Campus Figure- Part 18

sorry kung natagalan ha mga readers...hahahahah...salmat sa mga nagcomment last episode......mamat po

Jay Throw, josh, cojeeksoap, Roj, russ, Khail, half, enso, yuan, adik_ngarag , at sa marami
pang nag comment...dami kasi eh...hahaha..mamat sa comments ha,......salamat ng marami.....comments po ulit ha...heheh

mamat talaga
at nga pala
dun sa mga nakachat ko
salmat ng marami
hahahahah
sa uulitin ha...hehahahahahhah.....



olweix hir,

D.K

_____________________________________________________________________________________

“Toy….gising ka na….. andito ka na sa Cubao….” Panggising sa akin ng isang ale. Nagulat na alng ako ng gisingin ako ng isang ale. Siya kasi ang katabi ko. Hindi ko namalayan na nakatulog ako. Namimigat ang mga mata ko. Dulot siguro ng kakaiyak ko kung bakit nagkakaganito ang aking mata. Di ko pa rin alam kung ano ang mangyayari sa akin ngayon. Wala akong mapupuntahan sa lugar na ito. Napakalaking lungsod ang pinuntahan ko. Ni hindi ko nga alam kung may matutuluyan pa ba ako ngayong gabi eh. Haixt… Dapat kasi sa may Cavite na alng ako pumunta eh…pero mas pinili ko pa rin ang malayong lugar upang takasan ang lahat. Sabihin man nila na duwag ako at tinakasan ang problema, wala akong pakialam. Gusto kong buuin ang sarili ko. Ang mga nasirang bahagi ng pagkatao ko.




Di pa ako kumakain ng tanghalian. AT sa ngayon gutom na gutom ako. Kaya naghanap agad ako ng isang tindahan na pwedeng meryendahin…hehehe. Habang naghahanap ako ng makakainan, naglibot ang aking mata sa paligid. Maraming mga tao ang nandun. Halos lahat ng antas ng edad eh nandun. Habang nakikipagsabayan sa mga tao dun, bigla na lang akong nasagi ng isang tao at dahil sa gutom ay hindi ko maiwasan na matilapon ng ilang hakbang. Hindi ko naman namalayan na sa kalsada ako napunta at dahil sa nasagi nga ako, hindi ko namalayan na may sasakyan palaat sa isang iglap gumulong ako sa gitna ng kalsada. Ang huli ko nalang namalayan eh may bumuhat sa akin. Pamilyar ang tinig na iyon. Hanggang sa mawalan ako ng malay.




“Gisisng na siya….” Ang narinig ko mula sa isang babae na nakatayo sa tabi ng kama na pinaghigaan ko. Nang magising ako, puti lahat ang nakita ko. Putting dingding at kung anu ano pa. Asan kaya ako. Pero ilang sandali ang dumaan eh nahulaan ko kung nasaan ako. Nasa isang kwarto ako ng isang ospital. Tinignan ko ang mga kamay ko na may ballot ng maliit na benda. Nananakit ang kamay ko. Ang sakit, sobra. Pilit inaalala ang mga nagyari. ANg huli kong naalala nung nangyari ay nung nabangga ako dahil nadanggil ako ng di kilalang tao at nasagasa ng isang kotse. Inikot ko ang aking paningin at hinarap ang babae. Di na ako nagtanong kung ano ang nagyari dahil alam ko naman kung ano ang sasagot nila.






Di pa rin ako umiimik. Kitang kita ko ang malaking pagkaluwag ng kanilang hininga ng Makita nila akong gising. Para bang kaytagal na akong natutulog sa kamang iyon. Nang tumama ang aking paningin sa isang taong ninenerbyos. Mukhang pamilyar sa akin ang kanyang mukha. Alam kong nakita ko na siya. Hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. Pero ano bang gagawin ko sa isip ko, pag iisipin ko pa ba to eh sumasakit na nga. “Ok ka lang ba iho?” salita ng isang matandang lalaki sa may paanan ko. “Ok lang po ako……” sagot ko na kulang kulang. “Pasensya na kung nabangga kita ha…... bigla ka ksing sumulpot eh….” Sabat ng isang lalaki. “ Ah ok lang yun…ako po ang may kasalanan….may tumulak po kasi sa akin….kaya di kop o namalayan at natumba ako….pasensya nap o sa abala. Ilang araw nap o ako ditto?” tanong kong nalilito. “Ah…..mahigit dalawang araw ka pa lang ditto. Oo nga pala… di namin pinakailaman eto…….” Inabot sa akin ang isang tela na puti na ankabalot. Ito siguro yung mga bagay na suot suot ko. Unti unti kong binuksan iyon. Itinabi ko muna iyon. “Iho… nga pala… mukhang bagong salta ka ditto ah…asan nga pala yung magulang mo?” tanong ng matandang babae. “Ah….lumuwas po ako ditto sa maynila para po magbakasyaon. Kaso wala po akong kakilala ditto kaya naglibot libot po ako…” sagot ko. “Ah gnun ba,…. Pwede naman sigurong sa amin ka na muna tol….para anman makabawi ako sa pagkakabangga ko….” Sabat ng lalaki. “Naku nakakahiya naman sa iyo tol….pati kay mam at sir. Maghahanap na lang po ako ng ibang matutuluyan….baka po maging pabigat lang po ako…” sagot ko.




“Naku hindi naman iho……ok nga iyon eh may dagdag kapamilya kami…… pumayag ka na iho…..please…” sabi sa akin ng matandang lalaki. Dahil sa napilitan eh pumayag na rin ako. Since wala pa akong nakikitang matutuluyan, doon muna ako manunuluyan. Matapos ang isang lingo ay inilabas na ako sa ospital. Pagsakay ko palang sa sasakyan ay namangha na ako. Naks…. Ang yaman siguro ng pamilyang ito. Katakot takot na Innova ang nandun. Haixt. Naalala ko tuloy si Vince. Muli’t muli
ay naramdaman ko ang sakit sa aking puso. Pero may nagtatago pa rin sa puso ko ng pag ka miss sa kanya. Pagkaulila. Hanggang ngayon kasi ay minanahal ko siya. Hindi malimutan ng puso ko ang rebulto ng pagkatao niya. Nakaukit na ito sa puso ko.





Hanggang makarating kami sa bahay nila. Nalula ako sa kanilang bahay, isang mansion sa aking paningin ko. Hinsi nalalayo sa bahay nila Vince. Pero iba ang dating nito, kasi nasa open field ito, maraming mga damo, puno at talagang nakakarelax. Haixt. Pagkababa namin, inalalayan agad ako nila. Hanggang ngayon di ko pa rin kilala yung nakabangga sa akin. Medyo mahiyahain kasi, kinausap lang niya ako minsan, pero la namang imik masyado. Sabi nila Tita Mila na pansamantala eh sila muna ang bahala sa akin. “Jerick, samaahn mo na tong si Kyle sa kwarto niya.” Sabi ni Tita Mila. Doon ko lang nalaman na Jerick pa la ang pangalan nito. Kung pagmamasdan siya sa mukha, gwapo, maputi, maayos ang pangangatawan at maring bagay na maaring maging compliment sa kanya. Pero para talagang namumukaan ko siya. Haixt. Paakyat kami ng may sumalubong sa kanyang bata. “Daddy…..” at agad na yumakap kay Jerick. “Baby ko….. “ at humalik si Jerick sa bata. Nagulat ako, di ko akalain na amy anak na si Jerick.





“Daddy….may pasalubong po ba kau sa akin?” pagtatanong ng bata. “Naku anak, marami akong pasalubong…” masayang pahayag niya sa bata. Natutuwa ako sa pag bobonding ng ama. Pero eto ako nagiisip, napaka abat pa naman tiganan nito ni jerick pero may anak na siya. Nasaan na kaya ang nanay ng bata. Saka lang ako napansin ng bata. “daddy, sino un?” tanong nito. “Ah….nga pala…. Kyle…anak ko si Jude Chester.” At ngumiti naman agad sa akin ang bata. “Musta po kayo.” Natutuwa ako sa kacutan ng bata. Kuhang kuha niya ang gwapong appearance ng bata. Nakita ko kung gaano kasaya ang mag ama na siyang dahilan kung bakit ko nakita ang malalim na dimples na lumabas sa pisngi ni Jerick. Natulala ako ng panandalian pero binawi ko rin ang pagkakatitig. ANg lalim ng dimples niya pero un yung siyang nagging dahilan kung bakit nagbalik sa akin ang lahat.





SIYA ANG MAY ARI NG KWINTAS NA NAPULOT KO NUN DATI SA PARTY NI JONAS. Natutok ang aking mga mata sa kanya. Di alintana kung tumingin man siya sa akin. Bumalik lang ako sa aking ulirat ng tapikin ako ni Jerick. Nagtataka at di mailarawan ang pagtataka. “Tol…okay ka lang ba? May problema ba?” tanong niya sa akin. “Eh kasi may gusto lamg sana akong ibalik nab aka sakaling sa iyo.” Sagot ko naman. Lalo kong nakita ang kanyang pagtataka. Ibinaba ko saglit ang aking mga gamit at nag halungkat ng gamit ko. Hinahanap ko ang kwintas sa bawat gilid ng bag ko hanggang sa matagpuan ko ito. “Ito iyon…” sabay taas sa kwintas. Nakita ko ang malaking pagkagulat ni Jerick. Agad niyang kinuha ito mula sa akin at tinitigan ito. Nakita ko ang malaking pagkatuwa niya ditto. Para bang nanalo siya sa lotto ng mga panahon na iyon. Hanggang sa matawag ang atensiyon ng kanyang mga magulang. Laking gulat din ng magulang niya ng Makita ang kwintas. Natutuwa ang mga ito pero kita pa rin ang pagtataka sa kanilang mukha.




“Anak….saan mo natagpuan ito? Buti na lang at nahanap mo..ito na lang ang ka tangi tanging kayamanan ng aming pamilya na pinapangalagaan.” Pahayag ng kanyang ina. “Ma…. Buti na lang at nakita ito ni Kyle….pasalamat na lang po tayo sa kanya. Kung hindi po dahil sa kanya ay mababaon na sa limo tang katangi tanging tradisyon sa ating pamilya.” Natuwa rin naman sila sa nangyari. “Oo nga pala…saan mo ito nakuha iho….” tanong ni Tita Mila. “ah…kasi po nakita kop o iyan sa isang party ng best friend ko… Napulot kop o iyan eh…..eh nakita ko nga rin po si Jerick nun eh…kaso nung hinahap ko na siya para ibalik yung kwintas eh nawala na siya nun….kaya ayon di ko na naisuoli….” Mahabang pahayag ko. Nakita ko naman ang matinding kagalakn sa mukha ni Jerick. Siguro ganun na lang kaghalaga ang kwintas na iyon.





“Pre…salamat talaga……kung hindi dahil sa iyo marahil ay di ako matatahimik nito…matagal ko na itong hinahanap sa bahay nila Jonas…yun pala ay nasa iyo…slamat talaga..hahahahah” sabi ni Jerick. Matapos ang pag uusap ay inihatid na ako sa may kwarto ko. Napakalaki nito.Naalala ko tuloy ang kwartong pinag tulugan ko noon kila Vince. Pero nagtataka ako sa sarili ko kung bakit hanggang ngayon pinipilit kong lagyan ng alala at puwang si Vince sa aking isip at puso. Naiinis ako. Marahil siguro sa bugso ng damdamin kaya ako nagakkaganito. Para akong tinutusok ng punyal sa mga panahon na ito. Kung kaya bang higupin ng vacuum cleaner ang pangungulila ko. Kung kaya nga lang hugasan ng tubig ang nagging pagdurusa ko. Ang kailangan ko ngayon ay iblangko lahat. Lahat lahat. “Matalino ka Kyle…maparaan….. Kay among lagpasan ang lahat…” sigaw ng isip ko. Ito ang nabubuong pahayag sa aking isip.





Iniayos ko ang aking gamit sa loob ng cabinet. Matpos ito, pumunta ako sa veranda ng kwarto. Nagpahangin. Ang ganda ng kapaligiran nila. MApuno, amaliwalas…. At higit sa lahat, napakasarap mag isip isip. Kamusta na kaya sila nanay at tatay. Haixt. Kahit konting panahon pa lang eh namimiss ko na sila. Napakawalang kwenta ko talagang anak. Iniwan ko lang sila basta doon. Pero sa loob loob ko, kailangan ko munang ibangon ang sarili ko.Habang nasa ganon akong katayuan, bigla akong nakarinig ng sunod-sunod na katok. Naputol ako sa pag iisip dahil sa mga katok. Pumasok ako sa kwarto at pinagbuksan ang kumakatok. Iniluwa ng pinto ang kaanyuhan ni Jerick.





“Musta tol…ok nab a ang gamit mo? Nakapag ayos ka nab a?” sunod sunod na tanong sa akin ni Jerick. “Ah tol ok na…heheheh……tapos na naman…”sagot ko. “So ready ka na?” tanong niya sa akin. “Ready saan?” tanong ko naman. “Igagala kita ditto sa amin. Para bukas dun naman sa may labas ng hacienda……” pahayag ni Jerick. “Hala…tol naman…nakakahiya….igagala mo pa ako ditto…nakakaistorbo na nga ako sa inyo eh…..” pagtanggi ko. “Naku tol…di uso yan…..hahah…walang hiya hiya sa akin…hehehe…tara na…ano ka ba…eto naman oh…..ito na yung pagpapasalamat ko say o dun sa kwintas….” Sagot niya. Dahil na rin sa kakulitan niya eh napapayag na ako.Napakalawak ng kanilang lupain. Sagana sa mga puno at halaman. May sariwa ding hangin na maaaring langhapin. May mga mumunting lawa din at isang ilog na umaagos sa ibang dayo. Napansin ko lang na para bang ang pinakamaraming produkto nila ay ang mga gulay at prutas kaysa sa mga iba’t ibang handi crafts na ginagwa din sa ibang pagawaan sa hacienda nila. Nagulat na lang ako ng bigla siyang huminto sa pagallakad.




(Itutuloy)

Campus Figure- Part 17

sa lahat....eto na po ang part 17...salamt sa patuloy na sumusubaybay ng kwento ko.....sobra sobra akong natutuwa....heheheheheh

@ mahal ko...waah...i miss you...mwah mwah..hahahah...love you..... ingat lagi..wag papabayaan ang sarili...

@enso, hahahah..ano musta na kau ni _____? hahahah

@mikel.....eto na po ung nxt chapter...

@parekoy...woooh...hahah...nice parekoy...eto na ang next part...enjoy reading...

@dhenxo, tol...naks...eto na ung nxt part ha...

@glentot....hahah..di an ako nakakapagparamdma sau..nyahahhaha


to shanejosh....naks tol..mamat sa pagbabasa ha...nabasa ko comments mo...

to joerick, cojeeksoap, russ, adik_ngarag at emray...waaah...eto na ang nest part...hahah..enjoy reading...bago mag college eh dapat bakasyon muna...

to half, troy at roan..wahahahah...nice..abangan ninyo kung sino ung girl..eto na un..hahahaha.

sa mga di ko nabanggit, rodgie, at kung sino sino pa...sorry ha....kasi medyo nakalimutan ko na kung sino dapt i greet...mag comment kau dito sa story an to...nxt tym greet ko kayo..heheh

sa mga nakachat ko..mamat ha.....tnx sa tym lal
o an sa isang tao jan na pabago bago ng mood...hahahah

so eto na yung part 17..enjoy readers...love you all...nyahahahha

Olweiz hir,

D.K


_____________________________________________________________________________________

Pag gising ko ng umaga, wala na siya sa tabi ko. Kaya nagbihis ako at bumaba sa bahay. Isang nagtatalong tinig ang narinig ko na agad ko namang hinanap. NAtagapuan ko ito sa may garden ng bahay. Nagulat ako sa aking nakita, si Vince kasama ang isang pamilyar na babae.




Nagtago ako sa may pinto para hindi ako mahalta na nandun ako. “Hindi ko alam kung totoo ang sinasabi mo…… PAaano ako makakasiguro ha?” medyo mataas na ang boses ni Vince. At isang sampal ang dumapo sa mukha ni Vince. “Ang kapal mo din…ano ang tingin mo sa akin, kaladkarin na babae? Ha….. Ikaw ang nakauna sa akin Mr. Montellan…. Hindi ako tulad ng ibang babae jan. Eh ikaw, ilang babae nab a ang kumandong dyan sayo at nabuntis mo ha? Sige nga……” para akong sinabugan ng bomba sa narinig ko. Buntis? Sinong Buntis? Halos lumaglag na ang luha ko sa nalalaman ko. Ang gandang regalo naman to sa akin. Matapos ang kaligayahan, kalungkutan agad.




“Pero isang beses lang nagkaroon tayo ng sex…… Alam mo iyon at lasing ako ng time nay un. At nung time na nasa convention pa tayo.Ewan ko…hindi ko alam ang gagawin ko……. Ahhh…” at narinig ko na lang na pinagsisispa niay ang mga halaman…..” narinig ko ang sigaw ng babae. “Hindi ko naman sinasabi na pakasalanan mo ako…ang sa akin lang…kilalanin mo ang bata at tulungan akong buhayin siya…… Tulungan mo rin akong sabihin ito sa aking mga magulang…” narinig ko na sabi ng babae. Natigilan si Vince. “Sige…aakuin ko ang bata, at susustentuhan ko iyan. Tutulungan kita na sabihin yan sa mga magulang mo, pero di ko pinapangako na pakakasalan kita…..” sabi ni vince. “Salamat…” at umalis na yung babae.




Habang hinahatid ni Vince ang babae, umakyat ako sa itaas at doon ko inilabas lahat ng sama ng loob. Iniyak ko ng iniyak yun. Gusto kong magpakamanhid ng mga oras na iyon. Para bang binuhusan ako ng mainit na tubig. Sa oras na mga yun, gustong gusto kong magpakamatay. At sa dinami rami ng bagay na makikita ko, isang gunting ang nahagilap ng mata ko na nagsilbing hudyat sa akin na kunin ito at laslasin ang aking pulso. Nakaupo ako sa may tabi ng kama, nakahandang laslasin ang aking kamay at pumikit ako. Hanggang sa bumukas ang pinto, tarantang kinuha ang gunting sa kamay ko.




Tiim bagang pa rin akong nakaupo sa kama. At unti unti kong hinarap si Vince. “Mr. Vince Montellian….CONGRATULATIONS…. PALAKPAKAN….” Isinigaw ko sa mukha niya. “Hon…ano bang nangyayari say o…bakit ka nagkakaganyan ha?” tanong nniya na naguguluhan sa akin. “Wow, pa walang alam na effect…….. Major Major na dedma lang sa nalaman kanina….. Ang galing mong umakte Hon……ang galing sobra……. Pero yaan mo na…ilaaan mo na lang yan sa MAGIGING ANAK NINYO!. “ sumbat ko sa kanya. Nakita ko ang pagkagulat sa mukha niya. Di siya makaimik. Kaya nagsalita na anman ako. “Hon…Congratulations ha… Best Wishes……. Narinig ko ang lahat hon…wag ka ng magpaliwanag……. Good bye….” At tumayo ako at unti untimng tinahak ang pinto. Ngunit hinablot agad yon ng kamay ni Vince.




“Hon….please hear my explanations……. Di mo naiintindihan…wag mo akong iwan…..” pagsusumamo ni Vince. Pero talaga yatang bato na ang puso ko. “Hindi ko kailangan ng explanation mo ngayon….kailangan ko ng space…… kaya pabayaan mo na ako…” at tinanggal ko ang pagkakakapit ng kamay niya sa akin. Tuloy tuloy akong lumabas ng kwarto at bumaba sa hagdanan nila. Mula sa baba, rinig ko ang sigaw ni Vince na tinatawag ang pangalan ko na siyang dahilan kung bakit parang nabulabog ang mga katulong. Kitang kita ko sa kanilang mata ang pagkalito. Pero hindi ko na sasagutan man kung anong kalituhan iyon. Tuloy tuloy akong lumabas at nagtatakbo hanggang makarating ako sa bahay namin. Tuloy tuloy pa rin ang pagagos ng aking mga luha. Luha na nagsisilbing pasakit sa akin.




Kitang kita ko ang pagtataka sa mukha ng mga taong nasa sa amin ng mga oras nay un. Pero hindi pa ako handa upang sagutin ang mga iyon, tuloy tuloy ako sa loob ng kwarto ko. Inilabas ang lahat ng sama ng loob. “Anak… ano bang nangyari…nag away ba kayo ni Vince? Anong nangyari…buksan mo ito anak…” narinig kong sigaw ni nanay. “Nay….iwan niyo muna po ako…… please lang po…gusto ko pong makapagisa….” Sabi k okay nanay. Pinakiramdaman ko ang aking cell phone, naiwan ko dun sa bahay nila Vince. At hindi ko na balak pang kunin iyon, sabagay siya na ang may bigay nun. Dumapa ako sa kama at doon buong buo kong inilaglag ang aking luha. Humahagu-gol ako ng mga oras na iyon. Ilang oras ako sa posisyon na iyon. Tanghali na nung oras na iyon at hindi pa ako kumakain miski ano. Nanibago ako sa sarili ko, kasi hindi ko alintana ang gutom na nararamdaman ko. Nakatulala lang ako sa kawalan.




Maya maya, narinig kong may nag uusap sa kwarto na wari’y nakikiusap. Kaya pinakinggan ko ang kanilang pag uusap. Napag alaman kong nandun si vince. “Please po…hayaan ninyo po kaming mag usap ni Kyle…..kailangan po naming ayusin ito…….” Pagmamakaawa ni Vince. “Kung anuman yan….ako na ang nakikiusap…….layuan mo muna siya……. Bigyan mo siya ngpanahon……. “ sabi nitatay. “Pero….” Sabi ni Vince na anputol. “Anak…. Hayaan mo muna si Kyle……siyempre nasakytan ang tao….. di mo maaalis iyon….” Sabi ni Tita Rose na kasama pala niya. AT narinig kong nag paalam sila. Ilang sandal lang eh kumatok si nanay, “Anak… andito kanina sila Mam Rose…..hinahanap ka…. Pati Si Vince nandito, nagmamakaawa…… Kung makiita mo lang siya anak….. “ sabi ni NAnay. “Wala na po akong pakialam kay Vince inay….letse yan…… manloloko….” Sigaw kong hindi pa rin humuhupa ang galit ko. “Basta mag isisp ka lang anak….. kumain ka na ….kanina ka pa hindi kumakain…baka kung mapaano ka pa…..” sabi ni inay bago siya umalis. Sa mga panahon na ito, hindi ko naramdaman ang gutom, walang wala…… ang gusto ko lang mapag isa, katahimikan at peace of mind.





Natuturete na ako ditto…parang gusto ko ng magpakamatay ng mga oras na iyon…pero may sumingit sa utak ko. Bakit ko naman pag aaksayahan ng buhay yang hayop na lalaki nay an…may buhay pa naman pagkatapos nito ah… Ang kailangan ko lag eh panahon para makapagmove on…Matapos kong maisip ang mga iyon, lumabas na ako ng kwarto at dumeretso sa banyo upang alisin ang mga bakas na magpapaalalaa ng kahapon. Kay saklap nga naman ng buhay. Kung kalian tama na ang lahat, saka naman pumangit ang pagkakataon. Naligo ako ng sobrang tagal. Sinabon ko ang bawat sulok ng katawan ko. Pilit tinatanggal ang nakakapag paalala sa nangyari sa amin ni Vince. Matapos kong maligo, nagbihis ako at kumain. Ng mga sandaling iyon, saka ko lang naramdaman ang gutom at pang hihina dala ng buong hapon na pagkakaiyak at pagmumukmok.





Matapos kumain, nag ayos ako ng gamit ko. Magbabaksayon ako. Inipon ko rin ang mga gamit na ibinigay sa akin ni Vince. Inilagay iyon sa may kahon. Handa na akong tanggapin ang lahat. Masakit sa puso ko na gawin iyon. Oo mahal ko pa rin siya kahit ganito, pero sa sobrang galit na iyon. Unti unting lumalalim ang sugat na nilikha niya. Ayoko rin na maging dahilan ng pagkawala ng ama ng isang walang kamuwang muwang na bata. Hindi ko alam sa sarili ko pero para akong bingi sa pagkakataon na ito. Bingi sa mga paliwanag. Nagpaalam ako kila mama na aalis ako bukas. Nang gabing iyon inayos ko na ang mag bagay na dadalhin ko. Kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta, magbabakasakali pa rin ako na may mahahanp akong isang lugar na tahimik. At natulog ako ng gabing iyon.





Kinabukasan, nagsadya, muna ako kila Vince para ibalik ang mga bagay na ibinigay niya sa akin. Unang bumaba ang mama ni Vince. “Buti at pumunta ka ditto….. alalang alala na kami sa inyong dalawa…. Hindi naman inaasahan na magkakaganito kayo. “ ang alalang sabi ni Tita Rose. Hindi ko magawang makaimik. Hanggang sa maalala ko kung ano talaga ang pakay ko. “Tita….. eto nga po pala… pakibigay p okay Vince. Salamat po kamo….” At tuloy tuloy na akong lumabas hanggang sa marinig ko ang pagsigaw ni Vince. Mabilis siyang buamaba at pinuntahan ako, niyakap ng mahigpit at hinalikan sa labi. “Buti nandito ka na…….Sorry talaga….let me explain……. Please….hear my words….please….” pagmamakaawa ni Vince. “It’s not working Vince….. Sorry……..” sabi ko sa kanya. “Wag mo akong iwan…..hon…..di ko kaya… mababaliw ako pag mawala ka sa akin…..Hon…” at nakita ko ang pagtulo ng luha ni Vince. Naawa ako sa kalagayan niya, parang isang batang nawalan ng isang gatas na maiinom. Kung tutuusin, awang awa na ako sa kanya. Kaya hindi ko napigilang yumakap sa kanya ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Gusto kong sa huling pagkakataon maramdaman ko ang sarili kong kaligayahan.




Isinantabi ko muna kung ano ang galit ko. Mamaya nay un. Sa ngayon, isang mahigpit na yakap muna ang igagawad ko sa kanya. Matapos ang isang mahigpit na yakap, iniharap ko ang mukha niya sa akin. Kitang kita ko ang isang sinserong mga matang humihingi ng tawad. Sa loob loob ko masakit ang iwan siya. Pinaglaanan ko na ng buhay ang lalaking ito. Siya na ang nagging sandigan ko. Pero mas pipiliin ko ba ang pangsarili kong kapakanan. ALam kong mas kailangan ng anak niya ng suporta niya. Tatay na siya sa ngayon. At kailangan naming harapin ang katotohanan. Napagdesisiyonan kong lumayo hindi lang dahil galit ako sa panloloko niya, para na rin ito sa kapakanan ng batang magiging anak niya. Mas pipiliin kong mawalan ng kaligayahan kaysa ipagdamot ang magandang bukas para sa isang batang hindi pa naisisilang.





“Hon….I love you so much…wag na wag mo akong iiwan….please…….nagmamakaawa na ako say o…..” ang pagigiit sa akin ni Vince at nagmamakawa. “Vince….sorry….pero eto ang nararapat……masakit ang ginawa mo sa akin…..pero mas masakit kung ipagpapatuloy pa natin ito…….maghiwalay na muna tayo…..mag isip isip……at hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako ditto……..hindi ko maatim na agawan ng isang ama ang isang walang kamuwang muwang na bata….alagaan mo siya Vince…alam koNg magiging mabuti kang ama…….. sa kanya mo ibuhos ang lahat…….siya ang gawin mong inspirasyon…….. good bye…”




At iniwan ko si Vince na umiiyak at isisnisigaw ang pangalan ko…. Habang naririnig ko iyon tumutulo ang luha ko…Ang luha ng pagkabigo.



(Itutuloy)

Campus Figure- Part 16

Naging maayos naman ang pagbabati naming tatlo nila Anna. Natutuwa ako sa nangyayari sa akin. Sabi nga nila na sa bawat pag hihirap, may katumbas na kasarapan. Haixt. Sna ok na ang lahat. Naging maayos naman ang pagsasama namin ni Anna. Naging mas malapit kami sa mga panahon na iyon. Doon ko nakilala kung sino talagba si Anna. Mabait naman pala siya. Siguro dahil lang sa pagmamahal kaya niya nagawa ang mga iyon.




Pero meron namang mga tao na sadyang masyadong hindi nakakaintindi ng lahat. Tatlong araw pagkatapos ng exams namin, nakita ko si Anna na pinallilibutan ng mga estudyante. Nagtago muna ako sa isang sulok upang making sa kanilang mga usaspan. “Tatanga tanga ka kasi…… ano ang akala mo....madali na ang lahat…..na hindi ka na mapapahiya matapos kang makipagbati sa kanila ha?...mag isisp ka nga…….” Sabi ng isa. “Ang sasama naman niniyo…ano bang karapatan ninyo upang makialam sa amin ha? Meron ba ha? Pati anong masama kung magbago na ako ha…meron bang mawawala ha? Wala naman dib a… wala…….” Sabi ni Anna. “Haixt… ang buhay nga anaman… kung dati masama….ngayon nagtitika na ng mga kasalanan…. Wow Anna…napakabuti mo naman…” sabat ng isa.




Pinagtutulungan nila si Anna, kaya naisip ko na tulungan siya. Bahal na kung ano ang mangyari. Di ako mafgtatago lang ditto habang nanganganib ang kanibg kaibigan. “Hoy….. ano ba kayo?” panggulat ko sa kanila. “Grabe naman kayong manghusga…… tao ba kayo? Ang simple lang ng ginawa ni Anna…nagpakumbaba siya..bakit kayo ba…ano bang mga magagandang ginawa ninyo ha? Para sa inyo, may nagawa nab a kayo? Haixt…ewan ko basa inyo…kung kelang nagpappakabuti na ang isangt tao saka kayo nagkakaganyan….. kung wala kayong ibang sasabihin…. Umalis na kayo….” Mahabang pahayag ko.




Agad naman na umalis sila. Nakita ko rin ang unti unting pagkahulog ng luha ni Anna. Inalalayan ko lang siya at hinayaan na ilabas niya ang kanyang sama ng loob. Ilang sandal kaming nanatiling ganun hanggang sa lumuwag na ang pakiramdam ni Anna. At nangako na siya na magiging matatag na siya sa kanyang mga gagawin.




Mula ng may mangyari kay Anna na ganyon, lalo pang tumibay ang pagkakaibigan namin. Kunt tutuusin talaga eh napakabait naman niya. Masayahin at puno ng buhay. Marami lang sigurong pinoproblema kaya nagkakaganun. May times na lumalabas kaming dalawa para magliwaliw at alisin ang mga problema namin. Hanggang sa dumating ang araw ng pagtatapos namin sa highschool. Sobrang mamimiss namin ang highschool life. Masaya kami na matatapos na ang pinaghirapan namin pero kaakibat parin nito ang walang kamatayang kalungkutan dahil ito na ang huli naming pagtungtong sa buhay highschool.




Graduation Day namin yun at halos abala ang lahat lalo na sila Nanay at Tatay. Gabi ang graduation namin at gaganapin yun sa pinakamamahal naming eskwelahan. Iba talaga pag 4th year ka. Ang mga kalokohan mo, mga kung anu anong kapasawayan mo, lahat yun nagawa mo atmimiiss mo ang mga bagay na iyon. Nagpunta din ang ilan naming mga kamag anak. Yung iba kasi na sa maynila na. Alas 7 ang umpisa ng program. At 6:30 ang assembly. Usapan namin ni Vince na susunduin niya ako sa bahay tapos susunod na lang sila nanay at tatay. It was 6:22 ng dumating siya sa bahay. Agad siyang bumaba at pinuntahan ako. Gwapong gwapo si vince sa suot niyang royal blue na long sleeve na binagayan ng kanyang black and white color coordinated na neck tie. Agad niya akong niyakap at hinalikan. “Ang gwapo natin ngayon ah….saang party ang tungo natin …? Hahah” pagbibiro ko sa kanaya. “Loko to…..tara na at umalis na tayo….hhehehe….diretso tayo sa school……” tugon niya. Nagpaalam na ako kila nanay na aalis na kami. At umalis na kami.




On the way na kami ng biglang nagbukas ng isang conversation si Vince. “Hon…..congratulations…….. Ang galing galing mo talaga…..Valedictorian ka…….sayang…kasi hindi ako nagging valedictorian…hahaha joke lang…ok na sa akin ang maging salutatorian….hahahahah…” sabi niya. “Kaw talaga….hahaha…..ang galing mo nga eh….. muntik mo na akong matalo…..madaya ka kasi eh,….ang lakas ng hatak mo sa extra curricular…hahahah pero ok nay un…..galing mo din…kasi mantakin mo…nahabol mo yung ranking…….nasa top 10 ka NUN TAPOS NAG ARAL KA….THEN NUNG FINAL GRADING IKAW YUNG PANG 4…..hahahahah……. then suddenly nakabawi ka sa extra curricular. At yun nagging salutatorian ka…..Sa sipag at tiyaga, naabot mo pangarap mo at ng magulang mo…” sabi ko sa kanya. “Siyempre ako pa….sobrang magaling lang ito…hahahah…at siyempre…….dahil sa isang taong nagbigay sa akin ng inspirasyon….. ang kaisa isa kong pinakamamahal……..” pambobola niyang sagot. “Ay naku bola….hahahahah” tugon ko naman. “Asus……pero deep inside kinikilig na…hehehhe./..” ganyan kami ni Vince. Ang sarap ng feeling ko ngayon. Masaya ako at natapos ang lahat ng pinag hirapan ko.




Marami ng tao ng dumating kami. NAndun na rin sila Tita Rose at Tito Marco. Then 20 minutes pagkatapos namin makarating, dumating na rin sila Nanay at Tatay. Nasa unahan ako ng pila dahil ako ang Valedictorian. Tapos si Vince naman ang nasa likod ko dahil siya ang Salutatorian. Bale sa batch namin, dalwa ang Salutatorian namin. Nagtie kasi sila dun sa final rating na pinagsama ang gen. ave at extra curricular. Matapos ang paglakad namin, nagsimula na ang lahat. Tahimik naming pianapakinggan ang program. Smooting flowly ang program at nagging maayos naman. Nagkaroon din ako ng speech at gnun din si Vince. Marami din akong natanggap na awards at gnun din si Vince. Nagkaroon din ng tribute to teachers at tribute to graduates. At natapos ang graduation at nag iwan ng napakagandang alaala.





NAgkaroon ng party sa bahay nila Vince. Doon kami dumeretso pagkatapos ng graduation. Maraming mag kaibign namin ang pumunta. Nandun din ang pamilya ni Anna. ANndun din si Jonas, si Richard at si Mark. Kakatuwa naman ang agbing ito. Para bang nagsilbing reunion sa aming magkakabarkada.




Naging masay ang gabi namin. Doon ako matutulog kila Vince ngayong gabi. Usapan na kasi namin eh. May mahalaga daw siyang ibibigay. KAya ayon, pagkatapos na pagkatapos ng party, diretso na ako sa taas. Nag bihis ng damit at nahiga sa kama. Hihintayin ko na lang na dumating si Vince. Binuhay ko muna yung laptop niya at nagsearch sa net. Face book, twitter at kung anu ano pa. Hngagang sa anmalayan ko ang pagbukas ng pinto. Iniluwa nito ang imahe ni Vince. Nakangiti sa akin. Ngumiti din ako sa kanya.




“Oy…magbihis ka na…hinanda ko na yung damit mo jan….. Tapos sinabi mo sa akin diba na may ibibigay ka sa akin ngayon diba?” sabi ko sa kanya. “O sige wait lang…..” at nagbihis nga siya. Naka short lang kung matulog si Vince, mas kumportable daw siya dun. Hindi ko naman siya pianakealaman sa gusto niya. “Hon……may surprise ako sa iyo.” At inilabas niya ang certificate of scholarship. “Wow…… nice….. para sa akin ba ito? “ tnong ko sa kanya na hindi pa rin makapaniwala. Scholarship yun sa maynila at natutuwa ako dahil sa gusto namin school ang scholar ship na iyon. Siyempre magkakasama kami ng university na papasukan. Niyakap ko siya ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. PAgkatapos hinalikan ko siya.





Kitang kita ko ang mga ngiting gumuhit sa kanyang labi dahil sa kagalakan na nakikita sa akin. “Hon… I love you so much….” At muli kong niyakap siya. “Hon…I love you too…. More than yours….. at kahit anong mangyari…tatandaan mo…ikaw lang ang minamahal ko……..mahal na amhal kita……mamatay man ako…ikaw ang nasa puso ko……” natigilan ako sa sinabi niya. “Hon…wag kang magsalita ng ganyan…hindi ko kaya na mawala ka sa akin….. wag mo akong iiwan hon…” at pinahid niya ang luhang tumulo sa aking mukha. “Hindi kita iiwan hon……. Nandito lang ako sa tabi mo lagi…… Hanggang sa walang hanggang mananatili akong buhay sa isip at piling mo….” At hinalikan niya ang labi ko. Tumagal ang tagpong iyon hanggang sa maramdaman ko na unti unti akong lumalapag sa kama at nawawalan ng mga saplot. At unti unti ko na rin tinanggal ang saplot ni Vince. Pinagapang ko ang aking kamay sa malapad niyang dibdib. At tinitigan ang mapupugay niyang mata. Matagal ko itong tinitigan, pinagmasdan. “Hon……ikaw na ang masasabi kong buhay ko…..hindi ko alam ang gagawin ko pag mawala ka pa sa akin….. sana pahalagahan mo itong nararamdaman ko…wag mo akong saktan ng sobra………” sabi ko sa kanya. “Hon….wag kang mag alala…. Hindi kita sasaktan…….ikaw na ang buhay ko mula noon pa….. hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung mawala ka sa piling ko……handa akong igive-up ang lahat para sa iyo…. At sayo na nakasalalay ang aking katinuan…hehehehehe” medyo may halong biro na sabi niya. “Heheheh…loko……pero salamat din……” at hinalikan ko siya.





Isang halik na nag huhudyat na isang gabi na naman na mainit ang tagpo. Mapungaw ang halinhingan at mga ungol na impit n gaming mga labi. At unti unti ng gumala ang mga kamay ni vince sa buo kong katawan. Itinaas niya ang aking binti at alam ko na ang gusto niyang mangyari. Unti unti niyang ipinasok ang kanyang ari sa akin at naramdaman ko ang pagkapunan nito sa aking loob. Alam kong sa paraang ito masasabi kong magka konekta kaming dalawa. At unti unti na siyang gumalaw. Tinangagap ko na man ito ng buong buo. Mula sa mabagal hanggang sa bumilis ng bumilis. Naririnig ko ang mga ungol niya. MAhal na amhal ko talaga ang taong ito. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag nawala siya….





Ramdam ko na malapit na niyang ialabas ang kayang katas sa loob ko dahil unti unting lumalaki ang kanyang alaga. “Hon….malapit na ako…..mahal na mahal kita…aaaaahahahhahahhh…” at iyon ang hudyat na nilabsan na siya at naramdaman ko ang mainit na likido sa aking loob. Pagod na pagod si Vince at ngayon ay nakapatong parin sa akin at hindi pa hinuhugot ang kanyang ari. Naririnig ko ang kanyang habol na hininga. Umalis siya sa aking ibabaw at humiga sa tabi ko at yumakap. Hanggang sa maramdaman ko na nakatulog siya. Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinalikan siya. At sa sandaling iyon ay nakatulog ako.





Pag gising ko ng umaga, wala na siya sa tabi ko. Kaya nagbihis ako at bumaba sa bahay. Isang nagtatalong tinig ang narinig ko na agad ko namang hinanap. NAtagapuan ko ito sa may garden ng bahay. Nagulat ako sa aking nakita, si Vince kasama ang isang pamilyar na babae.



(Itutuloy)