Less Than Three- Part 54

This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.

Any illegal copyright of the stories published in the blog are prohibited by the author.

The stories written by the author are original and came from his imaginary mind.

This story is a fiction. Any resemblance to names, places, events and others are not intended and coincidence only.

The stories I've written are for 18 years old and above.

No animals are hurt in this story.

The author respect the opinions of the readers and the author wishes to his readers to respect him as a person.

The story is not perfect and may be good or bad for the readers causes by different perception of the readers.

You can leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.

Please be careful to the words that you are stating in your comments. Please no harsh words and malicious words that can hurt others.

Enjoy everybody and thanks for reading my stories.

Compilations of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)


You can contact me through:
1. Facebook Page:

Dylan Kyle's Diary (fb page)

2. Blog:

Dylan Kyle's Diary (blog)

3. e-mail:

dylan.kyle.santos@gmail.com

4. Facebook:

Dylan Kyle Santos (Facebook Profile)

5. Twitter:
Dylan Kyle Santos (Twitter Profile)




Always Here,

Dylan Kyle Santos

....................................................................................

Chapter 54

(When I Was Your Man)

[Alex’s POV]

Andito na kami sa reception nila ate at pagdating pa lang namin ni Kieth ay kitang-kita ko na ang mga mukha nila na nakatingin sa amin at mukhang maraming gustong itanong.

Agad namang lumapit sa amin sila ate at kuya. “Ang adik ninyong dalawa.” Bungad nito.

“Sorry ate.” Sabi ko.

“Ayos lang. Im just happy for both of you. So your engaged?” tanong nito.

Ngumiti lang si Kieth. Isang nakakalokong ngiti. Hanggang ngayon ay ayaw pa rin niyang bitawan ang kamay ko. Marami-rami na rin ang nagbabadyang pumunta sa amin at magtanong.

“Pero anong drama ba yun kanina? Eksena mo ha.”

“Wala naman.” Plain na sagot ni Kieth.

“Pero congrats.” sabi ni kuya.

“Salamat.” Sabi ko.

“Best!” narinig ko na sigaw ni Charlene

“Ayan na.” sabi ko.

“Ang daya mo ah… di mo sinabi na ikakasal ka na rin.” Sabi nito.

“tangek, di ko rin naman alam na gagawin yun ni Kieth.”

“Pero congrats. Hue hue may asawa ka na.”

“Tangek.”

“Oh nasaan reception ninyo?”

“Eto rin.”

“Yuck ang cheep ninyo ah. Tagtipid lang?” pang ookray ni Charlene.

“Loka.” Sagot ko.

“Congrats pare… congrats Alex.” Sabi ni Jake.

“Salamat.”

Kitang-kita ko na parang nagtinginan lang yung dalawa. “Tara na gutom na ako.” hinatak ako ni Kieth papunta sa table nila mama.

“Congrats anak.” Sabi ni papa sa akin.

“Pa naman.”

“Oh, ikinasal na din kayo ah.”

“Pakulo kasi ni Kieth eh. Teka nagpaalam ka ba kila papa?” tanong ko.

“Yeah.”

Tumingin ako sa kanila and parang alam nila ang nangyari. But still, bakit ang tahimik nila?Di ba nila kami papagalitan sa eksena na ginawa namin? Or baka alam talaga nila na gagawin yun ni Kieth. Nako.

“ma.” Bati ko.

“Bakit anak?”

“Napapansin ko na parang tahimik kayo ngayon. May problema ba kayo ma?”

“Wala naman anak. Ganito lang siguro talaga ang ina na mawawalan ng anak.”

“Ma hindi naman mawawala si kuya. Lilipat lang siya ng ibang bahay.”

“Sana nga yun lang…” at kita ko kay mama ang labis na pagkalungkot.

“Halika nga ma… isang yakap nga.” Sabi ko at niyakap ko ito.

Biglaan na lang na bumuhos ang luha nito. Umiiyak na pala si mama. “Ma tahan na.” sabi ko.

“Sorry anak… sorry…” sabi nito.

“Si mama parang ewan, sabing okay lang yun eh. Masyado kang emotional ngayon. Mabubura yang make up mo.” Sabi ko.

“Di ko lang talaga mapigilan.”

“Ma ang OA na ah.” Sabi ko.

“Okay lang yan marekoy.” Singit ni mama.

“pasensya na kayo.”

“Naiintindihan ko.” Sabi nito.

“Kain na nga lang tayo.” Sabi ko.

“Anong gusto mo?” tanong ni Kieth.

“Kahit ano. Kaw na pumili para sa akin. Sabi ko.

“Kainin mo to lahat ha.” Sabi niya

He seems okay ngayon. Sila mama lang talaga yung medyo weird ngayon sa hindi ko malamang dahilan. Nao bang anngyare?

“Saan pala kayo galing kagabi?” tanong ng papa ni Kieth.

“Sa unit lang po ni Kieth. Doon na po kami nag overnight.” Sagot ko.

“Ah, kaya pala kayo na late kanina. I think you spent your time together wisely. Nauna pa ata ang honey,oon kesa sa kasal” Sabi ulit ni papa.

Medyo napaisip ako sa sinabi ni papa. “Yeah.” Biglang sagot ni Kieth.

“By the way, kailan ninyo balak magpakasal talaga? Yung kanina alam kong tie ninyo lang yun sa sarili ninyo.”

“Aral na muna siguro dad.” Sagot ni Kieth.

“AH good kung ganun.”

“I hope after ng pag aaral namin kami makapag pakasal. If time will permit.”

Then buong paligid ay nagtahimik. This is how I started feeling isn’t right. Bakit ba feling ko may something na naman akong hindi alam? Pero to think of it, malay natin it was part of the surprise ni Kieth sa akin.

“Kuha lang ako ng dessert doon.” Bigla kong pag wasak sa katahimikan.

“Okay babe, balik ka agad.”

“Sure.” Sabi ko.

Agad naman akong pumunta sa may table ng pagkain at namili ng dessert. “Hmmm… what do I picked?” tanong ko sa sarili ko.

“Sabi nila ikaw daw gumawa ng leche flan?” nagulat ako nang mayh magsalita sa aking likuran.

“Hala… nakakagulat ka naman kuya Alec.” Sabi ko.

“mukha na ba akong multo?”

“Hahaha. Sabi ko nagulat di nakakatakot.”

“Most of the horror movies or films nakakagulat na lang eh.”

“yaan mo magpro-produced ako ng horror na makakapagpaihi sa shorts mo.”

“I’ll wait for that.”

“Yeah. By the way, gusto ko sana malaman kung kamusta na si RD?” tanong ko.

“Nag aalala ka sa kanya ano?”

“Yeah. Sorry pala kung di ako pumayag na sumama.”

“I understand… wala yun.”

“But how is he?”

“He’s okay? I think. Pasaway daw eh. Pero I think malalaman mo din soon?”

“Balak kong magpunta doon kasama si Kieth.”

“Really?”

“Yeah? Sana pumayag si Kieth.” Sabi ko.

“Ahhh… I think papaya naman siya. By the way, yung OJT mo pala.”

“Pupunta ako bukas.”

“Okay. Pero na fixed ko na siya.”

“Salamat kuya Alec.”

“Susunod kami ng family ko sa Tuesday. I hope makasama ka naming lahat.”

“Ah sige tanungin ko si Kieth. Biglaan naman.”

“Maybe. Sige mauna na ako. By the way ulit, ang sarap ng dessert mo. Good luck sa inyo ni Kieth. Gonna see each other soon again.” Sabi niya

“Sige. Salamat ulit.” Sabi ko.

Di ko na lang pinansin yung sinabi niya sa akin. I decided to go back sa seat namin ng harangin ako ni Charlene. “Oh problema mo?” tanong ko.

“Samahan mo naman ako.”

“Saan?”

“Kukuha ng dessert.”

“Ano ba naman yan? Kakakuha ko lang oh.”

“Dali na.”

“Oo na.” sabi ko.

No choice talaga kundi ang sumunod sa kanya at samahan siya. Ang tagal namang pumili ng babaeng ito oo. Ano ba pinipil nito? Dessert ba talaga?

“Libre lang yan kaya kumuha ka na.” sabi ko.

“Ang dami kasi eh pati mukhang masarap lahat.”

“Edi kunin mo lahat.”

“Sabi mo eh.”

“Hoy hinay-hinay lang. May mga bisita pa eh.”

“Sarap kasi talaga ng leche flan mo eh.”

“Kulang pa ba yung limang leche flan na pinauwi ko sayo?”

“Eh kasi…”

“Wag mong sabihing…”

“Wala nang natira.”

“Why?”

“Pinakyaw nila mama eh.”

“Sila ba o ikaw?”

“Kami.”

“Parang ikaw lang naman. Nandamay ka pa.”

“Hoy ha. Anong tingin mo sa akin matakaw?”

“Yung totoo? Oo.”

“Grabe ka talaga, napaka sweet mong best friend. Pinatawad na nga kita nung di ka sumipot sa jogging natin kanina. Umasa pa man din sayo.”

“Sorry na, alam mo naman yung nangyari diba?”

“Sus, nag quality time lang kayo ni Kieth kinalimutan mo na ako.”

“Ewan sayo. Pero Best, sa totoo lang dumodoble ka na.”

“Hoy grabeeee.”

“Hahaha. Bleh.”

“Nga pala, anong balak ninyo ni Kieth?”

“Di ko alam sa kanya. Siguro ganun pa din.”

“Nagpropose ka na ba?”

“Hindi pa.”

“Pero dala mo singsing?”

“yeah.”

“Nauna pa ang kasal kesa sa pagpropropose. Ano ba yan Alex?”

“Ewan ko sayo.”

“Oh bakit parang bothered ka pa rin?”

“Something kasi na di ko alam. Feeling ko talaga may tinatago sila sa akin.”

“Surprise?”

“Ewan.”

“Alam mo overthinking ka. Surprise lang yan. Tignan mo, yung asawa mo nasa stage na.”

“Ha? Nasa stage?”

“Oo kakanta na yan.”

“Teka, baka kami nay un.”

“No siya lang. Makinig ka na nga lang. Para sayo yan.”

Then the band started to test their instrument. Nagulat ako nang humawak si Kieth ng gitara. Pumunta siya sa may mike at nagsalita.

“Test mike… test mike…” sabi nito.

Lahat naman ay natuon ang atensyon sa isang matipuno at gwapong lalaking naka tayo sa harapan nila. “Magandang tanghali po sa inyong lahat.” Bati nito. “Ako po ang kapatid ni Ate Kate at gusto ko po sanang maghandog ng maikling kanta para sa inyo. Alay ko po ang first song na ito para sa kanilang dalawa.” Lahat naman ay nagpalakpakan.

“Ate Kate, kuya Hamilton, congratulations sa inyong dalawa. Ihope things will be okay sa inyong dalawa. Good luck sa family life.” Sabi nito.

“Babe… para din sayo to.” Sabi niya.

The band started to struck their instruments. A new song ata to. Ni hindi nga naming nireherse ito eh. I think it was all surprise for me. Himala at nakaya niyang kumanta sa harapan ng maraming tao.

“Naiinis ako, pag naiisip ko… lahat ng tao ay tumatanda ahhhaha…

Naisip mo na ba? Pag tayo’y tumanda, isa-isa na tayong mawawala ahaha…”

Patatawanin kita kapag di ka na Masaya, gagawin ko ang lahat para lang mapatawa kita. Gusto kong tumanda kasama ka. Gusto kong makasama ka hanggang sa huli kong hiniga.

“Naalala mo pa ba ang panahon, nung excited ka pa sa birthday mo taon-taon

Ngayong putting buhok mo ay lumalabas, kalendaryo ay gusto mong iatras...”

Kahit na tumanda ka pa at kumulubot ang balat, mamahalin pa rin kita. Ikaw ang nakikita ko na future ko. Ikaw ang nakikita ko na makakasama at makakasalo ko sa buhay hanggang sa dulo ng aking hininga.

“Ayokong tumanda… ayokong tumanda… ayokong tumanda… ayokong tumanda na di ka kasama…

Ayokong tumanda… ayokong tumanda… ayokong tumanda… a-a-a-ayokong tumanda na di ka kasama…”

Waaah. Nangilid ang luha ko sa bawat pagbigkas niya ng kantang ito. “Best, bay an.” Sabi ni Charlene.

“Sorry na. Ang sweet lang kasi.”

“Yan kasi sobrang nag-iisip ng kung anu-ano. I tiold you surprise lang to ni Kieth sayo.”

“Oo na po.”

“natakot lang ako, noong sinabi mo… na ayaw mong ako ang mauna… ahaha.

Ang sabi ko sayo… mas lalong ayaw ko, mawala ka at ako ang matira ahaha..

Naalala mo pa ba ang panahon? Noong excited ka pa sa birthday mo taon-taon?

Ngayong putting buhok mo ay lumalabas… Kalendaryo ay gusto mong iatras…”

“Grow old with him… why not?”

“Oo tatanda kami magkasama.”

“Wag kang mauuna ha.”

“Hahaha. Sabay kami… alam ko sabay kami…” sabi ko na lang.

“Ayokong tumanda… ayokong tumanda… ayokong tumanda… ayokong tumanda na di ka kasama…

Ayokong tumanda… ayokong tumanda… ayokong tumanda… a-a-a-ayokong tumanda na di ka kasama…”

Nagpalakpakan silang lahat. Maging ako naman ay napalakpakan na din. Waaah, di ko na mapigilan ang pagiyak ko. Si Charlene naman agad akong niyakap.

“Alam mo best OA ka, kinantahan ka na nga eh. Surprise niya sayo to ano ka ba?”

“Eh natouch lang ako masyado.”

“Aysus… kilig ka naman.”

“Salamat best.”

“Para saan?”

“Kasi inalalayan mo ako.”

“ANo ka ba, what are friends are for? Teka nakita mo ba si Jake?”

“Hindi ba nasa table mo lang siya kanina?”

“Baka nag CR lang. Teka di pa tapos si Kieth. May isa pa atang kanta.”

Agad naman akong nagpahid ng aking luha. Agad naman siyang pumwesto sa may piano at naghanda para sa panibagong kanta. “Alam kong lahat kayo nagmamahal… lahat tayo alam natin ang makaramdam ng pagmamahal. This song is dedicated to my one and only… He is the one for me… pero sa tingin ko… mag iiba ang mundo matapos ito… Babe… para sayo to… sorry… sorry for everything… Tandaan mo na mahal na mahal kita…” then he started to cracked his voice

“Okay lang ba siya?” tanong ni Charlene.

“I don’t know.”

“Inaral ko tong song na ito para sayo… I even spent day and night to perfect this song… my love song… my farewell song… my last song… for you…”

“Babe… what are you trying to do?” nautal kong sinabi.

“Same bed but it feels just a little bit bigger now

 Our song on the radio but it don't sound the same

 When our friends talk about you, all it does is just tear me down

 'Cause my heart breaks a little when I hear your name…”

Why? Why are you making me sad like this? Bakit sinasabi ang mga salitang yan? Akala ko ba gusto mong tumanda kasama ako? Akala ko ba ikinasal na tayo? Bakit mo ginagawa ito?

“It all just sounds like oooooh…

Mmm, too young, too dumb to realize

That I should've bought you flowers

And held your hand

Should've gave you all my hours

When I had the chance

Take you to every party

'Cause all you wanted to do was dance

Now my baby's dancing

But she's dancing with another man”

Did I do something wrong? Bakit parang pinaparating mo na sumusuko ka na sa akin? Why all of the sudden? Why?

“My pride, my ego, my needs, and my selfish ways

Caused a good strong woman like you to walk out my life

Now I never, never get to clean up the mess I made, ohh…

And it haunts me every time I close my eyes”

Mess you made? Ano ba ang hindi ko alam? Ano ba ang ginawa mo na hindi ko alam kaya ka nagkakaganito? Bakit parang may alam ang iba? Alam ba ito nila mama?

“It all just sounds like oooooh…

Mmm, too young, too dumb to realize

That I should've bought you flowers

And held your hand

Should've gave you all my hours

When I had the chance

Take you to every party

'Cause all you wanted to do was dance

Now my baby's dancing

But she's dancing with another man”

Nakita kong nakatingin sila sa akin. SI mama, umiiyak. Ibig sabihin may alam na sila. Do I am the only one here na hindi nakakaalam sa mga nangyayari? Do I do something para gawin nila lahat ito?

“Although it hurts

I'll be the first to say that I was wrong

Oh, I know I'm probably much too late

To try and apologize for my mistakes

But I just want you to know

I hope he buys you flowers

I hope he holds your hand

Give you all his hours

When he has the chance

Take you to every party

'Cause I remember how much you loved to dance

Do all the things I should have done

When I was your man

Do all the things I should have done

When I was your man”

“Best…”

“Alam mo ba to?” tanong ko.

“Best? Hindi… wala akong alam dito…”

“Hindi ko na alam ang nangyayari.” Sabi ko.

“Best you should talk to him… alam ko kailangan ninyong mag-usap.”

“Alam nila lahat… alam nila ang nangyayari… alam nila na may something na gagawin si Kieth… is he breaking up with me?”

“Wag kang mag-isip ng ganyan. Talk to him… he’s leaving.”

Habang nagpapalakpakan ang mga tao, wala silang kamuwang-muwang sa mga nangyayari. Nakita kong papalayo sa akin si Kieth. Nagsimula na akong gumalaw mula sa kinakatayuan ko.

“Sususndan ko siya…” ang nasabi ko na lang sabay takbo papunta sa kanya.

Mabilis siya, tila ba may humahabol sa kanya at may masamang gagawin sa kanya. Di ko siya mabot-abutan. Bumalik na naman ako sa dati kong ugali, ang maging isang iyakin. God, please help me. Stop him.

Para na akong bata na umiiyak dito. Di ko na inantala sila kuya at ate dahil kasal nila. Mukhang wala na naman nakakaalam sa mga bisita sa mga nangyayari.

Di ko namalayan na nakatigil na pala si Kieth at labis kong ikinagulat na nakaharang si kuya sa harapan niya. Unti-unti ay napatigil ako sa kakatakbo at paghangos.

“Ku…kuya?”

“Hindi ko nagugustuhan ang mga kalokohan na pinag gagawa ninyo!” nakita ko ang galit sa mukha ni kuya.

Di nagsalita si Kieth. Lumapit pa ako lalao sa kinatatayuan nilang dalawa hanggang sa makita ni kuya na nasa likuran na ako ni Kieth.

“Ano na naman bang pinag gagawa ninyong dalawa ha?” sumbat ni kuya sa akin.

“Sorry kuya.” Sagot ko.

“Oo, walang alam ang ibang bisita, pero pinapasakit ninyo ulo ko sa ginagawa ninyo. Hindi na ninyo ginalang ang kasal namin ng ate ninyo? Sobrang disappointed ako sa inyong dalawa.” Kita ko ang pagkagigil ni kuya.

“Sorry talaga kuya. Ako na ang bahala dito, mag uusap na kami.”

“Siguraduhin ninyong maayos ninyo yan!”

Kitang-kita ko ang litid sa leeg ni kuya. Ngayon ko lang siya muling nakitang nagalit ng ganito. Agad namang nagtangkang tumakbo si Kieth pero napigilan ko siya nang mahawakan ko ang kamay niya.

“Ayaw mo na ba sa akin?” ang una kong naitanong sa kanya.

Di siya umimik. Nakatalikod lang siya sa akin. “Humarap ka dito! Tinatanong kita, ayaw mo na ba sa akin?!”

“babe… sorry.” Nasabi niya lamang.

“Ayaw mo na ba? OO o HINDI?!”

“Mahal kita…”

“tangina naman Kieth… “

“I’M BREAKING UP WITH YOU!” naisigaw niya sa akin

Para naman akong tuod na napatigil sa sinabi niya. What the hell is happening? Break? Anong kalokohang break up itong sinasabi ni Kieth?

“Shit Kieth, ngayon pa? Ngayon pa na okay ang lahat? Umayos ka nga. Gago naman eh!”

“I need to go…”

“Babe don’t do this…”

“Sorry babe… sorry…”

“I beg you…” lumuhod ako sa likuran niya at niyakap ito.

“Babe don’t do this… please…” sabi niya

“Ako na ang nagsasabi sayo… di ko kakayanin… wag mo akong iwan. Gagawin ko lahat. Alam kong lahat naman kasalanan ko, pero wag mong gawin to sa akin. Magpapakabuting boyfriend na ako sayo. Promise ko yan sayo. Please babe.. please… please…”

Di pa rin tumitigil ang pag hagulgol ko. Walang tao na naroroon kaya naman solo lang naming dalawa ang mga pagkakataon nay un. Agad siyang humarap sa akin at nakita ko ang mga luhang pumapatak sa kanyang mga mata.

Niyakap niya ako nang mahigpit. Ramdam ko ang kanyang mga hikbi. Niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit para din a siya makawala pa.

“Maghihintay ako… maghihintay ako sayo…. Sa ngayon di mo ako maiintindihan… sa ngayon magaglit ka sa akin… pero umaasa ako na babalikan mo ako… aasa ako na mamahalin mo pa rin ako sa pagbabalik mo. Mahal na mahal kita… mahal na mahal…” isang halik ang dumampi sa aking bibig.

Kumawala siya sa mga yakap ko at nagpatuloy sa pagtakbo habang naiwan ako doon na mag-isa. Wala akong magawa kundi ang tignan siya habang lumalayo sa kinaroroonan ko.

“Kieth… kieth…” ang nasabi ko na lamang.

Para na akong nawala sa katinuan nang mawala siya sa paningin ko. Naiwan ako doon na nakasandal sa may pader at nakatingin sa di kalayuan. Ganito pala ang salitang baliw, baliw sa pag-ibig.

Pangalawang beses ko nang mawalan ng taong minamahal. Ang sakit pa rin hanggang ngayon, tila ba hindi pa ako sanay na naiiwan. Pero hanggang ngayon di ko pa rin alam ang mga nangyayari. ANo ba ang mga pinagsasabi niya?

Maghihintay siya sa akin pero ako ang iniwan niya? Babalik ako at pupunta saan? Putakte, di ko siya maintindihan. Punong-puno ng katanungan ang isipan ko. Nagugulhan na ako sa mga nangyayare.

“Best… best…”

Makailang tawag na pala nila ako tinatawag. Wala pa rin ako sa katinuan ko nang makita nila ako. Nagbalik lang ako sa realidad nang binuhat ako ni Charlene at ni Jake patayo.

“Anong nangyari sayo best?” tanong nito.

“Si Kieth… si Kieth…”

“Sorry…” sabi ni Jake.

“Nasaan siya?!” sigaw ko.

“Sorry di ko alam. Pati sa akin ay inilihim niya kung saan siya pupunta. Ang malinaw lamang sa akin ay ang pinabibigay niya sa akin para sayo.”

Iniabot nito sa akin ang isang brown envelope. “Nanjan lahat ng mga bagay na magpapaliwanag sayo. Yan ang sabi niya sa akin.”

Hindi ko alam kung paano ako napakalma sa ibinigay niya. Hindi ko alam kung paano ako titigil sa pag-iisip sa kanya. “Wag mo na daw siya hanapin, di mo rin daw siya makikita. Maghihintay daw siya. Mahal na mahal ka daw niya.” sabi nito.

Hindi kaya isa itong surpresa? Hindi kaya pakulo niya rin ito? Hindi kaya isang bigating paghahanda pala ito para sa akin. Napangiti ako sa di ko malamang dahilan.

“Best bakit ka nakangiti?”

“Magbibihis ako. Mag-aayos. Baka surpresa niya sa akin to. Baka naman hihintayin ako ni Kieth sa isang lugar. Baka naman magbabakasyon kami. Baka naman…”

“baka naman iniwan ka na niya…”

“Best hindi…”

“best nawawala ka na sa katinuan. Itigil na natin ito. Walang magandang maidudulot sayo kapag nag-isip ka pa ng ganito…”

“Wala akong pakialam… umaasa ako… hindi, alam kong surpresa to.. mahal ako ni Kieth… di niya ako iiwan.. hindi niya ako pababayaan…” sabi ko.

Isang sampal ang dumapo sa aking pisngi. “Best, tama na… nasasaktan na ako sa nakikita ko.”

“Mahal naman niya ako diba? Mahal niya ako diba? SUmagot ka!”

“Best tara na… pahinga na tayo…” sabi nito.

“Di ko alam kung anong mali? Nagsisi na naman ako sag a pagkakamali ko eh.. pero bakit ganito? Bakit niya ako iniwan? Hindi nab a niya ako mahal? Anong kasalanan ba ang nagawa ko at ganun na lamang siya? Ang sakit… ang sakit…”

“Mag pahinga ka na muna.. kailangan mo yon.”

Hinila na niya ako pasakay sa kotse ni Jake at hinatak palabas nito nang makarating kami sa bahay. Agad niya ako hinila pataas at inalalayan para magpahinga.

“Nandito lang kami sa baba best, magpahinga ka na. Pagkagising mo, sabay-sabay natin alam kung ano ba talaga ang katotohanan.” Sabi nito.

“Best dito ka lang…” sabi ko.

“Sige di kita iiwanan…”

Humiga na ako habang si Charlene naman ay nakaupo sa may kama. Di na ako nagpalit ng damit at pilit ipinikit ang mga mata. Di ako makatulog. Natuyo na ata lahat ng luha sa aking mga mata.

“Iiwan mo rin ba ako?” tanong ko.

“Di kita iiwan best.”

“Masama ba akong tao?”

“best diba pag uusapan natin yan pag gising mo.”

“Mahal naman niya ako diba?”

“Best…”

“Ang sakit best… sobra… iniwan na naman ako ng taong mahal ko.”

“Shhh…. Tulog na…”

Muli kong ipinikit ang aking mga mata. Pinakaramdaman ko ang sarili ko at hinayaan na iduyan ako sa pagkakahimbing ng tulog. Narinig ko naman ang humming ni Charlene sa akin at siyang naging panghele ko upang tuluyang makatulog.

[Kieth’s POV]

“Nasaan ka ba talaga pare?” tanong ni Jake.

“Just hiding in my shell. Parang di mo naman ako kilala. Kapag may problema ako nagtatago ako lalo na kung sobrang bigat.” Sagot ko.

“Hindi nga kita kilala. Ang kilala ko kasing Kieth eh yung palaban. Duwag ka na pala. Sorry di na ako na inform pare.” Sabi nito.

“Nasabi ko na sayo ang lahat. Ayoko na lang na makipag argumento.”

“It’s been 3 days… di ka pa ba lulutang ha?”

“Para saan pa? Mahihirapan lang ako.”

“Mahihirapan ka na makita si Alex na aalis?”

“oo.”

“Dahil mahal mo?”

“Sobra.”

“Eh bakit hindi mo na lang samahan papunta doon?”

“Mas okay na to. To give us a chance to think things. Ayokong ipitin siya sa relasyon naming walang kasiguraduhan.”

“Then there’s a hidden agenda between sa plans mo.”

“Basta yun na yun.”

“Di mo man lang ba titignan na umalis si Alex. Paalis na siya 5 hours from now.”

“Masasaktan lang ako.”

“Masasktan ka lalo kapag di mo siya pinigilan. Ano ba pare? Ilang beses na kitang pinipigilan pero wala pa rin. Ano, umurong na ba yang bayag mo ha? Tangina pare ang duwag mo.”

“Oo duwag na ako pare, pero buhay ko si Alex. Hinayaan ko man siyang umalis ngayon, maghihintay pa rin ako. Sana naman maunawaan mo ako.”

“best riend kita kaya sinasabihan kita ng ganito.”

“Pare salamat.”

“Yeah, oo na. May tiwala naman ako sayo. Pero kapag si Alex di bumalik, malaking pagsisisi yan.”

“oo alam ko yun.”

“Pero sana ihatid mo man lang siya, kahit yun lang. Para naman sa huling pagkakataon eh makita ng puso mo yung sayang na pinakawalan mo.”

“Di ko naman siya pinakawalan. Babalik din siya sa akin. May tiwala ako. Maghihintay naman ako sa kanya eh. MAghihintay ako na bumalik din siya sa akin. Kung sakali man na hindi na siya bumalik, kasalanan ko na.”

“Tsss. Sabi ko nga. Pero maghihintay pa rin kami.”

“Haixt. Bahala na pare. Sige na salamat.”

“Basta ikaw.”

Then I end the call. Ilang beses ko nang pinag isipan kung pupunta nga ba ako sa airport. Alam kong ngayon na ang alis ni Alex at pumayag na siya sa set up. Sabi nila noong una daw ay nagwala ito pero kinabukasan ay naging okay na.

Mag aabang na lamang ako sa kanya. Maghihintay sa muli niyang pagbalik. Alam kong isang malaking katangahan itong gagawin ko pero alam ko namang mas makakabuti ito. It will give us some time to each other.

Alam ko nag-aalala na sila mama sa akin dahil hanggang ngayon ay si Jake lamang ang nakaka-contact sa akin. Tinignan ko na lamang ang mga larawan ni Alex sa aking cell phone para naman maibsan ko ang kalungkutan na nararamdaan ko sa ngayon.

Masyado na ata akong drama, masyado ng babae ang ugalu ko. Dahil ba tao kay Alex kaya nagkakaganito na ako ngayon? Tsss. Di bagay sa akin. Pero ano na nga ba ang mangyayari sa akin after how many years? Babalik ba ako sa dati? O mag iiba na naman ang mundo na aking gagalawan?

“We are leaving soon, ihahatid na namin si Alex.” Text sa akin ni Jake.

“Take care of him, ingatan mo siya hanggang sa makarating kayo doon.”

“Umaasa siya na makikita ka niya.”

“I think di n  ako pupunta.”

“Let’s see.”

“Nabasa na kaya niya yung letter ko?” tanong ko.

“Maybe.”

“Galit ba siya sa akin?” tanong ko.

“Gago, iniwan mo tapos itatanong mo sa akin kung galit siya? Bobo ka ba pare?”

Tanggap ko naman nag alit silang lahat sa akin. Pero alam konamang tama itong ginagawa ko. Maybe i-burden ko na lang tong sakit sa puso na nararamdaman ko sa pag alis niya.

“Pre, pasensya na. Sila mama ba kamusta?” tanong ko.

“Worried na si tita sa iyo.”

“Galit ba sila papa?”

“Mukhang di naman. Pero sabi nila sabihin ko sayo na umuwi ka na right after this.”

“They know na naguusap tayo”

“Mukhang alam talaga nila.”

“Sabi ko nga. Buti di ka nila piilit na ibigay number ko?”

“Malapit na nga na umabot sa ganun.”

“Baka naman nag-aaway na kayo ni Charlene nang dahil sa akin?”

“Kung alam mo lang.”

“Ang alin?”

“Siguraduhin mo na worth it na aalis ka kundi bubugbugin kita. Langhiya pare, hanggang ngayon hindi ako kinikibo ni Charlene. Tangina yan, ayaw niya ako makausap. Nagpumilit nga lang akong ihatid si Alex para naman kahit papaano mag-usap kami.” Mahabang text niya

“Pasensya na pare.”

“Sige na pare. May tiwala naman ako sayo.”

Siguro nga tama sila, kahit sa huling pagkakataon ay makita ko man lang si Alex. Dapat kayanin ko kasi ako naman ang may pakana ng lahat ng ito. Sana nga lang may oras pa ako para maabutan siya bago man lang siya umalis ng bansang ito.

[RD’s POV]

My head really hurts. Takte, ganito pala dito sa ibang bansa, mas matatapang ang mga iniinom na mga alak. Tss. Pero eto na naman ako, hindi alam kung saan napadpad.

It’s been two or three weeks na ata nang makarating ako sa bansang ito. Boring ako sa bahay kaya naman kung saan-saan ako napapadpad. Ilang ulit na din akong naggising sa ibang kwarto. Kwarto ng lalaki at maging kwarto ng lalaki.

Masasabi ko na I’ve been wasting my time sa pag gagala dito at hindi iniintindi ang kalusugan. Tanggap ko na na mawawala din naman ako sa mundong ito, magpagamot man ako o hindi. Hindi ko na rin inaasahan na dumating si Alex sa bansang ito.

Mahal ni Alex si Kieth kaya wala na siyang pakialam sa akin. Ni hindi na nga niya ako mapuntahan bago man lang ako umalis sa Pilipinas. I’ve been a jerk na naghihintay sa kanya pero sobrang mahal ko pa rin siya.

“Morning dude…” narinig ko na sabi ng katabi ko.

“Morning too… I need to go Jeremy.” Sabi ko na lang.

“Too early…” inakbayan niya ako then he started kissing me.

“You want your breakfast?” tanong ko sa kanya.

“Yeah… and it is right here.” Then he started blowing my dick.

Ganito pala dito, open halos lahat ng  bisexual, gay and lesbian. Hindi ko na tanda kung ilan na nga ba ang naikama ko. STD? Who cares? May Lupus na ako, sa tingin ko naman madamot tong sakit ko at gusto nito na mag-isa lang siya sa katawan ko.

Pero nag-iingat pa rin ako. Pero minsan nakakalimutan ko. Tulad ngayon, itong binatang kasama ko eh hayok na hayok sa ginagawa niya. He’s attractive. Fit ang katawan at halatang palagian sa gym. He’s so manly tignan pero kapag nasa kadiliman na ay nagblowjob na pala.

Pangatlong beses ko na with him and to tell you the truth is I enjoy his company. Sex is my life now. Pero minsan nadidiri na ako sa katawan ko. I feel so dirty kasi ilang lalaki at babae na rin ang dumaan sa akin.

After an hour ay nagdecide na akong umuwi. Nag check in pala kami sa isang hotel. Nagsabi na ako na muuna na ako sa kanya kasi naman halata naman na wala tong balak pauwiin ako.

Habang naglalakad ako ay nakakita ako ng sweet couples. They look happy with each other na sa tingin ko na kahit kailan ay hindi ako magkakaroon. Why do I try na makipag relasyon dito? Pero sa tingin ko dir in mag wowork. Since mahal ko pa rin si Alex hanggang ngayon. Oh dear heart, pleas save me from my dilemmna.

I checked my phone at as usual eh puro sila mama ang nagtetext. “Asan ka na?” tanong ni papa

“Nag aalala na ako.” si mama.

“Please call kapag natanggap mo text namin.” Sabi ni papa

Maswerte ako na may roon akong magulang na tulad nila pero napakamalas nila na nagkaroon sila ng isang anak na tulad ko. They don’t deserve me.

“Hello.” I decided to call back.

“Hello anak… nasaan ka na?” tanong ni mama.

“Pauwi na po.”

“Saan ka ba galing anak ha? Sobra kaming nag-aalala ng papa mo at ng kuya mo.”

“Nanjan na pala sila kuya ma?”

“Yeah… kuya mo at si…”

“Sila ate pati pamangkin ko? Ah sige bibilisan ko na pag-uwi. Luto ka ma ha, jan na ako mag breakfa…” di ko na naituloy ang sinasabi ko nang may boses akong marinig.

“Umuwi ka na…” isang pamilyar na boses.

“Sino to?” alam kong boses niya yun pero ayaw kong mag assume na pumunta siya dito.

“Ganito ba ang mga nag-iibang bansa ha? Nakakalimot? Tabs bilisan mo nga umuwi. Humanda ka sa akin.”

“Yats… Alex…” ang tangi kong nautal bago pumatak ang mga luha sa aking mga mata.

(Itutuloy)