng umalis. Nag kanya kanya na kami. Si Rizza kasabay yung kapatid niya, sinundo siya eh, yung iba naman nakasakay na sa sasakyan nila.

Habang nagmamaneho ako, tahimik, walang gustong umimik. Hinihintay ko kung anuman yung sasabihin ni Arwin.

Alam ko na may sasabihin siya na hindi masabi. Kakaiba kasi mga kinikilos niya.

Ng makarating na kami sa kanila, dumiretso siya sa taas. Nag set up naman ako ng hihigaan ko sa may salas.

Parang walang pinagbago yung bahay nila, parang yun pa rin tulad ng dati. Buti na maintain nila tong bahay nila.

Akala ko noon na pinatirahan nila ito sa iba, hindi pala, kamag anak din nila yun.

“Anong ginagawa mo diyan?” tanong ni Arwin.

“Nag aayos.. matutulog na ako eh.”

“Bakit diyan ka matutulog.... tabi ka na sa akin.”

“Sure ka?”

“Yep... may kailangan tayong pag usapan.”

“Tungkol saan?”

“Madami kang tanong.”

“Eh malay ko ba.. mamaya kung ano yan.. tsaka baka last day ko na to..”

“Last day saan?”

“Dito sa Earth... baka kasi patayin mo ako doon.”

“Hindi ako pumapatay....”

“wew.”

“Nang to-torture lang.”

“grabe ah.”

Umakyat siya kaya umakyat na din ako. Ano kaya yung pag uusapan namin? Pagkapasok ko ng kwarto, andun siya at nakahiga na.

“gagawa tayo ng baby?” tanong ko.

“Ang libog mo.. batukan kita jan.”

“Masyado ka kasing seryoso kaya pinapatawa kita.”

“kamusta ka noong wala ako.” Bigla niyang tanong.

Umupo ako sa kama saka nag isip. Ano kaya ang nasa isip nito?

“Ayun. Buhay pa kahit papano. Siyempre di mo ako makakausap kung patay na ako.”

“Seryosohin mo kasi. Anong naramdaman mo nung mawala ako?”

“Feeling ko nabubuhay na lang ako sa pang araw araw ng dahil sa pagkain, tubig at kung anu-ano pa. Mahirap paniwalaan pero sobrang naghirap ako. Binago ko lahat sa akin. Akala ko noon katapusan ko na. Pero naisip ko na lang na mali pala lahat ng ginawa ko. Kung alam o lang nagsisi ako ng sobra. Simula ng mawala ka, pinangako ko sa sarili ko na kapag bumalik ka sa akin, gagawin ko anag lahat di ka lang mawala. Kung mangyari man na mawala ka, feeling ko walang kwenta ang buhay ko. Tanga na kung tanga pero eto talaga ang nararamdaman ko. Ang korni mang isipin pero mahal kita eh, wala naman akong magagwa kundi gawin yun. Ikaw ang tinitibok ng puso ko.” Mahabang sagot ko.

“Kung bibigyan kita ng pagkakataon na patunayan yung sarili mo, anong sasabihin o sa ain para makumbinsi ako?”

“Iisa lang. Mahal kita ng sobra. Nung time na nakita mo ako na kahalikan si Cyrus, akala mo lang yun. Di naman talaga ako nag initiate nun. Pero habang hinahalikan niya ako, ikaw ang nasa isip ko kaya nagulat na lang ako na siya pala yun at hindi ikaw. Hindi kita pina taksilan. Ginawa ko nga ang lahat para lang makuha ka eh tapos eto pa. Sana lang maibabalik ko lang yung panahon... sana lang maibalik ko yung dati. Mahal kita, sobra. Nasasaktan ako sa tuwing di kita nakaksama. Mahal na mahal kita.” Tumulo na yung luha ko.

“Akala ko tama lahat ng pinaniniwalaan ko.. akala ko tama na yung pinag gagawa ko... yun pala maling mali.”

“Anong ibig mong sabihin?”

“Mali ako na sinisi kita sa kasalanang di mo kailan man magagawa sa akin. Amli ako na pinaniwalaan ko yung makasalanan kong mata kesa pakinggan ka gamit ang puso ko... sorry... sorry sa mga ginawa ko.. mali ako na sinisi kita at pinag tabuyan.... patawarin mo ako.”

Tumingin ako sa kanya at nakita ko na umiiyak siya.

“Don’y cry baby... ayaw kitang nakikita na ganyan.”

“sorry... mahal kita James.. mahal na mahal.. pero hinayaan ko na masira tayo ni Cyrus. Alam ko na ang lahat.. anrinig ko siya.... narinig ko na sinet up ka lang niya.. ang tanga tanga ko na naniwala ako sa lahat ng nakita ko.. ni hindi kita hinayaan na mag paliwanag... feling ko maling ali ako.. ako ang may kasalanan.. ako ang may mali at hindi ikaw.”

Sa narinig ko para akong nabuhayan ng loob. 

Mahal? 

Mahal niya ako? 

Narinig ko siyang nagsalita na mahal niya ako. 

Niyakap ko siya ng ng mahigpit.

“I love you too.. mahal din kita.. wala kang kasalanan.. yung pagkakataon lang yung nagkamali... di tayo dapat ganito... di dapat natin hinahayaan namangyari ang lahat ng bagay na to... salamat at nalaman mo na yung totoo... mahal na mahal kita... alam ko lalabas din ang lahat ng katotohanan.. ang mahalaga ngayon alam na natin ang buong katotohanan at di ko hahayaan na mawala ka pa sa akin.”

“Pero nahihiya ako sayo... habang naalala ko yung nakaraan.. feeling ko di ako karapat dapat sayo... di ko al...”

Natigilan siya ng simulan ko siyang halikan. 

Gumanti din naman siya. 

I miss this moment lalo na nung dati. 

Sa wakas, buong pagkakataon ko na siyang nahahalikan... buong laya ko siyang nayayakap... eto na yung hinihintay kong pagkakataon.... eto na yun.. this is the time.

(Itutuloy)