Bullets for my Valentines- Part 14

Salamat po sa mga comments na natatanggap ko po.. hahaha.. sobrang saya ko po dun sa mga comment ninyo...

Medyo magiging mabagal po update ko ah... hahaha.. Pero mag uupdate pa din ako.. medyo busy sa finals... kaya ngayon ako nag scheds ng posts....


Bukas August 24.... hahahha.... yizzzz..... wala lang.... hahaha...


Musta kayo? wiiih...

Special thanks dun sa dalawang nag follow ng blog ko... hahahha...

Dylan Kyle's Diary <<<<<<<<<<<<<<<<<<< ayan po blog ko.. click na lang po ninyo...


Comment din kayo dun.. wawa naman blog ko.. hahaha joke...

try ko mag gawa ng survey dun ah.. :))

Ayon.. ewam namin ngayon.. pero sumingit sandali.. hahaha

Always Here,

Dylan Kyle Santos



You Found Me – The Fray Song Lyrics

**********************************************************

I dedicate this post to : Ryval Winston.... (unang nag comment sa blog ko... hahah)

[AJ’s POV]

2^nd term na naming. Haixt. Eto na ang critical sa lahat ng critical. 

Grabe ang mga load ko ngayon, tatlong math kaagad. 2 science pa. waaah sabog ang utak ko. Pero kaya yan, ako pa. 

Dalawang lingo pa lang ang nakakaraan ng mag 2^nd term na. 

Medyo di pa mabigat ang mga subjects. 

Break naming ngayon at nasa cafeteria ako at nakikipagdaldalan sa mga classmates ko. 

Bigla na lang may tumaklob ng mata ko at humalik sa pisngi ko.

“Ayt Jaysen.” Sabi ko.

“Ang galing ah.” Sabi niya.

“Alangan naman ikaw lang ang gagawa niyan eh.”

“Hahaha. Malamang. Pag may ibang gumawa niyan lagot sila sa akin.” 

Bigla niyang inabot sa akin ang isang pirasong kitkat.

“Thanks. Love you.”

“Love you too.” Sabi niya.

“Tara na tol. Nilalanggam na kayo jan eh.” Sabi ni Steve.

“Inggit ka lang pre…”

“Di ah.”

“Kita tayo mamaya uwian. Intayin kita ha.”

“Yes.”

Agad namang nagtilian mga classmates ko.

“Grabe ang swerte mo ha.”

“Irit talaga ng malakas?”

“Kasi naman nakakakilig eh.”

“Swerte mo talaga. Manatakin mo natuhog mo si Jaysen. Ang gwapo gwapo niya grabe. Super.” Sabi nung isa.

“Kayo talaga.”

Sobrang kinikilig talaga sila kapag nag papasweet sa akin si Jaysen. 

Kala mo hihilahin adrenaline nila kapag makikita nila ito. ang lakas makairit eh. 

My class turn out well.

Okay naman lahat. Last class namin ay English. 

Bago matapos ang class namin ay nagsabi na ang prof namin na magkakaroon daw kami ng research paper.

“Ayt naman si Sir. Research paper pa.” reklamo ng isa kong kabarkada.

“Yaan mo na.” sabi ko.

“Palibhasa sisiw lang yun sayo eh.”

“Hindi naman. Sadyang pinagtiyiyagaan ko lang yun.”

“By the way class groupings naman siya. Kaso yung group na yun compose of two members. Kaya by partner lang.” sabi nito.

Matutuwa na sana ang classmates ko kaso nga lang biglang napurnada pa. kanya-kanya ng hatak sila. 

Since lima kami, ako nawalan ng partner. 

Well it turns out na ako lang ang walang partner.

“Okay class lahat ba may partner na?”

“Sir ako wala pa po.” Sabi ko.

"Naku wag ka na..... kaya mo na yan mag isa." sabi nung kabarkada ko.

"Shut up.. bahala ka jan.. walang tanungan ah..." biro ko.

"Sir Ihanap na ninyo... yung magaling ah..." biglang sabat

at nagtawanan sila.

“Sino pa walang partner jan?” 

Then suddenly may nag raise ng hand sa may likod. I saw a pretty girl. Maganda siya, at parang may kamukha siya.

“Ah okay. Mr. Montederamos at Ms. Pangilinan, kayo ang magpartner.”

Pinuntahan ko agad siya at nakipag kilala.

“Hello. I’m Arwin Jake Montederamos.” Pakilala ko.

“So, you are Arwin. I’m Princess Ericka Pangilinan”

“Nice to meet you.”

“Same too. So ikaw pala yung laging kinukwento ng kuya ko saakin.”

“Ha? Ah eh. Sino ba yung kuya mo?” then suddenly the bell rung.

“Ayt nag bell na. sige see you around.” Nauna na akong tumayo.

Nagmadali kasi bigla mga kabarkada ko. 

Sabi ko naman wait lang pero masyado silang atat. 

Oo nga pala si Jaysen. 

Hinanap ng mata ko si Jaysen.

 Pagkakita ko nandun na yung apat. Aba nauna pa sa akin.

“Well.” Sabi ni Jaysen.

“Oh?” sabi ko naman.

“So tara na?”

“Okay sige.” He hold my hands ang start to  walk pero bigla siyang tumigil.

“Bakit?”

“Oi sis.” Sigaw nito sa babae.

Napatingin ako sa kung saan siya tumingin. 

Kumaway yung babae kaya nalaman ko na siya yung sinasabihan ni jaysen. 

My eyes get big habang papalapit yung girl. So siya yung kapatid niya.

“Hello ulit.” Bati niya sa akin.

“So magkapatid kayo?” gulat kong tanong.

“Yeah. Again I’m Princess Ericka Pangilinan. You can call me Princess. Well I guess you’re my kuya’s honey babe?”

“Well mag kaklase kayo sis?”

“Oo naman. Mag kapartner pa nga kami sa research paper eh”

“Wow. Ang galing naman. So meron na pala akong dahilan or palusot para makapunta sayo bhie ko.”

“Aysus. Ginamit mo pa talaga to ha.”

“So bale sis, yaan mo, kapag need mo mag overnight sa kanila, ako na lang mag substitute sayo.”sabi ni Jaysen.

“Alam mo para kang timang.” Sabi ko.

“Diba sis papayag ka naman?”

“Adik mo kuya. Sumbong kita jan kay kuya at papa eh.” Sabi nito.

“Subukan mo lang at di ka makakatungtong sa bahay.”

“Weh?”

“So Princess, nice to meet you.”

“We need to talk. Dami nating dapat pag kwentuhan.”

Bigla niya akong hinila. Nabitawan ko tuloy ang kamay ni Jaysen. Napakamot na lang siya ng ulo niya.

Mabilis kaming nagkasundo ni Princess. 

Grabe dami kong nalaman kay Jaysen ng dahil sa kanya. Siguro pag uwi nila kagulo na to.

“Alam mo ba yang si Kuya, di yan tutulog ng di ka namin pinag uusapan. Nahuli ko pa nga yan hinahalikan picture mo eh…” pambubuko ni Princess.

“Oi tigil na nga yan. Na-humiliated na ako sa ginagawa mo.”

“Kuya ayaw mo nun? Nalalaman niya ka-sweetan mo?” tawa lang ako ng tawa.

“Well good naman na ikaw ang nagging bf niyang kulugo kong kuya. Boto ako sayo kasi sobra mong bait. Marami akong narinig all over the campus about sayo. Grabe ka ha. Ikaw na matalino.”

“Adik. Masipag lang talaga mag aral.”

“Hawaan mo ako ha.”

“Naku bhie, kailngan mong mahawaan yan ng sipag. Pagkakatamad niyan sobra eh.”

“Kuya naman. Mas masipag naman ako sa bahay no.”

“Aysus. Parang di naman. Utos ka ng ng utos sa akin.”

“At least kaya kong magluto ng masarap.”

“well. Lahat ng bagay napag aaralan.”

“Naku bhie ikaw ha, mamaya tatamad-tamad ka sa bahay ninyo?”

“Hindi ah. Masipag ako no. kaya nga ganito katawan ng mahal mo eh.”

“Aysus.”

Tawanan lang kami ng tawanan. 

Kwela siya at nakasundo na agad ng barkada. 

Siguro pag nandito si Chad eh makakasundo din nito yun. 

May klase pa kasi si Chad kaya wala pa siya dito.

“So kuya, uuna na ako ha. Baka kasi hinahanap na ako ni papa. Uwi ka na din pagkatapos mong ihatid yang bhie mo.”

“Okay bunso sige sige. Ingat ka ha diretso bahay hindi diretso sa bahay ng boy friend.”

“Wala akong boyfriend no.”

“Talaga lang ha.”

“Sige bye bye. Toodles.”

“Okay.” Ilang sandali lang, nawala na sa aming paningin si Princess.

“Ang saya kasama ng kapatid mo ah.”

“Mana lang sa kuya.”

“Ikaw ha. May pahalik-halik ka pa sa picture ko ha.”

“Eh hanggang picture lang ako nun eh.”

“Aysus. Kahit nga hindi tayo hinahalik halikan mo ako.”

“Well. At least natikman mo labi ko noon. Ang swerte mo ha.”

“Kapal mo din ah.”

“Aysus. Talaga lang ha.”

“oo. Ako na nag sasabi sayo.”

“Sus. Ewan lang din.” 

Bigla na lang niya ako hinatak at hinila paharap sa kanya. Nakasandal na ako ngayon sa may kotse niya.

“I love you bhie.” Sabi niya.

“Alam mo may sabigla ka talaga ha.”

“Eh love kita eh.” Lumapit ang mukha niya sa mukha ko.

“Oy grabe ka, dito talaga?”

“Saan mo ba gusto?”

“PDA to no.” sabi ko. 

Hinila niya ako sa kotse at saka hinalikan.

“Ayan hindi na nila makikita.”

“Kahit kalian talaga para kang timang.”

“Buang na nga ako eh.”

“Oo baliw ka na talaga.”

“Tara na iuuwi na kita. Mamaya magalit pa si papa at hindi kita inuwi sa bahay ninyo.”

“Hahaha. Lagot ka talaga pag hindi mo ako inuwi.”

“Di ko naman kailngan na itanan ka pa eh.”

“Hahaha. Sana dumating yung time na legal na tayo both side.”

“Yup darating din yun. At pag nangyari yun, papakasalan kita.”

“I love you Jaysen.”

“I love you to AJ akin ka lang ha.”

“Oo sayo lang ako.”

Araw-araw niya akong hinahatid pauwi. 

Sobrang close na nga niya sa family ko eh. 

Sana nga lang hindi na mag end yung ganitong mga sandal. 

Tuwing gabi, nagkakusap kami sa phone. 

Hindi siya nagsasawa na  kausapin ako.

“Oi ikaw nagkakausap na tayo sa school, pati sa phone pa ba? Mamaya mag sawa ka sa akin ha? Babatukan talaga kita.”

“hinding-hindi ako magsasawa sayo. Baka nga ikaw jan nag sasawa sa akin eh.”

“Aysus, hindi rin.”

“Alam mo. Mahal kita.” Sabi niya.

“Lalo mo akong pinapakilig eh. Mas mahal kita.”

“Wag mo akong iiwan ha.” Sabi niya

“Alam mo para kang timang. Di kita iiwan no?”

“Paano kung bumalik ang ex mo at bawiin ka niya sa akin?” tanong niya. 

Nagulat na lang ako dahil hindi ko expected na itatanong niya sa akin iyon.

“Bakit mo naman naitanong iyan?”

“Wala naman. Basta sagutin mo ako.”

“Bakit papayag ka ba na makuha niya ulit ako?”

“Hindi.”

“Eh yun naman pala eh.”

“Pero natatakot ako na mawala ka sa sakin.”

“Ano ka ba, hindi kita iiwan. Sayo na ako. Kahit na deep inside eh may sakit pa din”

“Bhie, alam kong may parte sa puso mo ang mahal mo pa rin siya, pero gagawin ko lahat, gagawin ko ang makakaya ko para palitan siya sa puso mo.”

Medyo naluluha ako sa sinabi niya. How I wish I can hug him sa oras na ito. he made me  cry sa mga sinasabi niya.

He is a nice person and he deserve my love so passionately. 

I will do my best para matugunan ang pagmamahal niya sa akin.

“bakit hindi ka na nag salita jan?” tanong niya sa akin.

“Eh ikaw eh, pinapaiyak mo ako.”

“hala ka, adik mo, wag kang umiyak jan.”

“I love you.”

“I love you too.”

“Mahal na mahal kita ha.”

“Mahal na mahal din kita.”

“Good night bhie.”

“Good night din. Isang mwah mwah. Nga jan. kiss ko.”

“Mwahugs…”

“Sige kita na lang tayo bukas.” Sabi ko.

“Sinduin na kita.”

“Okay sige sige. Salamat. Good night bhie ko.”

“Good night din bhie. I love you.” At binaba niya ang phone.

I will never do a stupid things during our relationship. 

Gagawin ko ang lahat para maging loyal kami sa isa’t-isa. 

Pilit ko ng ibabaon ang pag mamahal ko kay James.

It’s time to move on. And besides, mga bata pa naman kami. 

Let us enjoy our company. I’m sure naman na pag tanda naming eh makakayanin na naming ito. magagwa na naming ipaglaban ang bawat isa. 

Nakita ko na hanggang ngayon suot-suot ko pa rin ang singsing na ibinigay niya.

“James, sana kung nasaan ka man, maging tahimik na buhay mo. Sana wag mo na akong guluhin pa, sana hindi nakita makitang muli, masakit lang, babalik lang ang mga ginawa mo sa akin.” Bulong ko sa sarili ko.

Hindi ko magawang itapon o itago ang singsing na ito sa hindi ko malamang dahilan. Bakit kaya? Ano bang meron dito at nanghihinayang ako na alisin ito sa aking kamay.

Sinipat ko naman ang tattoo sa aking likuran. Ilang buwan na ang nakakalipas ng mag patattoo ako. 

“James, sana di ko na lang tinanggap ang pagmamahal mo, ayos sana ang buhay ko ngayon. Magiging okay sana ako ngayon.”

Napapaluha na lang ako pag naaalala ko siya. 

Mahal ko pa ba siya? 

Sa kabila ng ginawa niya sa akin, mapapatwad ko pa ba siya? 

Sunud-sunod na tanong na pumasok sa aking isispan.

Hindi ko na mapigilan ang umiyak ng umiyak. 

Halos mapahagulgol na ako sa ginawa kong pagbabalik-tanaw. 

Bakit ba nangyari pa sa akin iyon? 

Bakit kailangan pa na maging ganoon ang buhay ko?

Pineste lang nito ang buhay ko. 

Ilang sandali, naramdaman ko ang paninikip ng aking puso. 

Unti-unti sumakit ang dibdib ko at tuluyan na akong napahiga sa sahig.

Pilit kong hinahabol ang hininga ko pero hindi ko na magawa. 

Katangahan ko kasi eh, iyak pa ako ng iyak. 

Hinanap ng aking mga kamay ang aking gamut. 

Gumagapang na ako papunta sa aking lamesa pero hindi ko na mahagilap ito.

“Mmmm…mmm…aaa….ma….mA…MAAAA!” pilit na hininga kong sigaw.

Di kalakasan eto pero sapat para marinig ako sa kabilang kwarto. Wala pa ring dumadating kaya nawalan ako ng pag asa. 

Pinilit kong tumayo pero walang lakas ang dumidikit sa akin.

Nasagi ko ang lamesa kaya nahulog ang mga gamit ko. 

Nadagaanan ako ng bag ko na siyang dahilan kung bakit tuluyan na akong nahiga sa sahig.

Biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko at hindi ko na alam ang sumunod na pangyayari.  

Namalayan ko na lang na nawalan na ako ng malay.

Nagdilim ang panaginip ko at naramdaman ko na may bumuhat sa akin.

 Wala na akong malay pero ramdam ko kung ano ang nangyayari. 

Di ko alam kung sa ilang minuto na lilipas, may maramdaman pa kaya ako.

Madilim, natatakot ako, ako lang mag isa. 

Wala akong makita kahit ano. 

Naiyak ako at para bang bata na walang mapuntahan o nakukugaw ng landas. 

Ano ba ang gagawin ko?

Ano ba ang kailngan kong gawin? 

Gusto kong makaalis sa lugar na iyon. Jaysen, tulangan mo ako. Nagsimula akong magsisigaw.

“Ma…. Pa…. Jaysen… tulungan ninyo ako… Natatakot ako. Somebody, I need help….”

Sigaw ko habang umiiyak ako. 

Maya-maya, naramdaman kong nahihirapan akong gumalaw. 

Unti-unti na palang bumibigat ang aking katawan. 

Para bang may humihila sa akin pababa.

Buhay nga naman, eto na ba ang katapusan ko? 

Eto nab a ang huling hibla ng buhay ko. 

Dati naman nakaligtas ako sa kamatayan ah? 

Pero ngayon ba?

Makaligtas pa kaya ako?”

[Jaysen’s POV]

“I love you.”

“I love you too.”

“Mahal na mahal kita ha.”

“Mahal na mahal din kita.”

“Good night bhie.”

“Good night din. Isang mwah mwah. Nga jan. kiss ko.”

“Mwahugs…”

“Sige kita na lang tayo bukas.” Sabi ko.

“Sunduin na kita.”

“Okay sige sige. Salamat. Good night bhie ko.”

“Good night din bhie. I love you.”

At binaba ko na yung phone ko. 

Hindi talaga ako magsasawa na kausapin ang mahal ko. 

Kahit anong mangyari, siya at ako lang. kung bumalik man yung hilaw niyang ex, gagawin ko ang lahat para maging okay kami.

Nahirapan akong maging kami, kaya gagawin ko ang lahat para hindi kami mag hiwalay. 

Jaysen at AJ lang pang habang buhay.

Mahimbing na ang pagkakatulog ko noon, nanaginip pa nga ako na kasama ko si AJ eh. 

Namamsayal kami noon at ready na ready kami sa suot namin. 

Kasama naming mga kabarkada naming.

Nagsasaya kami, parang walang problema, pero bigla na lang may dumukot kay AJ. 

May mga taong nakaitim ang pilit siyang kinukuha. 

Hinabol ko sila pero wala akong magawa.

Nagsimula ng tumulo ang luha ko noon. 

Hinahabol ko sila, sigaw ako ng sigaw at hindi pa rin sila tumitigil kahit anong gawin kong pamamakaawa wala pa rin. 

Maya maya bigla na lang akong nabulabog ng sunod-sunod na tawag.

Tinignan ko ang orasan, mag aala-una pa lang ng gabi. 

Ang aga naman. Aya bumalik ako sa pagtulog. 

Pero hindi nakuntento ito at tuawag ulit. Dahil sa kakulitan, sinagot ko na yung tawag.

“Hello.” Medyo garalgal kong boses na sabi.

“Hello, si Chad to.”

“Grabe ang aga pa neto. Bakit ba?” medyo inis kong sabi.

“Si AJ…” sabi nito. 

Bigla akong nagising sa sinabi niya.

“Anong meron kay AJ? Ano? Anong nangyari kay AJ?”

“Andito kami sa ospital, sinugod namin siya. Pumunta ka dito sa ******* *********** *****.” Sabi sa akin ni Chad.

“Ok sige sige papunta na ako. Kamusta ang kalagayan niya?”

“Under observation pa siya. Nasa loob pa rin siya eh.”

Medyo may pag aalala tinig ni Chad. 

Binaba ko na ang phone at agad akong nagasuot ng damit. 

Agad kong kinuha ang susi ng kotse at umalis ng bahay. 

Please, AJ, hang on. 

Wag kang bibitiw. 

Kailangan kita, kailangan kita.


(Itutuloy)

*********************************************************

Guys... salamat po... comment ah.. :))