June 2003: Pasukan.
Ako nga pala si Marko Louis De Leon Lo. Ako ay 7 taong gulang na, nag-aaral ako dito sa Sunnydale School. Ayun, mahilig ako magbasa ng mga almanacs, history books at kung ano ano pa. Ayun, sa totoo lang kahit bata pa ako ay gusto ko ng lapitan si Jero Karlo Lazo Gines. Bata pa lang ako ay lumalandi na kaagad?! Hahaha. Sa bagay, kahit alam kong di naman kami pwede ni Jero ay pagpipilitan ko na lang din ang sarili ko. Siguro mawawala din ito dahil puppy love lang naman eto. Hayyss.. ayun, sa totoo lang masaya akong nakikita ko si Jero kahit di kami magkatabi at mas nakikita ko siyang masaya and mas okay lang na nakatitig na lang ako. Pero, may isang araw na nahuhuli ako ni Jero na tumititig ako sa kanya pero dedma lang siya eh. Well, si Jero naman kasi parang walang pakialam yan sa mundo eh. May pagka-introvert kaya si Jero. Well, ganyan ang Jero ko eh pero matalino siya sa Math sobra na kinahina ko naman at ako naman ay magaling sa Hekasi. Hay sana tayo na lang Jero pero kung hindi talaga eh wala na akong magagawa pero siguro mawawawala din ito dahil bata pa naman ako eh. Sa twing lalapit naman ako sayo eh iiwas ka naman.Kaya wala din.
5 years later.
Ako nga pala si Marko Louis De Leon Lo. Ako ay 7 taong gulang na, nag-aaral ako dito sa Sunnydale School. Ayun, mahilig ako magbasa ng mga almanacs, history books at kung ano ano pa. Ayun, sa totoo lang kahit bata pa ako ay gusto ko ng lapitan si Jero Karlo Lazo Gines. Bata pa lang ako ay lumalandi na kaagad?! Hahaha. Sa bagay, kahit alam kong di naman kami pwede ni Jero ay pagpipilitan ko na lang din ang sarili ko. Siguro mawawala din ito dahil puppy love lang naman eto. Hayyss.. ayun, sa totoo lang masaya akong nakikita ko si Jero kahit di kami magkatabi at mas nakikita ko siyang masaya and mas okay lang na nakatitig na lang ako. Pero, may isang araw na nahuhuli ako ni Jero na tumititig ako sa kanya pero dedma lang siya eh. Well, si Jero naman kasi parang walang pakialam yan sa mundo eh. May pagka-introvert kaya si Jero. Well, ganyan ang Jero ko eh pero matalino siya sa Math sobra na kinahina ko naman at ako naman ay magaling sa Hekasi. Hay sana tayo na lang Jero pero kung hindi talaga eh wala na akong magagawa pero siguro mawawawala din ito dahil bata pa naman ako eh. Sa twing lalapit naman ako sayo eh iiwas ka naman.Kaya wala din.
5 years later.
Ayun, limang taon na din nakalilipas nung
masabi ko na baka mawala ang feelings ko kay Jero pero hindi eh. Sino naman
kasi ang di makakamove on eh every year ay kaklase ko si Jero. Every year nga
kaming magkaklase pero every year ding walang pansinan ano kaya yun? Hay nako
buhay. Naiisip ko ngang ligawan si Jero kahit pangit ako. Oo pangit ako dahil
nakasalamin ako, nakabrace ako at syempre parang ewan din ang buhok ko. Siguro
nga sa kakabasa ko ng almanac, encyclopedia and books related to history ay eto
ang resulta, nakasalamin. At yung ngipin ko din kasi pangit kaya eto,
nag-braces na din ako. Well, ayun pa din ang set up naming dalawa. WALANG
PANSINAN. Malapit na nga kaming grumaduate eh wala pa din pansinan eh noh?
Shoot lang. Anak ng homo sapien sapiens!
Lagi na lang ganito. Eh kung ligawan ko kaya siya gamit ng letters and
chocolates. Aba oo nga noh?! Letters and stuff na sweet. Haynako bahala na kaya
ito push lang.
Ayun nga, ginawa ni Marko ang plano niya, pumapasok siya ng maaga para maglagay ng mga letters sa kanyang lockers pero sa mga letters ay di niya nilalagay ang kanyang pangalan para di siya mahuli neto at syempre bago pumasok sa classroom ay nagiiwan siya ng chocolates, flowers sa upuan ni Jero. Mukhang napapangiti lagi etong si Jero sa twing mababasa niya yung mga sulat ko at ako rin syempre ay napapangiti na lang ako at namumula siyempre pero may halo din ng pag-aalala si Marko dahil paano kung malaman ni Jero na si Marko pala ang nagsusulat sa kanya. Nagkonsensya na din si Marko at gumawa na din siya ng kanyang huling sulat para kay Jero.
Eto yung sulat ni Marko para kay Jero
Jero,
Hello, alam kong lagi na lang naman ako sumusulat sa iyo. Oo nga pala, siguro handa na ako para sabihin itong nararamdaman ko sa iyo. Oo nga pala, sorry pala sa lahat ng ginawa ko sayo and I hope sana di ka magalit sa akin kung malaman mo kung sino talaga ako. Alam kong wala naman talagang pag-asa na maging tayo eh. Kahit wala akong pag-asa sa iyo, eto pala ang sasabihin ko sayo: “Pwede bang tayo na lang?” Yun lang naman eh. Sana naman kung malaman mo kung sino ako ay wag na wag kang magalit sa akin. Yun lang and I love you matagal na kitang minamahal noon pa.
Ayun lang ang nilalaman ng sulat. Habang naglalakad si Marko, may nakita siyang nakatape na papel sa locker ni Jero. Tinignan ito ni Marko at binasa niya ito. At ang nalagay sa sulat ay:
“Kung sino man ang nagbibigay ng sulat ko, pumunta ka sa likod ng stadium at dun tayo magusap. I hope na maka punta ka 4:30 sharp.”
Ayun nga, ginawa ni Marko ang plano niya, pumapasok siya ng maaga para maglagay ng mga letters sa kanyang lockers pero sa mga letters ay di niya nilalagay ang kanyang pangalan para di siya mahuli neto at syempre bago pumasok sa classroom ay nagiiwan siya ng chocolates, flowers sa upuan ni Jero. Mukhang napapangiti lagi etong si Jero sa twing mababasa niya yung mga sulat ko at ako rin syempre ay napapangiti na lang ako at namumula siyempre pero may halo din ng pag-aalala si Marko dahil paano kung malaman ni Jero na si Marko pala ang nagsusulat sa kanya. Nagkonsensya na din si Marko at gumawa na din siya ng kanyang huling sulat para kay Jero.
Eto yung sulat ni Marko para kay Jero
Jero,
Hello, alam kong lagi na lang naman ako sumusulat sa iyo. Oo nga pala, siguro handa na ako para sabihin itong nararamdaman ko sa iyo. Oo nga pala, sorry pala sa lahat ng ginawa ko sayo and I hope sana di ka magalit sa akin kung malaman mo kung sino talaga ako. Alam kong wala naman talagang pag-asa na maging tayo eh. Kahit wala akong pag-asa sa iyo, eto pala ang sasabihin ko sayo: “Pwede bang tayo na lang?” Yun lang naman eh. Sana naman kung malaman mo kung sino ako ay wag na wag kang magalit sa akin. Yun lang and I love you matagal na kitang minamahal noon pa.
Ayun lang ang nilalaman ng sulat. Habang naglalakad si Marko, may nakita siyang nakatape na papel sa locker ni Jero. Tinignan ito ni Marko at binasa niya ito. At ang nalagay sa sulat ay:
“Kung sino man ang nagbibigay ng sulat ko, pumunta ka sa likod ng stadium at dun tayo magusap. I hope na maka punta ka 4:30 sharp.”
-Jero.
4:30 na, pinuntahan niya si Jero sa likod ng stadium at nagmadali siyang pumunta dun. Nung nakarating siya, nagtago muna siya pero nakita siya ni Jero at tinanong siya kung ano ang ginagawa niya sa likod ng stadium.
Jero: Marko! Anung ginagawa mo ditto?
4:30 na, pinuntahan niya si Jero sa likod ng stadium at nagmadali siyang pumunta dun. Nung nakarating siya, nagtago muna siya pero nakita siya ni Jero at tinanong siya kung ano ang ginagawa niya sa likod ng stadium.
Jero: Marko! Anung ginagawa mo ditto?
Marko: Wala naman. Napadaan lang.
Jero: Weh?
Marko: Oo nga. Ikaw ba?
Jero: Eto, may hinihintay. Ang tagal nga niya eh.
Marko: Ahh….
Jero: Hay, samahan mo nga ako saglit.
Marko: Sige.
Sinamahan nga ni Marko saglit si Jero at nagkausap sila tungkol sa buhay-buhay. Pero ikinagulat ni Marko ang sinabi ni Jero tungkol sa mga sulat.
Jero: Alam mo Marko, shet. Nakakainlove yung nagbibigay ng sulat para sa akin lalo na yung chocolates and flowers. Sobrang effort niya eh.
Marko: Wow naman.
Jero: Kung dumating siya ngayon, haynako okay na sana araw ko eh. Pero hindi.
Biglang kinabahan si Marko sa mga sinabi ni Jero kaya biglang may sinabi siya kay Jero na importante.
Marko: Jero, may sasabihin sana ako sayo. Wag kang magagalit ah.
Jero: Sige ano yun?
Kabang-kaba na si Marko sa sasabihin niya kay Jero…
Marko: Aaa…
Jero: Ano?
Marko: AKO YUNG NAGSUSULAT SAYO JERO! PAUMANHIN.
Nagalit si Jero kay Marko sa nalaman niya.
Jero: Walang hiya ka! Hindi mo man lang sinabi kaagad na ikaw lang iyon!
Marko: Let me explain.
Jero: WALA NANG EXPLAIN-EXPLAIN MARKO! NAKAKADIRI KA SOBRA. YOU FAG. *Sabay dura kay Marko* ALAM MO BA NA NAKAKAINIS YUNG GINAWA MO SA AKIN AH?! DON’T EVER GIVE ME SOME STUPID LETTERS OR ANYTHING ANYMORE! PWEH. NAKAKAHIYA KA AKALA KO KUNG SINO. UMALIS KA NA NGA! ANG PANGIT-PANGIT MO PA BWISIT KA. SINIRA MO LANG ARAW KO.
Umalis na nga si Marko na umiiyak at naisip niya lahat ng sinabi ni Marko at may pinangako siya sa sarili niya.
“Jero, siguro alam kong nakakadiri yung ginawa ko sa iyo pero dadating din ang araw na makakalimutan ko din ang nararamdaman ko sa iyo at ang itsura kong ito ang magsisilbing masamang ala-ala na minura at dinuraan mo lahat ng efforts ko. Siguro, karma na lang ang bahala sa iyo pero sana magkita pa din tayo sa hinaharap. Kakalimutan ko na din ang lahat ng nangyari na sa tuwing susulyap ako sa iyo ay parang nakukumpleto ang araw ko. Siguro, move on na ko! Thanks and I hope that I will see you again soon.”
Pagkatapos ng insidenteng iyon, parang hangin na lang ang turingan ng dalawa hanggang sa grumaduate sila ng elementary. Si Marko ay grumaduate ng elementary ng may honor na Salutatorian. Napagisipan ni Marko na lumipat ng ibang school at lumipat na din sila ng tirahan samantalang si Jero naman ay dun pa din mag-aaral sa Sunnydale.
Jero: Eto, may hinihintay. Ang tagal nga niya eh.
Marko: Ahh….
Jero: Hay, samahan mo nga ako saglit.
Marko: Sige.
Sinamahan nga ni Marko saglit si Jero at nagkausap sila tungkol sa buhay-buhay. Pero ikinagulat ni Marko ang sinabi ni Jero tungkol sa mga sulat.
Jero: Alam mo Marko, shet. Nakakainlove yung nagbibigay ng sulat para sa akin lalo na yung chocolates and flowers. Sobrang effort niya eh.
Marko: Wow naman.
Jero: Kung dumating siya ngayon, haynako okay na sana araw ko eh. Pero hindi.
Biglang kinabahan si Marko sa mga sinabi ni Jero kaya biglang may sinabi siya kay Jero na importante.
Marko: Jero, may sasabihin sana ako sayo. Wag kang magagalit ah.
Jero: Sige ano yun?
Kabang-kaba na si Marko sa sasabihin niya kay Jero…
Marko: Aaa…
Jero: Ano?
Marko: AKO YUNG NAGSUSULAT SAYO JERO! PAUMANHIN.
Nagalit si Jero kay Marko sa nalaman niya.
Jero: Walang hiya ka! Hindi mo man lang sinabi kaagad na ikaw lang iyon!
Marko: Let me explain.
Jero: WALA NANG EXPLAIN-EXPLAIN MARKO! NAKAKADIRI KA SOBRA. YOU FAG. *Sabay dura kay Marko* ALAM MO BA NA NAKAKAINIS YUNG GINAWA MO SA AKIN AH?! DON’T EVER GIVE ME SOME STUPID LETTERS OR ANYTHING ANYMORE! PWEH. NAKAKAHIYA KA AKALA KO KUNG SINO. UMALIS KA NA NGA! ANG PANGIT-PANGIT MO PA BWISIT KA. SINIRA MO LANG ARAW KO.
Umalis na nga si Marko na umiiyak at naisip niya lahat ng sinabi ni Marko at may pinangako siya sa sarili niya.
“Jero, siguro alam kong nakakadiri yung ginawa ko sa iyo pero dadating din ang araw na makakalimutan ko din ang nararamdaman ko sa iyo at ang itsura kong ito ang magsisilbing masamang ala-ala na minura at dinuraan mo lahat ng efforts ko. Siguro, karma na lang ang bahala sa iyo pero sana magkita pa din tayo sa hinaharap. Kakalimutan ko na din ang lahat ng nangyari na sa tuwing susulyap ako sa iyo ay parang nakukumpleto ang araw ko. Siguro, move on na ko! Thanks and I hope that I will see you again soon.”
Pagkatapos ng insidenteng iyon, parang hangin na lang ang turingan ng dalawa hanggang sa grumaduate sila ng elementary. Si Marko ay grumaduate ng elementary ng may honor na Salutatorian. Napagisipan ni Marko na lumipat ng ibang school at lumipat na din sila ng tirahan samantalang si Jero naman ay dun pa din mag-aaral sa Sunnydale.
4 years later.
Ako nga pala si Marko Lo, ang Valedictorian ng Heveanly Knowledge College High School Department. Ayun, 4 na taon na din siguro nung mangyari lahat nung sa amin ni Jero. May nababalitaan pa naman ako kay Jero dahil sa pinsan kong si Agatha na classmate niya sa Sunnydale. Ayun, Salutatorian siya at syempre nabasted siya nung kanyang high school crush nung mismong Senior Prom na si Seline. Parang ang bilis nga ng karma pero nung nalaman ko yun eh parang di rin ako masaya eh. Ayun, wala na akong braces at wala na din akong salamin. Nung nawala sa akin yung dalawang yun, biglang ang daming nagbibigay ng letters sa akin at marami daw nagkaka-crush sa akin sabi ng mga kaibigan ko sa school. Well, tinatanggap ko naman lahat ng gifts at kinakaibigan ko din naman ang mga tao dito sa school ko. Masaya naman ako syempre dito at napakafriendly din ng mga tao. Ayun, nakakatamad naman etong gabing ito at excited na din naman akong pumasok sa UST at AB History pa ang course ko shemay! Well, di pa din nawawala ang pagmamahal ko sa History kaya eto ang pinili ko. Hayy… makabukas nga muna ng facebook at titignan ko yung profile ni Jero. Alam ko naman yung fb ni Jero pero di ko tinitignan at mukhang ngayon na lang ang pagkakataon eh. Ayun, i-add ko na nga. Pero bago iyon, palitan ko muna yung pic ko yung nakatalikod at i-only me lahat ng pics ko para mysterious.
“Jero Gines accepted your friend request”
In-accept na nga ni Jero ang kanyang friend request. Nagulat si Marko na mas gumuwapo ngayon si Jero. Hindi siya nag-atubili na ichat itong si Jero kaya chinat niya na ito.
Marko Lo: Hello!
Ako nga pala si Marko Lo, ang Valedictorian ng Heveanly Knowledge College High School Department. Ayun, 4 na taon na din siguro nung mangyari lahat nung sa amin ni Jero. May nababalitaan pa naman ako kay Jero dahil sa pinsan kong si Agatha na classmate niya sa Sunnydale. Ayun, Salutatorian siya at syempre nabasted siya nung kanyang high school crush nung mismong Senior Prom na si Seline. Parang ang bilis nga ng karma pero nung nalaman ko yun eh parang di rin ako masaya eh. Ayun, wala na akong braces at wala na din akong salamin. Nung nawala sa akin yung dalawang yun, biglang ang daming nagbibigay ng letters sa akin at marami daw nagkaka-crush sa akin sabi ng mga kaibigan ko sa school. Well, tinatanggap ko naman lahat ng gifts at kinakaibigan ko din naman ang mga tao dito sa school ko. Masaya naman ako syempre dito at napakafriendly din ng mga tao. Ayun, nakakatamad naman etong gabing ito at excited na din naman akong pumasok sa UST at AB History pa ang course ko shemay! Well, di pa din nawawala ang pagmamahal ko sa History kaya eto ang pinili ko. Hayy… makabukas nga muna ng facebook at titignan ko yung profile ni Jero. Alam ko naman yung fb ni Jero pero di ko tinitignan at mukhang ngayon na lang ang pagkakataon eh. Ayun, i-add ko na nga. Pero bago iyon, palitan ko muna yung pic ko yung nakatalikod at i-only me lahat ng pics ko para mysterious.
“Jero Gines accepted your friend request”
In-accept na nga ni Jero ang kanyang friend request. Nagulat si Marko na mas gumuwapo ngayon si Jero. Hindi siya nag-atubili na ichat itong si Jero kaya chinat niya na ito.
Marko Lo: Hello!
Jero Gines: Hi, Who are you?
Marko Lo: Hindi mo na ba ako naalala?
End.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hello po. Bagong contributor lang po dito sa DKD. Yun lang po
No comments:
Post a Comment