Bullets for my Valentines- Part 19

Author's Note:

Sa lahat po.. maraming maraming salamat po sa patuloy po ninyong pagtangkilik sa mga likha ko... Marami pa po akong nababasa na mga cmments from my previous story na Campus Figure... hahaha.. yaan ninyo pag meron akong maraming time I will try my best to edit yun.. marami kasing error yun... hahaha




sa mga commentators pala... kamusta po? salamat po pala kila:

1. Ryval
2. Ian
3. Kiero 143
4. Andy
5. Jaycee
6. Paul F.
7. Diumar

as of 10 am yan kanina... hahaha./ nag sched na ako ng post ngayon kasi daming gagawin eh... hahaha

pero sa iba... comment agad kayo para mabanggit ko kayo.


acknowledge ko na rin sila

1. Dereck
2. Robert
3. Xtian


I dedicate this story to my friend AJ... :)) musta na sexy panda... hehehe

-------------------------------------------------------

Dylan Kyle's Diary
presents:

Bullets for my Valentines
Part 19
"Heart breaks"

-------------------------------------------------------

Always here,

Dylan Kyle Santos




I Won’t Give Up – Jayesslee Song Lyrics

***************************************************************

[James’ POV]

Nagulat ako ng makita ko si Arwin na nakasakay sa jeep na sinasakyan ko. 

Lumundag ang puso ko ng makita ko siya. Oo sobra.

Namiss ko siya. 

Gusto ko siyang yakapin ng sobra. 

Gusto ko siyang makausap. 

Kitang kita ko ang mga ngiti niya na naibigay ko sa kanya dati na kung saan ako din ang bumawi.

Ngayong nakita na kita hidi ko hahayaan na mawala  pa siya. 

Tinitigan ko siya ng matagal. 

Hinihintay ko siyang mapatingin sa kinaroroonan ko.

Ano kaya ang magiging reaction niya sa malalaman niya na kasabay ng jeep na sinasakyan niya ako? 

Magiging masaya kaya siya?

Mahal pa kaya niya ako?

O baka....

Baka kinakamuhian niya ako?

Nakita kong bumulong ang katabi niya at saka pa lang humarap sa akin si Arwin.

Kitang kita ko ang panlalaki ng mata niya. 

Oo nagulat siya. 

Ngumiti ako pero kabaligtaran ang ginawad niya sa akin.

Ang mga ngiti na inilalabas ng labi niya kanina, ngayon ay unti-unti ng nawawala. 

Nakita ko ang unti-unting pag lingid ng luha niya. 

Hala ka naluluha na ang mahal ko.

Kasalanan ko to.

Anong gagawin ko?

Bababa na ba ako?

“Oi bye na mga pre.” Sabi nung isa niyang kasama.

Unti-unti naubos ang kasama niya. 

Hanggang sa jeep ay matira na lang kaming dalawa. 

Pinagbibigyan talaga kami ng tadhana ng pagkakataon.

Nakita kong nakakuyom ang mga kamay niya. 

Oo galit siya sa akin ramdam ko yun dahil sa ipinapakita niya. 

Tumabi ako sa kanya pero hindi niya ako iniimikan.

“A-Ar-Arwin.” Tawag ko.

Hindi niya ako inimikan. 

Hinawakan ko siya sa balikat pero itinaboy niya ako.

“Si-Sino ka ba?” sabi niya.

Di ko mapigilang yakapin siya at halikan sa pisngi. 

Sobra ko siyang namiss. Grabe, naluluha na ako.

Unti-unti kong naramdaman na tumulo na ang luha ko. 

Pero sa isang iglap lang ay nawala yun ng itulak niya ako.

“James please leave me alone.” Sabi niya.

“Usap tayo.”

“Wala tayong dapat pag usapan”

“Pero.”

“Please lang leave me alone.” Sabi niya.

“Pero.”

“wala ng pero pero.”

“Maha…” di ko natuloy ang sinasabi ko.

“Pl-please nagmamakaawa ako.. t-tigilan mo ako...” narinig ko ang panginginig ng boses niya. umiiyak siya.

“Here me out.”

“I said wag mo akong kausapin.” 

Nakuha na namin ang atensiyon ng driver.

Malapit na akong bumaba, isang kanto na lang. argggg. 

Pero di ako baba hanggang di kami nag uusap. 

Dumaan ang ilang minuto na panunuyo ko pero wala pa rin. 

Hanggang sa dumating na ako sa bababaan ko.

“Manong para po…” sabi niya.

“Manong bayad po.” Sabi ko at bumaba na din ako. 

So pareho pala kami ng babaan.

“Bakit mo ba ako sinusundan?” tanong niya.

“Dito rin ako bababa.”

“Anong ginagawa mo dito?” bigla siyang tumigil at humarap sa akin.

“Dito na ako nakatira, nag aaral.” Pinag masdan ko siya.

Malaki ang pinagbago niya. sa buhok, katawan at pananamit. 

Pareho din kami ng school na papasukan ko next school year. Nakita ko kasi yung lace niya.

“Bakit sa lahat pa ng tao na makakasabay ko ikaw pa?” sabi niya na lumuluha na.

Pinahid ko ang luha niya pero tinapik niya ang kamay ko.

“Arwin.. sorry sa nagawa ko. Let me explain. Please. Matagal akong nag tiis. Na mi-miss na kita. Mahal na mahal kita Arwin. Hindi ka ba nagtataka na kaya tayo pinag tagpo para magpaliwanag sa isa’t-isa?”

“Wala akong paliwanag na didinggin.”

“Mali lahat ng iniisip mo. Lasing ako noon at…” hindi ko na naman naituloy ang sasabihin ko.

“Lasing? Ha lasing? Gasgas na yan. Malaki ka na. alam mo na ang ginagawa mo.”

“Pero…”

“Wala ng pero pero.”

Nag walk out siya pero nahawakan ko kamay niya. 

Nakaramdam ako ng kuryente. 

I miss the day when we held hands in public. 

Pinagtitinginan na kami ng mga tao.

“Please pabayaan mo na ako. Please lang…” sabi niya.

“Pakinggan mo kasi ako.”

Bigla niya akong sinuntok sa harap ng madaming tao. 

Nagulat ako sa ginawa niya. nanuntok na siya? 

Marami na nga nagbago sa kanya. 

Napahawak na lang ako sa mukha ko.

“Oo na James talo na ako. Please lang pabayaan mo na ako. Masaya na ako ngayon. Please lang… pabayaan mo na ako.. gusto ko na ng tahimik na buhay…. Okay na ako eh. Ginugulo mo lang ang buhay ko….” Sabi niya na napaupo na sa lupa.

Nakakahiya na kasi pinagtitinginan na kami ng tao. 

Niyakap ko siya ng mahigpit. 

Na miss ko siya oo sobra. 

I wish I could hug him ng mahabang oras.

Agad siyang kumawala at itinulak ako. 

Tumayo naman ako at maging siya. 

Pinahid ko ang luha ko at siya rin nagpahid ng mga luha niya.

“Arwin maniwala ka naman na mahal kita. Hindi kita niloko. For God sake alam niya na labis kitang minahal.”

“Kung mahal mo nga ako, diba dapat hindi mo ako sinaktan?”

“Hindi naman kita sinaktan. Just a misunderstanding lang ang lahat.”

“Gago ka ba? Nandun ako at kitang kita ko ang ginawa ninyo, ngayon sasabihin mo misunderstanding?”

“Pero hindi yun ang totoong nangyari?”

“James Arkin Ramos, Valedictorian itong niloko mo. Hindi ako tanga at mangmang para hindi maintindihan ang mga pinag gagawa mo. NILOKO MO AKO!”

Naawa ako sa itsura ni Arwin ngayon. 

Mali nga ang nagawa ko, pero hindi naman talaga yun ang nangyari. 

Bakit ba ayaw mo akong pakinggan? 

Bakit ba kahit sandali ayaw man lang niya making?

“James tama na. please lang. nagmamakaawa na ako sayo.. gusto mo lumuhod pa ako sayo? Heto” bigla siyang lumuhod sa harap ko. 

Pinatayo ko naman sia.

“Tumayo ka nga jan” sabi ko.

“Please.. wag mo na akong sundan.” 

Tumakbo siya agad at sa isang iglap nawala na naman ang pag asa ko na mag kakaayos kami.

Pumuta muna ako sa may ministop para mag pahinga. 

Umiiyak ang aking mga mata sa mga nangyayari.

Bakit ba ganito ang life. Haixt. 

Umorder ako ng isang kariman. Yeah. Haixt. 

Alam kong magkikita pa kami. Masaya na akong malaman na okay siya ngayon.

Tandang tanada ko noon ang mga nangyari, matapos ang lahat ng nangyari. 

Kahit anong lapit ko sa ospital noon, siyang taboy naman niya sa akin. Haixt. 

Miss na miss na kita sobra.

Sana bumalik na ang dating Arwin. 

Sana pakinggan na niya ang mga paliwanag ko. 

Nagtagal ako doon at umabot ng mahigit isang oras.

Di ko nalaman ang oras dahil sa sobra kong pag iisip sa nangyari noon. 

Bigla bigla, napansin kong lumapit sa akin si Chad.

Ikinagulat ko naman ito. 

Ano kaya ang ginagawa niya dito?

“Oi.” Bati ko.

“Problema?” tanong niya.

“Wala naman.”

“Bat ka ganyan?”

“Wala to.”

“Weh.”

“Oo nga.”

“Di ako naniniwala.”

“Wala nga eh.”

“Aysus. Kung wala, bakit parang ugaga ka jan? may problema ka eh.”

“Ah eh…”

“Wag ka ng mahiya. I-share mo na sa akin. Promise ko naman na hindi ko ipagkakalat. You can lean on my shoulders now.”

“Talaga?”

“oo naman.”

“Salamt bro.”

“So ano nga problema?”

“Hindi naman siya problema eh.”

“So ano nga?”

“Nakita ko na yung hinahanap ko.”

“Yung ex mo?”

“Oo.”

“Oh ano ang nangyari?”

“Nakasabay ko siya sa jeep kanina pauwi.”

“Tapos?”

“Sobrang saya ko kasi nakita ko na siya pero mali pala ako.”

“Bakit?”

“Nung nagkausap kami halos ipag tabuyan niya ako. Galit nag alit pa rin siya sa akin.” Ikinuwento ko ang lahat lahat sa kanya.

“Ang sarap suntukin ng lalaking yun. Kung makita ko lang siya, dadapo talaga kamao ko dun.” Sabi niya bigla sa akin.

“Hindi ko din naman siya masisisi eh.”

“Pero kahit na.”

“Di pa rin ako titigil…”

“Tanga ka ba? Bakit ayaw mo ba siyang tigilan?” medyo tumaas na ang boses niya. Grabe ha sabihan ba naman akong tanga.

“tanga na kung tanga pero mahal ko siya. Ganyan ka kapag nagmamahal ka, nagpapakamanhid ka. Nagpapkatanga ka.”

“Pero.”

“Oo ganyan yun. Kung naransan mo ng magmhal sana ganun rin ang naramdaman mo.”

“Oo nagpakatanga ako dati. Pero ala nay un ngayon dahil niloko lang ako. Pinagpustahan lang niala ako. Pero may oras para tanggalin ang pagka tanga.”

“Pero.”

“Wala ng pero-pero. Gumising ka nga sa katotohanan.”

“Mahal ko pa rin siya.”

“Move on.”

“Ang gusto ko lang naman ay maliwanagan siya eh.”

“Pero din a tama yan.” Napaisip ako bigla.

“Alam mo. Kahit naman magkaliwanagan kayo, ano magiging diperensiya. Galit pa rin siya sayo. At malay mo may boyfriend na siya.”

“Pero suot niya yung binigay kong necklace, sing sing at bracelet.” Sabi ko.

“Dun lang ba nasusukat yun?”

“Alam ko na mahal pa rin niya ako.”

“Pero paano…”

“Hindi. Mahal pa rin niya ako. Hindi ako titigil hanggang sa marinig ko mula sa bibig niya na hindi na niya ako mahal.”

“Ang swerte naman nung lalaking yun.” Hindi ako nagsalita.

“Mantakin mo mahal na mahal mo siya at handa mong gawin ang lahat para sa kanya.”

“Ganyan talaga pag nagmamahal.”

“Hehehe. Siguro nga.” Biglang tumunog yung phone ko.

“Oh hello baby.” Sagot ko sa phone.

“Pauwi ka na ba?” tanong sa akin ni Khail

“yup. Pauwi na si daddy. Oo, may kwento ako sayo mamaya ha. May good news ako. Pasabi sa lola mo take her vitamins tapos kain na kayo jan ha?”

“Pasalubong ko ah Fries at burger.” Cute na request niya. napangiti tuloy ako.

“Okay. Sige dadaan ako sa Jollibee.”

“Ingat ka daddy.”

“Okay okay. Sige sige. Bye I love you baby. Kiss muna sa daddy.”

“Mwah.” at ibinaba ko na yung phone.

“Sige alis na ako ah. hinahanap na ako ng baby ko eh. Sige bye.” Sabi ko.

Ngumiti na lamang siya. Nakita kong sumakay na ng jeep si Chad. 

Kumaway pa ako sa kanya.

O-order na ako ng may makabangga akong tao.

“Pre sorry ah.” Sabi niya.

“Ayos lang kasalanan ko naman.” Sabi ko.

“Sige sige…” pinulot niya mga nalaglag at umalis na. umorder na ako dun sa request ng baby ko.

I’m sure matutuwa siya sa pasalubong at sa good news na sasabihin ko. 

Hindi naman siya good na good news pero at least magandang balita.

Matapos kong umorder, nagmadali na akong umuwi. 

Habang nasa jeep ako, hindi ko pa rin mapigilan ang isipin ang nangyari kanina.

Kung alam lang talaga niya ang tunay na nangyari. Kung malalaman lang sana niya. haixt. 

Buhay nga naman. 

Pasasaan at malalaman din niya ito.

Nakaupo ako noon sa jeep ng muli kong maalala ang tunay na nangyari. 

Kung saan nagsimulang mawala sa akin ang pinakamamahal ko.

(Flashback)

February 14 noong araw na iyon. 

Valentines day at araw ng mga puso. 

Nag prepare ako para i-surprise siya. 

Special sa akin yung araw na ito. bumili ako noon ng chocolate.

Flowers sana kaso medyo obvious na kung ganun. 

Nag sulat na lang ako ng letter. 

Mamaya ko na lang siya bibigyan ng flowers after ng date namin.

Im in love with him. 

Wag ninyong itanong kung bakit kasi hindi ko rin alam. 

Basta siya ang tinitibok ng puso ko at wala ng iba pa. 

I’m so inspired sa kanya. Napaamo niya ang isang tigasin at pasaway na tulad ko.

He is an amazing guy and I love him all over again. 

Yeah hindi ako magsasawang sabihin yun. 

Ano ba ang akala nila sa akin. Well ako ang tipo ng lalaki na hindi basta basta naiinlove. 

He is the only one na minahal ko ng ganito.

First love ko siya sa totoo lang at first love never dies. 

Hindi ako nagkaroon ng girlfrieng dahil mapili ako. Yeah. 

Ako na ang suplado at mataas ang standard perohindi ko aakalain na sa isang Arwin Jake Montederamos lang ako luluhod at hihingin ang kanyang kamay para maging kami.

Isang aso’t pusa kami kung mag away noon pero ngayon daig pa naming ang mag asawa kung maglambingan. I love him so much talaga. 

Paulit-ulit na no? sadyang mahal ko lang talaga siya.

The moment na naging kami, ayun yung pinakamasaya ko. 

We had an unexpected day noon at yun na nga, we became one at we became partners.

Una akong pumasok sa school. 

Waiting for him. 

Dahil ako pa lang ang nasa room, may ginawa na ako sa upuan niya. naglagay na ako ng sulat doon.

Then ilang minuto lang din ay dumating na siya. 

Kasama niya si Rizza at iba pa naming kaibigan na nakakaalam sa relasyon naming dalawa.

Agad kong hinigit si Arwin at niyakap.

“O ang agang pa-valentines yan pre ah.” Sabi ni Joseph. Ngumiti lang ako at saka ibinaling ang atensiyon kay Arwin.

“Love, date tayo mamaya ha. Happy valentines day.” Sabi ko. Hinawakan niya ang mukha ko at pinisil ang ilong ko.

“Sige love… I love you.” Pabulong niya.

“Ano hindi ko marinig?” pabiro ko.

“Demanding ka ah.”

“Dali na. wala namang makakarinig.” Sabi ko.

“I love you. Sabi ko.” Sabi niya. di ko napigilan ang sarili ko at nahalikan ko siya.

Well grabe di talaga ako nakatiis. Hinawakan ko ang kamay niya at hinila sa upuan niya. kinuha ko yung bag niya at binitbit ito. kailangan maging sweet ako sa kanya.

Buong maghapon sobrang sweet ko sa kanya. 

Patago nga lang. ang cute ng dimples niya. nakakainlove lalo. 

Pag walang nakatingin bigla ko na lang hahawakan ang kamay niya siya naman sasandal sa balikat ko. 

Happy ako ngayon.

First time kong makikipag date sa valentines. 

Para kasi sa akin dati, walang sentimental value ang valentines day. 

Dati rati family ko lang kasama ko pero ngayon siya na.

“I love you.” Bulong ko sa kanya habang nag kaklase kami.

“I love you too.” Sagot niya. nagsulat ako sa papel at inilagay ko ang

“Mahal na mahal kita. Arwin Jake Montederamos-Ramos.” Nakangiti akong ibinigay sa kanay ito. nakita ko ang ekspresyon ng mukha niya. napangiti siya ng sobra.

“Sweet mo ngayon… nakakapanibago.”

“Minsan lang akong ganito sulitin mo na.” isinulat ko.

“Sana lang lagi kang ganyan. Wag mo akong iiwan.”

“Oo ikaw pa. mahal kita eh.”

“Salamat. I love you.Happy Valentines my dear.”

“Same to you. I love you.”

Then the bell rung. Yes eto na, mag dadate na kami. Masayang-masaya na ako. Paalis na kami ng biglang tawagin ni Ms. Corpus si Arwin.

“Arwin, please stay. We need to talk.” Ano ba yan naudlot pa.

“Intayin mo ako.” Sabi niya.

“oo.” Sabay kindat sa kanya. Ngumiti siya. After 30 minutes bumalik siya. Grabe ang tagal ha.

Nagka practice siya ng speech choir. Sabi ko naman sa kanya na tumakas na lang muna siya. 

Importante kasi yung date nay un sa akin eh. 

First time namin nun na mag cecelebrate ng Valentines day together eh.

“Sorry dhie…” sabi niya.

“Ano ba naman yan…” Umalis na agad ako at hindi siya pinansin. Tumatawag lang siya at sumisigaw pero hindi ko siya nillingon.

Hindi ko sinasagot yung tawag niya or text. Nababasa ko na lang mga text niya tapos binababa ang phone ko.

“Dhie, asan ka na?” “Dhie nag woworry na ako sayo.” “Dhie, please sagutin mo text at tawag ko.” “Dhie sorry na po. Please lang oh.” “Dhie I love you.” “Dhie, babawi na ako sayo.” “Dhie please lang.” “Dhie.”

Paulit-ulit mga text niya sa akin. Naka 25 missed calls siya sa akin. Dahil nairita ako, pinatay ko phone ko.

“Pare, grabe hinahanap ka na ng boyfriend mo.”

“Hayaan mo siya.”

“Sus. Grabeng pagtatampo yan ah.”

“Hinahanap ka niya sa amin.”

“Wag kayong maingay. Hayaan. Hayaa.. hayaan ninyo siya.” Sabi ko.

“Pre, pag usapan ninyo yan hindi yang nilulunod mo sarili mo sa paglalasing.”

“Minsan… mim…minsan na nga lan….lang ako humingi ng pa..pabor..hindi pa rin niya pagbibigyan?”

“Pre, kaya nga pag usapan ninyo eh.”

“Pabayaan ninyo ako.”

“Pre… ano talaga bang titiisin moyang si Arwin? Kanina pa kami tinatawagan eh.” Tanong ni Joseph.

“Hayaan mo siya. Bahala siya.”

“Pre naman.. ayusin ninyong dalawa yan.”

“Eh ayoko.” Tinawag ko si Cyrus.

“Alam kong kaibigan mo si Arwin pero wag na wag kang mag susumbong kay Arwin.. lagot ka sa akin pag nag sumbong ka…” sabi ko.

Nakakailang bote na kami ng alak. I

sa, dalawa hanggang sa maging tatlong oras. 

Lasing na kaming lahat. Bangenge. 

Bale mukhang ako nga lang ang lasing noon eh. 

Nakakatayo pa sila.

“Pre uuwi na kami ah.. ikaw ba? Ihatid ka na namin?” Tanong ni Joseph.

“Eh dito na lang ako tutulog kila Cyrus muna. Pwede ba Cyrus?”

“Ikaw bahala….” Sabi nito. Inilalayan niya akong tumayo.

“Sige pre…. Ingat… ingat sa… sa pag uwi…” sabi ko. 

Tae yan, nilugmok ko sarili ko sa alak. 

Nabadtrip ako kay Arwin. Haixt. 

Pero alam kong mali ang inasta ko.

“Sayang lang …. La…lang ang gi…gi…ginawa ko…para sa kanya…” sabi ko.

“Lasing ka na…” sabi ni Cyrus.

“Ako la…lashing? Sinong….sinong lashing?” sabi ko kay Cyrus. May pinainom siya sa akin. Di ko alam kung ano.

“Bakit ka ba nag kaganyan?” naramdaman kong hinuhubadan niya ako. Siguro papalitan ng damit.

“Kashe yang kaibigan mow…. Nag handa ako ng shurprise…ka…kasho wala eh… hindi shumama…bastusan…. Ayoko na tuloy…”

“Gusto mo ako na lang muna ngayon date mo?” sabi niya.

“Eh hindi…hindi ka nama…naman si Arwin eh…”

“Isipin mo na lang.” sabi niya.

“Ayoko,…..si…si Arwin lang…” maya maya nakaramdam ako ng hilo

.

Labis na pag kahilo. Nakaramdam din ako ng kakaibang init. 

Binabanas ako. At isa pa, I’m hard sa hindi ko maintindihan.

Mag-isa lang si Cyrus sa bahay nila ngayon. 

Wala mga magulang niya. takte ano tong nararamdaman ko. 

Parang gusto kong mag release.

“Mainit ba?” bulong niya sa tenga ko.

“oo… ang init….. ang init…” unti unti kong tinanggal ang suot ko. 

“Gusto ko…gusto ko maligo…” sabi ko. Naiinitan ako at isa pa gusto kong mag paraos.

Kakaiba nararmdaman ko. Hindi naman ako nagkakganito noong umiinom ako dati. Ngayon lang. bigla niya akong hinalikan

“Pre, te..teka lang…. ano ba… ano ba yang ginagawa mo?”

“Dali na. isa pa, galit ka naman sa syota mo ah.”

“Gago, boyfriend ko yun hindi syota.”

“Iisa lang yun.”

“Gago, itigil mo nga yan.” 

Dahil sa lakas ng tama, nararamdaman kong nahihilo na ako. Inalalayan niya ako.

“Teka lang pare…. May gusto ….may gusto ka ba sa akin?” tanong ko sa kanya.

“Obvious ba?” bigla na lang niya hinawakan ang mukha ko ulit at siniil ng halik. 

Dahil sa hinang hina na ako, hindi ko na magawa pa na pigilan pa siya.

 Pag dilat ko ng mukha, mukha ng boyfriend ko ang nakita ko. 

Akala ko siya hindi pala. 

Gumanti paman din ako ng halik.

“Walang hiya kayo!” pareho kami noong napatayo. Nakita kong nagsisigaw at umiiiyak ang boyfriend ko.

“Mga hayop kayo. Akala ko matitino kayo, hindi pala. Akala ko kung ano na ang nangyari sayo pero heto ang aabutan ko?” Sabi niya sa akin.

“Teka. Nagkakmali ka ng iniisip mo.”

“Tanga ba ako ha? Sa tingin mo tanga ako na maniniwala say o?”

“Pero mali yang nakita mo.”

“Hindi ako bulag. May mga mata ako at 20-20 ang vision ko.” 

Nakita kong umiiyak siya. 

“Porket hindi lang tayo nakapag date ganyan ka na. humanap ka na ng kapalit ko at ang malala pa, sa kaibigan ko pa. mga walang hiya kayo.”

Nakita ko ang pang gagalaiti niya. Nanlalabo na ang paningin ko. Umiikot na rin ang paligid ko.

“Teka…” bigla akong bumagsak sa lupa.

“Break na tayo. Manloloko ka.”

Bigla siyang umalis at iniwan ako. 

Humahabol pa naman ako sa kanya pero unti-unti na akong nahilo at nawalan ng malay.

(Itutuloy)

************************************************************

Comment kayo ah.... :))