Less Than Three- Part 30

NOTE!!! GUYS PAKIBASA!

Guys... may pagbabago po sa postings ko. Hindi ko na po masasabi kung kelan ako magpopost and worst is baka once a week na lang po ako makapag update. sorry po talaga. Nagloloko po kasi yung net connection namin kaya nahihirapan po ako magupdate. Mahirap din pong isingit sa studies ko kasi po hanggang gabi yung klase ko. sorry po.. Hope you understand.

---------------------------------------


This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.

Any illegal copyright of the stories published in the blog are prohibited by the author.

The stories written by the author are original and came from his imaginary mind.

This story is a fiction. Any resemblance to names, places, events and others are not intended and coincidence only.

The stories I've written are for 18 years old and above.

No animals are hurt in this story.

The author respect the opinions of the readers and the author wishes to his readers to respect him as a person.

The story is not perfect and may be good or bad for the readers causes by different perception of the readers.

You can leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.

Please be careful to the words that you are stating in your comments. Please no harsh words and malicious words that can hurt others.

Enjoy everybody and thanks for reading my stories.

Compilations of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)


You can contact me through:
1. Facebook Page:

Dylan Kyle's Diary (fb page)

2. Blog:

Dylan Kyle's Diary (blog)

3. e-mail:

dylan.kyle.santos@gmail.com

4. Facebook:

Dylan Kyle Santos (Facebook Profile)

5. Twitter:
Dylan Kyle Santos (Twitter Profile)




Always Here,

Dylan Kyle Santos

....................................................................................

Chapter 30

(Long term)

[Arjay’s POV]

I am drunk… 

very very drunk. 

Oo di ko na alam ang pinagaggawa ko.

 Sayaw lang ako ng sayaw sa dance floor. 

Haixt. 

Shete. 

Nang malaman ko yung bar na to, agad akong nagpunta dahil kailangan ko na kasing aliwin ang sarili ko.

Ramdam ko naman ang bawat hawak ng mga lalaki sa akin pero hinahayaan ko na lang sila. 

Ramdam ko ang kanila kapag nilalapit nila ito sa akin  at dinadanggil nila ito sa akin. 

Wala na namang mawawala sa akin.

Alam ko kung  ano ang ibig sabihin nilang iyon. 

They want to have sex with me, siguro ay naakit sila sa akin. 

At least dito may maghahabol sa akin. 

Gwapo naman tong kasayaw ko kaya pwede na rin.

“You’re so hot men.”

“really?”

“Yeah. Your fucking hot.”

“You like me?”

“Yeah. Much like. I’ve never seen anyone like this.”

“Oh. Really?” then I gave him a kiss.

Aba ang loko lumalaban.

 Lasang alak yung bibig niya pero ayos lang, masarap naman siyang humalik. 

Shit! 

Nagulat ako dahil seryosohan na ata to. 

His tounge, he is entering it to my mouth.

Agad naman akong napatigil at tinulak siya ng bahagya. 

Yung mga hawak niya ay kakaiba na ri kaya medyo napalunok ako.

“You’re excited.” sabi ko na lang

“Let’s go.”

“Lets have some fun.”

“So let’s go.”

“No… I mean here…”

Agad niyang pinulupot ang mga kamay ko sa leeg niya at pinaglapit niya ang mga katawan namin. 

Bigla akong nalungkot, 

bigla akong may naalala. 

Si Kieth.

He always put my arms around his neck then dance kahit walang music. 

Gustong-gusto niya yun dahil sa ang sweet daw tignan. 

He was inlove with me back then.

Pero dati yon....

HINDI NA NGAYON.

Unti-unti lumapit muli ang mga labi niya sa akin at tinitigan ko lamang ito. 

Dahil siguro sa kalasingan ay si Kieth ang lumabas sa mga mata ko. 

Siya ang nasa isip ko na nasa harapan ko at ang hinahalikan ko.

Sinuunggaban ko na rin ang mga halik niya. 

Deep, sexy and torrid kiss. 

Parang kaming dalawa lang ang nag eexsist sa lugar nay un. 

His tounge was inside my mouth and playing with mine.

Rinig ko ang mga hiyawan ng mga tao na nakakakita sa aming dalawa. 

Naramdaman ko ang pagpasok ng mga kamay niya sa damit ko at nakaramdam naman ako ng kakaibang sensasyon. 

I don’t know his name pero heto kami ang hahalikan at naghahawakan ng mga parte ng katawan.

Is this the real me? 

Eto na ba ako ngayon na isang kaladkaring lalaki? 

Di ko na ata kilala ang sarili ko sa ngayon dahil maski ako, nagtatanong na sa mga bagay-bagay tungkol sa akin. 

Hinding-hindi ko na kilala ang sarili ko ngayon na labis ko namang ikinadismaya.

Naramdaman ko na lang na inihiga niya ako sa may sofa ng bar at unti-unting nararamdaman ang buhay na bagay sa kanyang pantalon. 

He tried to unbutton my pants pero pinigilan ko.

“Are we going to do it here?” tanong ko

“Yeah. Let’s do it. It’s fun, trust me.”

“Not here. There’s too many people here. Lets go somewhere.”

“It’s exciting and amazing if we do it here. So don’t hesitate and let me in.”

Naghiyawan na ang mga tao sa inaambang gagawin sa akin ng estrangherong ito. 

Tumutol pa rin ako at tumayo dahil unti-unti akong natatauhan. 

Pagkatayo ko naman ay nagulat ako sa nakita ng mga mata ko. 

Alam kong lasing ako at may tama na, pero bakit ba laging si Kieth ang nakikita ko.

Agad kong sinampal ang pisngi ko, at baka sakaling magising ako sa aking mga panaginip. 

Pero si Kieth pa rin ang nakita ko at nasa harapan ko.

“Kieth…” 

unti-unti kong hinawakan ang mukha niya.

Agad naman niyang hinila ang kamay ko at kinaladkad palabas ng bar. 

Wala naman akong magawa kundi ang sumunod sa aknya, may choice pa ba ako? 

Hindi ako makapaniwala sa mga nasaksihan ko ngayon. 

Si Kieth nga siya, ang nakikita ko at ang may hawak ng kamay ko.

“What the hell is happening?” tanong niya

Di naman ako sumagot. 

“Ganyan ka na ba kadesperado na sirain ang buhay mo? Taena naman yan, gumising ka nga Arjay!”

“Wag mo akong pakialamanan. Buhay ko to. Mind your own business.”

“Nagmamalasakit lang ako sayo.”

“Sana naisip mo yan bago mo akong saktan.” 

Natigilan ako sa sinabi ko. 

Mali ako.

Tanga ako.

Ako ang nanakit sa kanya.

“Tara na.”

“Saan tayo pupunta?”

“Iuuwi kita.”

“No!”

“Tara na!”

“Hindi. Ayoko!”

“Wag matigas ang ulo.”

“Wag na wag mo akong hahawakan. Wag mo akong pakialamanan. Buhay ko to at may sarili kang buhay. Try mo kayanag pakialamanan ang sarili mong buhay!”

“Ganyan ka na ba talaga katigas ha Arjay? Ganyan ka na ba? Nilamon na ng ka-immaturan mo yang pagkato mo. Maling mali ka na.”

“Don’t give comments about my personal life because I don’t give comments about yours!”

“Ano ba Arjay? Ano anng nangyayari sayo?”

“Oo. Ganito na ako. Dahil sa puntong itinapon mo ako… doon ko naramdaman na wala nang saysay ang buhay ko. Kieth, alam mong mahal na mahal kita, at kung hindi ka ri naman mapupunta sa akin ay mas okay naman na mawala na ako.”

“Kaya ba ganyan ka na lang kadesperado na magpatira sa kung kani-kanino?! Madumi ka nab a ngayon ha? Ilang lalaki na ba ang nakapasok jan bukod sa akin?” sigaw nita

Bigla ko siyang sinampal. 

Di ko napigilan ang mapahagulgol. 

“ Anong gusto mong isipin sa akin ha? Na isa akong puta? Tangina naman yan! Oo, ako na ang madumi, ako na kung anuman yang iniisip mo, pero tandaan mo, minahal lang kita at kilala mo ako.” Sabi ko.

“Sorry.”

Nakita ko na kinuha niya yung phone niya at may tinawagan. 

Hindi ko lang alam kung sino yung tinawagan niya pero hinayaan ko na lang siya.

“Oh oh. Sge. Salamat insan. Nasa sakin naman yung susi. Pasensya na. sige insan… Tara.” Sabi niya

“Saan tayo pupunta?”

“Iuuwi kita sa inyo.”

Di na ako umimik at sumunod na lang ako. 

Itinuro ko kung saan ako nakatira at hinatid niya ako. 

Pagkarating naman sa bahay ko ay inalalayan niya ako hanggang sa madala niya ako sa aking kwarto.

“Salamat… pwede ka ng umalis. Pakisara na lang nug pinto.” Sabi ko.

“Hindi, babantayan kita.”

“No need. Hindi an ako bata. Matanda na ako para magkaroon pa ng bantay.”

“I insist.” 

Inalalayan niya ako papasok ng kwarto.

“Okay na nga ako. Umalis ka na.”

“Bakit mo ba ako tinataboy?”

“Ayaw lang kitang makita…”

“Haixt. Magpalit ka na nga ng damit mo.”

“Bakit?”

“Anong bakit? Tignan mo ang sarili mo. Mukha ka ng kung ano jan.”

“Bakit ka ganyan? Bakit ka nagmamalasakit sa akin? Bakit ayaw mo na lang akong pabayaan ng basta? Alam mo ban a sa ginagawa mo ay lalo lang akong umaasa na babalikan mo ako. Kaya umalis ka na!”

“Kailangan mo ako ngayon. Ayoko namang pabayaan ka at your worst. Lalo ka lang mapapariwara kung gagawin mo ito at pababayaan kita.”

“Lalo mo lang akong pinapahirapan. Sa ginagawa mo, ako ang nahhirapan ng sobra.”

“Kapag pinabayaan kita, baka kung mapaano ka pa.”

“Matanda na ako at kaya ko ang sarili ko.”

“Di ako sang-ayon sayo.”

“Pabayaan mo na ako. Please.”

“Hayaan mo akong alagaan ka. Kahit ngayon lang. Para mawala yang sama ng loob mo sa akin. Para mawala an rin yung guit na nararamdaman ko deep in my heart. Kaya hayaan mo na ako. Stay put okay?”

Noong sinabi niya sa akin yun, natigilan ako. 

Seryoso ang mukha niya habang sinasabi niya yun sa akin. 

Hinayaan ko na lang siya sa kung ano nga ba ang gusto niyang gawin. 

Ikinuha niya ako ng damit at pinagpapalit niya ako.

 “Ayos lang naman diba?” tanong ko sa kanya habang naghuhubad ako.

“Yeah. Nakita ko na naman yan.”

“Gusto mo ulit makita?”

“Naah. Just change fast, baka lamigin ka.”

“Are you sure?”

“Just change clothes.”

“Okay.”

May naisip akong gawin. 

Hahaha. 

To seduce him. 

This is my chance to win him back.

I will do my best to have it with him.

“Hey.” Sabi ko sa kanya.

I did not wear the shorts that he gave me. 

“Stop it.” Sabi niya

“Hey… you want to help me do you? Sabi mo ayaw mo akong pabayaan.”

“Hindi yan ang ibig sabihin ko.”

 Nag-iwas siya ng tingin.

Nilapitan ko siya at niyakap. 

“I want you…” kinagat ko bigla ang tenga niya.

“Please…” sabi niya

“I want to have you… again… inside me… I want you… to love me again…”

“Arjay… lasing ka lang…”

At sa sobrang determinasyon ko ay bigla ko na lang ipinasok ang kamay ko sa loob ng pants niya. 

Agad naman siyang lumayo pero nahawakan ko pa rin ang braso niya at hinila siya pabalik.

 Agad ko siyang sinunggaban ng halik at naging agresibo ang mga kilos ko.

Hindi siya gumanti bagkos ay inilayo niya ang kanyang mukha. 

“Arjay ano ba?!” sigaw niya

Napatawa na lang ako ng malakas at nagsuot ng shorts. 

Inihiga ko ang sarili ko sa kama at lumayo na sa kanya. 

Umupo naman siya sa ibabaw ng kama ko at tinignan lang ako.

“You are horrible.” Sabi niya

“And I am disgusting.” Sabi ko.

“Anong plano mo sa buhay mo?”

“Wala. Hindi ko alam. Parang wala na akong plano sa sarili ko. Just leave me.”

“Im sorry.”

“Saan?”

“Sa lahat.”

“Ah many to mention. Pero ang kapal din ng mukha ko na isisi sayo ang lahat. Ako naman ang may kagagawan ng mga katangahan ko sa buhay and I deserve this.”

“Ganyan naman kasi ang lahat ng tao lalo na kapag frustrated ang tao. Kaya normal lang yan. Wag ka na lang mag-isip ng mga negative things.”

“Masaya ako na nakita kita.” Sabi ko

“Pero disaster ang naabutan ko. Haixt. Umayos ka nga. Di talaga ako sanay na ganyan ka na kababa. I want to see the old Arjay, yung Masaya, yung buhay, yung makulay.”

“Balikan mo ako. Yun lang ang magpapanumbalik sa akin.”

“Alam mo namang hindi pwede yun. Kami na ni Alex at mahal ko siya. tapat ako sa kanya at hindi ko siya kayang saktan.”

“Taenang Alex kasi yan. Bakit kasi umeksena pa yan sa buhay ko. Panggulo lang yan sa mga pangarap ko.!”

“Please, bumalik ka na sa dati. Wag mong siishin ang iba sa nangyayari sayo. SArili mo lang ang makakapagsabi sa kung ano ang dapat.”

“Wala ka ng babalikang dati sa akin. Lahat na lang ng bagay na mayroon ako ay inagaw na ng boyfriend mo. Lintik siya, wala siyang patawad. Ni hindi niya naisipang magtira para sa akin.”

“Maninisi ka na lang ba lagi sa mga pagkakamaling nagawa mo? Hindi naman ata fair yun sa tao na sinisisi mo.”

“Hindi ako naninisi. Sinasabi ko lang ang mga pawing katotohanan.”

“Eh ano yang ginagawa mo?”

“Sinasabi ko lang ang katotohanan.”

“Isipin mo ang lahat ng pwedeng mangyari bago ka gumawa ng mga bagay na maaring makasira sayo. Yan ang lagi mong tatandaan.”

“I feel like I’m a whore.”

“Kung anu-ano kasi yang ginagawa mo.”

“Nadidiri ka na ba sa akin? Yung totoo? Nandidiri ka nab a sa ex mo? Ang taong nakauna sayo.”

“No… bakit naman ako mandidiri sayo? Kahit naman ano ka tanggap kita.”

“Baka kasi naiilang at nadidiri ka na sa pinag gagawa ko. Baka kako gusto mo ng lumayo sa akin dahil sa mga nangyari sa akin. I don’t deserve anybody.”

“Nagmamalasakit naman ako sayo. At isa pa, mahal kita kaya walang lugar yang pandidiring yan. Im okay kaya don’t worry.”

“Sabi mo mahal mo ako. Sabi mo rin noon seryoso ka sa akin at hindi ako hahayaang mawala. Pero bakit walang tayo? Bakit nawala yung nararamdaman mo sa akin? Ganun mo ba talaga kamahal si Alex at ipinagpalit mo ako?” sabi ko.

Di siya sumagot. 

“Dahil siguro mas mahal mo siya… kaya siya ang pinili mo.” Dugtong ko.

“Ano ba ang gagawin ko para lang makalimot ka sa  nakaraan?”

“Imposible.”

“Posible kung gugustuhin mo. Lahat ng bagay may solusyon. Kung gusto may paraan, kung ayaw may dahilan.”

“Ewan. SIguro sabihin na lang natin na kaya ko pa sigurong magpatawad… ang makalimot… hindi.”

“Darating ang panahon matatanggap mo ang lahat. Im sure magiging okay na din ang lahat sooner or later.”

“Isipin mo na lang kunwari na masaya ako, na kunwari okay ako. Kunwari wala akong problema, kunwari na nasa langit na ako. At isa pa… kunwari na mahal mo ako.. kunwari lang naman eh.”

“You don’t have to do this.”

“Kieth… hanggang ngayon bakit hindi kita makalimutan?”

“Kayanin mo. Alam kong kaya mo. Nasasabi mo yan kasi di mo pa natatanggap ang katotohanan na wala an tayo. Doon mo simulan.”

“Sana makalimutan na kita… para naman yung sakit ay mawala… para yung pagsisisi ko ay mawala … at nang lahat ng galit sa puso ko ay maibsan na.”

“I-open mo lang ang lahat ng nasa puso mo.”

“Paano?”

“Try mong bawasan ang laman niyan. Yung galit alisin mo, matuto kang magpatawad. Yung suklam tanggalin mo, palitan mo ng pagpaparaya.”

“Bakit ang dali sayo na sabihin yan?”

“Dahil napagdaanan ko na yan… nung iniwan mo ako.”

“Kaya pala ganyan ka katatag. Nakakainggit.” Sabi ko.

“May nalaman ako.” Sabi niya.

“Ano yun?” tanong ko.

“Si papa at si tita… naging sila pala dati.”

Nabigla ako sa rebelasyong sinabi niya. 

Si mama at si tito?  

Pero paanong nangyari yun? 

Naguguluhan tuloy ako sa mga nangyayari at rebelasyong aking nalalaman.

“Huh? Sigurado ka ba jan sa sinasabi mo? Paano mo naman nasabi?”

“Oo sigurado ako.”

“Pero paanong.”

“Mahabang kwento pero sa tingin ko eto yung issue kay papa at kay tito Ralph kaya nila tayo pinaghiwalay at hindi yung tungkol sa business nila.”

“Haixt. Sakit na naman sa ulo.”

“Magpahinga ka na muna kaya.” Sabi niya

“Pwede bang tabihan mo ako.”

“Pero…”

“Behave na ako. Kalmado na ako. Medyo nawala na yung tama ko.”

“Sige.” Agad naman siyang naghubad ng sapatos at tumabi sa akin.

“Kamusta ka ba? Tagal nating nag-uusap di ko man lang ikaw nakakamusta.”

“Okay lang ako.”

“Si Tito?”

“Doing fine naman.”

“Hope he will recover as soon as possible.”

“Salamat.”

Nanatili ang katahimikan sa aming dalawa. 

Na-awkward ba siya sa akin? 

Na magkatabi kami? 

Haixt. 

Hindi na maibabalik ang dati at alam ko yun. 

Pero na-miss ko ang mga sandaling ito.

“Kilala mo ba yung asawa ni MR. Bean?” tanong niya

“Uhm… teka…Si Norma bay un?”

“Mali.”

“Edi ba yun yun? Yun ang pinapalabas sa TV eh.”

“Mali nga eh.”

“Edi mali kung mali. Sino ba?”

“Edi si Avril La-Bean.”

“Ang korny.”

“Sus tumawa ka naman.”

“Di ah.”

“Ano ang tawag sa anak ng taong grasa?”

“Ano?”

“Edi baby oil.”

“Waaah. Ang korny.”

“Wag mo kasing pigilan ang tawa mo.”

“Di naman talaga.”

“Wushu.”

“Ang korny.”

“Ano ang sabi ng Chinese kapag nasasaktan?”

“Ano?”

“Edi ‘A Lie’.”

“Wew. Ang korny naman. Joke ba yun?”

“Siya matulog ka na nga.” Sabi niya.

“SAlamat.”

“Walang anuman.”

“Payakap naman oh, kahit ngayon lang.”

“Namiss mo ko no? Yakap na yakap ka sa akin eh.”

“Sobra.”

“Yakap lang ha.”

“Ewan.”

Humarap siya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. 

Tanging mga luha ang dumaloy sa aking mga mata. 

Di ko mapigilang humikbi at yakapin siya ng mahigpit. 

Naramdaman ko ang katawan niya, sa wakas.

Namiss ko ang katawan niya, yung tigas ng mga braso niya. 

Namiss ko kung paano niya ako yakapin at alagaan ng ganito. 

Yung amoy niya na hinahanp-hanap ko matagal na.

“Tahan na..”

“NAmiss ko to… yang amoy mo… yang katawan mo… Lahat na-miss ko.”

“Di mo naman siguro ako pinagnanasahan ano? Baka mamaya gabi-gabi na lang ako ang laman ng isip mo eh.”

“Hindi ah.”

Nang tumingin ako sa kanya, napatitig ako sa kanyang mga mata. Masaya ang mga mata niya samantalang siguro sa akin ay nababasa niya ang lungkot.

“Sobrang daming sakit na ng puso ang nararanasan mo. Try mong pakawalan yan at sasaya ka.” Sabi niya

Di ako umimik sa sinabi niya. 

Unti-unti napatingin ako sa kanyang mga labi, at pasimple kong inilapit ang mga labi ko sa kanya. 

Nakatitig lang siya sa akin at hindi kumikilos samantala,  habang papalapit ako ay ipinipikit ko ang aking mga mata.

Naramdaman ko ang pagdampi ng mga labi niya sa mga labi ko. 

Hinalikan ko siya at tumugon naman siya. 

Ang saya ng pakiramdam ko, ang sarap ng pakiramdam ko.

Unti-unti nagiging maalab ang halikan namin. 

This feeling, yung feeling na namiss ko. 

Ang maramdamn na may nagmamahal sayo. 

Yung mga halik ko ay kakaiba. 

Hs lips, its fine and soft. 

Namiss ko ang lasa ng kanyang mga halik. 

We play the night with our lips and rest with a smile.

[Alex’s POV]

Haixt. Ang gloomy ko pa rin ngayong araw. 

Enrollment namen at ano pa nga ba ang magagawa ko kundi ang mag enroll. 

Haixt. 

Di pa rin umuuwi si Kieth, siguro naman ang ate na niya ang nag-enroll para sa kanya.

”Anyare sayo?” tanong ni Charlene.

“Tinatamad ako.”

“Well ganyan talaga ang tumatanda na.”

“Makatanda ka naman wagas. Mag 15 pa lang ako.”

“Wag kang feelingero. Malapit na birthday mo! Anong balak mo?”

“Wala.”

“Ang plain ng sagot mo best. Ilibre mo naman ako, kahit konti lang. Jan sa tindahan ni manong Berto.”

“Wag ka nga.”

“Ano ba yan ang haba ng pila.” Singit niya

“At least medyo malapit na tayo.”

“Di ako contented sa schedule ko.”

“O bakit?”

“Di ko kasi makikita crush ko.”

“Loka. May boyfriend ka na crush pa din.”

“Che. Oo nga pala, di ba uuwi si papa Kieth?”

“Di ko alam eh. Wala pa akong balita sa kanya ulit.”

“Kaya ka naman pala gloomy. Hay naku. Buti ka nga may discount discount ka, samantalang ako wala.”

“Mag-aral kasing mabuti.”

“Alam mo namang mahirap ang course ko.”

“Eh yan ang pinili mo eh. At saka walang medaling course.”

“Meron kaya.”

“Ano naman yun?”

“Of course.”

“Sus ewan sayo.”

“Excuse me.” 

Biglang singit ng babae sa likuran.

Agad naman akong napatingin. 

“Ano po yun?”

“Pwede pong magpapicure? Pang instagram lang.” sabi nito.

“Ah sure po.” Sagot ko.

“Wiiih.” Sigaw ng dalawa.

“Best… papicture daw.”

“Kasama ba ako? Wait lang.”

“Hindi.., ikaw ung magpipicture sa amin.”

“Eksena mo talaga.”

“Hahahah. Well that’s life. Gwapo ng kasama mo kaya magtiis ka.”

“Nahiya ako sa kagwapuhan mo. Magdusa ka sa kagandahan ko.”

“Ay meron ba?”

“Oo.”

“Saang banda?”

“Sa mukha.”

“Parang sa paa lang naman.”

“Wew. Akin na na nga. Pasalamat ka gwapo ka, kundi na konyatan na kita.”

“Ang bait mo talaga.”

Nagpicturan kami at marami pa ang sumunod. 

Marami ang nakigaya sa kanila. 

Ako naman todo ngiti lang. 

kahit na minsan eh kung anu-anong pose na ang pinapagawa sa akin, no choice be kind to others.

“May i-o-offer ako sa yong girl.” Sabi niya

“O tapos?”

“Ligawan mo.”

“Meron ako diba?’

“Try mo naman sa girls.”

“Nagkaroon na naman ako dati.”

“Try mo pa rin ngayon. Malay mo magwork diba at maging tunay kang lalaki.”

“Alam mo ang dami mong alam. Im sure sarili mo lang yang i-ooffer mo. Alam ko namang type na type mo ako dati pa. let me correct, patay na patay ka pala sa akin.”

“Hoy ha. Ang kapal naman ng baga mo.”

“Sabihin mong hindi totoo.”

“Hindi naman talaga.”

“Eh dati rati binibigyan mo ako ng chocolates.”

“Well dati yun nung akala ko lalaki ka pa.”

“Ay may nagbago ba? Babae na ba ako?”

“Girl ka na oh. Tapyas na nga yang anu mo. Tapos may dede ka na.”

“Pausap sa iyo.”

Kung anu-ano lang pinag gagawa naming dalawa. 

Well no choice. 

Kailangan lang.

 di nagtagal ay nakabayad na din kami at nakaalis na.

Pauwi na sana kami nang makasalubong naming si Ate Kate.

 “Ui Alex.” Bati nito.

“Hi ate.” Sabi ko.

“We need to talk.”

“Para saan po?”

“May gusto sana akong sabihin.”

“Sige po.”

Sumunod kaming dalawa ni Charlene sa opisina ni Ate Kate. 

Eto namang si Charlene ang daldal kahit kailan.

“Oh my, first time kong makakapasok sa office ng may ari ng school.”

“You can visit me here everyday. Nandito lang naman ako kadalasan.”

“Naku nakakahiya naman po.”

“You can eat lunch with me here.”

“Wow naman.” Sabi niya

“Hoy luka ka talaga. Mahiya ka nga.” Sabi ko.

“Once in a lifetime lang to.”

“Ay ewan sayo.”

“By the way Alex, did Kieth tell you about his plans?”

“Wala po siyang nababanggit.”

“He is planning to do a cross enroll sa ibang bansa.”

“Po? Hindi niya sinasabi sa akin.”

“Kakauha lang niya kahapon ng mga naipadala kong reqirements niya.”

“doon siya mag-aaral?”

“Yup. He is staying there for three months.”

“Ah ganun po ba.” Sabi ko.

“Well.. nag desisyon na namn siya ng basta-basta.”

“Mas okay naman yun kaysa sa mag stop siya.”

“Okay ka lang ba? Tanong niya

“Uhm. Opo.”

“You are not okay. Cheer up kapatid.”

“Salamat po.”

“Hayaan mo babatukan ko siya pag-uwi niya dito.”

At ngumiti lang ako.

 “Alis na po kami.”yaya ko.

“Sige ingat kayo. Well I guess you have to rest.”

“Opo.”

“Yaan mo mahal ka nun.” Dagdag nito.

Ngumiti lang ako. 

3 buwan pabago ko siya makita ulit. 

Well I guess hindi ko siya makikita sa birthday ko.

Ang sad at ang sakit din. 

Namimiss ko na nga siya eh. 

Sana man lang umuwi siya kahit saglit nang makasama ko naman siya.

(Itutuloy)