Hey Guys. I've decided na magkaroon ako ng update regularly.
Every Saturday and Wednesday ang update ko kaya those days po kayo mag-abang. hehehe
Hintayin ko mga comments po ninyo. :))
Enjoy Reading!!!
--------------------------------
This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.
Any illegal copyright of the stories published in the blog are prohibited by the author.
The stories written by the author are original and came from his imaginary mind.
This story is a fiction. Any resemblance to names, places, events and others are not intended and coincidence only.
The stories I've written are for 18 years old and above.
No animals are hurt in this story.
The author respect the opinions of the readers and the author wishes to his readers to respect him as a person.
The story is not perfect and may be good or bad for the readers causes by different perception of the readers.
You can leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.
Please be careful to the words that you are stating in your comments. Please no harsh words and malicious words that can hurt others.
Enjoy everybody and thanks for reading my stories.
Compilations of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)
You can contact me through:
1. Facebook Page:
Dylan Kyle's Diary (fb page)
2. Blog:
Dylan Kyle's Diary (blog)
3. e-mail:
dylan.kyle.santos@gmail.com
4. Facebook:
Dylan Kyle Santos (Facebook Profile)
5. Twitter:
Dylan Kyle Santos (Twitter Profile)
Always Here,
Dylan Kyle Santos
....................................................................................
Chapter 3
(Pretenders)
[Kieth’s
POV]
At
narinig ko na naman ang megaphone na boses nung nerd nato.
“HOY NEGAPHONE!
Hinaan mo nga boses mo!”
“Pakialam
mo ba? O anong kailangan mo?”
“Wala
lang.”
“Sus.
Wala daw. Siguro akala mo kay Jhay to no?”
“Tss.
Ako mag kamali? Wala ata sa bukabolaryo ko yan.”
“Sus.
Oh bakit nga?”
“Bakit
hindi mo pa binabalik yan kay Arjay?”
“Di
ko kilala yung ex mo.”
“Shut
up you NEGAPHONE!”
“Anong
meron sa name na yan?”
“Nag
rerepresent sayo.”
“Kapal
mo din. Ikaw nga wierd eh. Dapat tawag ko sayo BISUGO! Ang pangit pangit mo
kasi.” Sabi niya.
“Nahiya
ako sa balat mo ah.”
“Mahiya
ka talaga.”
“Wow.
Sino kaya mas gwapo sa atin.”
“Kapal
mo. Gwapo ka nga pangit naman ng ugali mo.”
“Mabait
ako.”
“Di
halata.”
“Sus.
Ibalik mo na yung sim bukas ah.”
“Eh
di ko nga siya kilala. Ano to pagtatanong ko pa?”
“Gumawa
ka ng paraan.”
“Saka
na pag nagkita kami.”
“Hoy
ikaw boyfriend kita kaya sumunod ka.”
“Iwww
nakakadiri. Boy friend? YUCK!”
“Oy
wierdo ang kapal naman ng mukha mo.”
“Wierdo
ka din. You elephant bird monster na wierdo.”
“Stop
calling me some names.”
“Nye
nye.”
At
binaba niya yung phone. That man. Nakakainis talaga tong lalaking ito. Inuubos
niya pasesnsya ko sobra.
I
smiled na hindi ko malaman kung bakit. Nakakatuwa din pala makipag bangayan
dito. Kakasuraot na nga ugali eh pero nakakatuwa pag naasar siya.
[Alex’s
POV]
Nakakainis
yung lalaking yun kahit kailan. Bakit ba kasi ako naipit sa ganitong set up.
Nakakainis. Pero kasalanan ko naman eh.
Tinawagan
ko agad si Charlene. “Hello.” Sabi ko.
“Oy
mustasa?” sabi niya
“Mustasa ka jan, heto ako oh... Disaster.”
“Ang
alin?” tanong niya
“Laking
eksena ang naganap.”
“Anyare?”
“May
boyfriend na ata ako?”
“Whaaaaaaattt?!!!”
“easy
lang.”
“Oh
my God. You’ve finally moved on! pero teka ang bilis ata.”
“Tangek.
No choice ako.”
“May
nangyari na sa inyo? Oh my. Lagot ka kay papa Blake.”
“Loka
ka talaga. Patapusin mo muna kasi ako.”
“Okay.
Go. Narrate the story.”
“Ganito
kasi. Yung kinukwento ko sayong nag text. Nakita ko na siya.”
“Oh
my. Gwapo ba? My God. Siya lang pala makakapag pa-oo sayo.”
“Shut
up muna ah. Tikom muna ang bibig. Wag kang magsasalita hangga’t di pa ako tapos
ah.”
“Okay.
Sorry naman. Nakaka offend ah.”
“Hahaha.
Ganito kasi, classmate ko siya kanina. And sa kasamaang palad, nagkaroon kami
ng agreement.”
“then...”
“Ayon
na nga. Na maging kami. Siguro para pagselosin or what yung ex niya.”
“Bakit
di ka sigurado?”
“Ewan.
Pero, di ko alam kung papayag ako.”
“Masyado
ka kasing harsh.”
“Yun
na nag akaya angui-guilty ako. Help naman oh.”
“Teka
gwapo ba?”
“Yup?”
“Wow.
Ah yun naman pala. Kung gwapo sige lang. gO!”
“Pag
gwapo oo agad?”
“Anong
pangalan?”
“Kung
di ako nagkakamali eh, Kieth name niya. Kieth Lee ba yun.”
“What
the...? hindi nga? Serious ka?”
“Yup.
Bakit kilala mo?”
“Wow.
Siya yung hearttrob na sinasabi ko. Yung tinuturo ko nun sa sm.”
“Oh.
Siya pala yun. Kaya pala familiar.”
“Ang
swerte mo best. Kabog ako.”
“tae
mo. Anong swerte eh napaka sama ng ugali.”
“Mabait
yun ano ka ba. Alam mo na kung bakit nagkaganun.”
“Haixt.
Nagui-guilty tuloy ako.”
“Oo
na kasi. Dami pang arte.”
“Haixt.
Nakakainis lang.”
“Um-oo
ka na. Kasalanan mo naman eh.”
“Ouch
a. Siya pa kinakampihan mo.”
“Sus.
Arte mo.”
“Batukan
kaya kita. Kung tratuhin niya ako kanina. Kala mo kung sino siya gwapo.”
“Eh
kasi nag balat kayo ka. Pag nalaman niya kung sino ka feeling ko mahuhulog sayo
yun.”
“Di
naman sa itsura yun eh.”
“Give
him a chance kaya. Ganun lang yun kasi nga nasaktan.”
“Oo
na sige na papayag na ako.”
“Labas
tayo bukas.”
“Sure.”
“Sige
kita tayo bukas sa cafeteria.”
“Bye.”
Matapos
yun ang nahiga ako sa kama. Saka ko na lang naalala si Blake. Paano na lang
siya? Kapag nandito siya sa tabi ko ngayon, siguro papagalitan nun ako.
Ayaw
kasi niya na masyado akong nag iiisp ng kung anu-ano. Blake ko, I love you, I
really miss you. Sana naman dalawin mo ako, promise susulitin ko yung time na
yun. Maramdaman ko lang na nariyan ka sa tabi ko.
Kinuha
ko yung cellphone ko at nakita ko agad ang picture namin ni Blake. We were
happy back then. Pero ngayon, mukhang malabo na.
Masaya
kaya siya ngayon? Kasi ako hindi pa eh. Nasasaktan pa din ako. Gabi-gabi pa rin
akong umiiyak nung nawala siya sa buhay ko. Di ako makamove on.
Kinabukasan,
patapos na yung klase ko ng ipatawag ako sa Administration office. Nga pala, sa
kasamaang palad, apat na subjects na kaming magkaklase ni Elephant monster
wierdo.
Di
ko pa siya nakakausp ng ayos eh. Haixt. Sige na papayag na ako. Saka ko na lang
ipapaalam at sasabihin kay Blake kung sakaling dumalaw ako sa
kanya.maiintindihan naman niya yun.
Agad
akong pumasok sa Administration office at bumungad sa akin si Maam Lee.
“Good
Morning po.” Bati ko.
“Good
Morning din Mr. Kian Santos.” Sabi niya
“Alex
na lang po, maam.”
“Ate
na lang itawag mo sa akin.”
“Maam?”
Do i hear it right? Ate. Teka, girlfriend siya ni kuya?
“Yea,
ate.”
“Girl
friend kayo ni kuya?”
“No.
Never.” Sabi niya
“Bakit
ate?”
“Diba
kayo na ng kapatid ko?”
“Huh?”
“ni
Kieth.”
What?
Kapatid siya ni halimaw? “Ka... kapatid ninyo yung wierdo na yun?”
“Yes.
He is my younger brother. Welcome to the family.”
“Pero...”
“Yes
alam namin ang tungkol sa kanya. In fact, it’s been five years na ng malaman
namin. Dalawang taon din yun bago matanggap ng magulang namin.”
“Ah.”
“So
pinakilala ka na niya kila mama?”
“Kasi...
sa totoo lang.”
“Inilabas
ka na ba niya?”
“Eh
kasi...”
“Alam
na ba niya?”
“Wag
po... wag po ninyong sasabihin.”
“Why?
Kayo na diba?”
Hindi
ko dapat sabihin sa kanya yung plano ni Kieth.
“Eh kasi... basta po... saka na
lang.. sa tamang panahon.”
“Okay
sabi mo eh.”
“Paano
po ninyo malaman?”
“Kalat
na sa campus.”
“What?”
“Yes.
And advice ko lang, mag ingat ka. Maraming nagkandarapa sa kapatid ko.”
“Dun
sa masamang ugali na yun?”
“hahaha.
Mabait yun bayaw, kaw talaga.”
“Maam.”
“Ate
nga diba.”
“Eh
kasi naman. Yung lalaking yun, napaka harsh. Sobra.”
“Gusto
kitang makilala. I think you are a kind person.”
“Okay
po. Nice meeting you po ulit.”
“Gusto
ko pumunta ka dito kapag may break time ka. Kwentuhan tayo.”
“Okay
po basta wag po ninyo sasabihin sa kanya yung tungkol sa akin.”
“Sige
Mr. Kian.... este Alex.”
“Salamat
po ng marami.” Sabi ko.
“Mag
kikita rin kayo by the way.”
“Ano
pong ibig sabihin ninyo?”
“basta.
Nga pala, tumawag yung agency, punta ka doon next Monday. I already sent an
e-mail to your professors.”
“Salamat
po.” Sabi ko.
“By
the way, nakita mo na ba yung bill board?”
“Ano
pong billboard?”
“Yung
sa may tapat ng bookstore natin?”
“Hindi
pa po.”
“Well
I guess di pa nila nilalagay.” Sabi niya then the phone ring.
“Hello....
Yes... oh... sige... salamat.” Then binaba niya yung phone.
“Hope
to see your reaction sa billboard.” Sabi niya
Oh
my, wag ninyong sabihin na. “Oh namutla ka ata jan.”
“Ah
eh. Hindi po. Gueh po alis na po ako.”
“Yung
gamit mo pinadala ko na kay Kieth.”
“Po?”
“Magkikita
daw kayo sa cafeteria.”
“Ah
sige po.”
Pumunta
agad ako sa cafeteria. Nakita ko agad siya at pinuntahan. Umupo sa tabi niya.
Pinag tinginan kami ng mga tao at sa kasamaang palad, narinig ko ang mga
panlalait nila.
“Nawala
na ba ang taste ni Kieth? Grabe ang panget nung lalaki oh.”
“Oo
nga eh. Siguro dahil sa depression kaya pumatol siya sa kung sinu-sino.”
“And
to think of it, mukhang matalino, pero ang nerd at wierd.”
Kung
pwede lang makapatay, nagawa ko na. Ngayon lang ako nakatanggap ng mga
panlalait na ganito. Sobra sila talaga.
“Oi...
eto na bag mo.” Sabi niya
“Pinakelaman
mo to no?”
“tss.”
“Napaka
mo talaga.”
“Hoy
NEGAPHONE! Hinaan mo boses mo.”
“Nakakinis
ka kasi. Bakit ka ba nagingialam ng gamit ko.”
“Boyfriend
kita kaya pwede akong makiaalam sa buhay mo.”
“Shut
up.”
“Bakit
ka nga pala pinatawag ng ate ko?”
“Sabi
niya patayin na daw kita.”
“tss.”
“Nga
pala... sige pumapayag na ako sa kasunduan natin.”
“Na
ano.”
“Na
maging bf mo.”
“wala
ka naman talagang maggawa eh.”
“I
know. Pero may condition ako.”
“I
hate condition.”
“Hanggang
holding hands at yakap lang. Bawal ang kiss at more than kiss.”
“Tingin
mo papatulan kita. Di bale na lang. Iwww.”
“So
bastard.”
“Tara
labas tayo.”
“May
pupuntahan ako.”
“Sasama
ako.”
“Ayoko.”
“Isa.”
“Alex....”
napalingon ako nung tinawag ako ni Charlene. Kanina pa ba siya dito? Aalis kasi
kami eh.
“Ui.”
Bati ko.
“Sino
siya?” tanong ni halimaw.
“Ano
tara na?” sabi ko ka Charelene.
“Babe...
tinatanong kita kung sino siya.”
“Iwww.”
Sabi ko.
“Be
nice to your boy friend.” Sabi ni Charlene.
“Best...
si halimaw... este kurimaw... este si Kieth. Ikaw, si Charlene best friend ko.”
“Hello.”
Sabi ni Charlene.
Ngumiti
lang to. Aba, ngumingiti pala tong mokong na to. “Tara na.” Sabi ni Charlene.
“Sasama
ako.” Sabi ni Kieth.
“Ayoko
nga. Jan ka na lang. Umuwi ka na lang sa inyo.” Sabi ko.
“Sige
tara na.” Sabi bigla ni Charlene.
Best
friend ko ba talaga tong babaeng ito? Grabe lang ha. Daig pa nito ang ilaglag
ako. Haixt.
Dumaan kami sa bookstore and then, ayon sapul ako sa billboard. Di naman
ganun kalakihan, pero expose yung mukha ko.
Bumulong
siya sa akin. “Sikat ka na.” Sabi niya
“Di
niya ako kilala.” Sabi ko.
Tahimik
lang si Kieth. Nakasunod sa amin at parang aso na nakabuntot lang. Maya maya
dumating si Jake.
“Hey. San kayo pupunta?” tanong niya
“Ui
Jake ikaw pala.” Bati ko.
“Ginagawa
mo dito?” tanong ni Kieth.
“Pauwi
na. San kayo?”
“Mag
gagala kami sama ka?” tanong ko.
Biglang
bumulong si Charlene. “Sino yan?”
“nga
pala Jake, si Charlene, best friend ko. Charlene, best friend ni halimaw.”
“Hi
nice to meet a beautiful girl like you.” Nakipag shake hands siya.
Bumulong
ako kay Charlene. “Oh kinilig ka naman jan.”
“Hoy
ha... hindi ah.”
“Sus.”
“Tara
na nga.” Sabi ni Kieth.
May
dalang sasakyan si Kieth kaya yun ang ginamit namin. Mag back ride sana ako
pero etong si jake masyadong ususero.
“Oy
dun ka sa front seat. Tabihan mo jowa mo.” Sabi niya.
“Sa
likod na lang ako. Pati di ako tiwala sayo.”
“Mabait
ako. Di ko gagalawin best friend mo.”
“Sus.
Dito na ako sa likod.”
“Oi
NEGAPHONE, bilisan mo, naiirita ako.”
“Okay
monster.”
Nakarating
din kami sa SM. Kumain na muan kami tapos kwentuhan. Si Kieth naman di nakipag
kwentuhan, di siya nakikisali.
“Brad...
umimik ka naman jan.” Sabi ni Jake.
“Kayo
na lang.” Sagot ni halimaw.
“Yaan
mo na yan KJ yan eh.”
“So?”
mataray na sabi niya
“Arte
mo.” Sabi ko.
“Tara
nga.. jan muna kayo.” At hinila niya ako palayo.
“Oy
san mo ako dadalhin?”
“Sa
may Quantum.”
“Maglalaro
ka?”
“Hindi
kakain tayo doon. Kakainin natin tokens.” Sabi niya
“Ang
korny.”
“Tss.”
Sabi niya.
Kumuha
siya ng token. Binigyan niya ako at dinala ako sa may basketball arcade. “Anong
gagawin natin?”
“Tatae
ng bola. Common sense nga.” Sabi niya
“Yung
seryoso nga.”
“Pataasan
tayo ng score. Ang matalo uutusan ng isang linggo.”
“Madaya
ka. Magaling ka jan eh.”
“Oh
sige. After 20 seconds saka ako mag sisimula.
“Mayabang
ka din ano.”
“Pinagbibigyan
na nga kita eh. Tss. Tara na.” At hinulog niya yung token.
Nagsimula
naman ako kaagad. At yun nga after 20 s pa siya ng simula. Ambilis niya
samantalang ako ang kupad. Aba di ako papayag na utusan lang ng lalaking ito.
Then
after the game pawisan ako at nag cheer sa sarili ko. Tinignan ko kasi yung
sign board. Wow. 400, pag ako natalo, ewan ko na lang. Hahaha. At napatingin
ako sa score board niya.
[Kieth’s
POV]
Ang
weak naman pala nitong nerd na to. Pero naka 400 siya. Si Arjay 200 lang eh.
Magaling tong mokong na to. Pero wala siyang magagawa sa 424 na score ko.
Hahaha.
“Oi
nerd, utusan na kita ngayon.”
“Shut
up.” Sabi niya
“Ibili
mo ako nun.” Sabi niya
“Sinong
may sabing susundin kita?”
Tinignan
ko siya ng masama. “Okay sige na.” At yun bumili nga siya.
Dumeretso
naman ako dun sa upuan namin. Naabutan kong nag kwentuhan yung dalawa. Mukhang
close na agad ah. Wagas makatawa si Jake eh.
“Oh
kamusta kayong dalawa?” tanong ni Jake.
“Okay
lang.”
“Asan
siya?”
“Inutusan
ko.”
“Kahit
kailan di ka na naawa dun.”
“Grabe
brad, kahapon lang kami nag kakilala, maka-kailan ka jan wagas ah.”
“Tss.
Ano nood tayo movie?”
“Ayos
lang.”
“Ano
panonoodin natin?” tanong niya
“Barney.”
Sagot ko.
“tss.
Kahit kailan talaga.”
At
dumating na yung nerd na yun. “Akin na.” Sabi ko.
“Eto
na master.” At umupo siya sa tabi ko.
“Mag
punas ka nga ng pawis mo.”
“Wait
lang ha.napaka demanding mo.”
“Tss.”
Tapos nun, tumaas na kami sa may movie house.
Si
Jake ang nanlibre sa aming lahat. Galante. Type nito yung best friend ni nerd
siguro. Maganda naman yung babae eh. Pero itong nerd na to. What a face?
Papunta
na kami sa entrance ng mahagilap ng mata ko si RD at Arjay. Nakita ko na
magkaholding hands sila. I felt something cracking inside me.
Agad
kong hinawakan ang kamay ni nerd. It’s show time!
“Anong...”
aapila pa sana siya
“Just
shut up okay?”
“Okay.”
(Itutuloy)
