Campus Figure- Part 5

wooh... slamat sa nagbabasa ng story ko...

haixt...pagpasensyahan nio na kung natagalan ha...
salamat sa mga nagbabasa ng blogs ko at naging followrs ko....

sa mga patuloy na naghihintay at sumusubaybay salamat....

Olweiz hir

D.K

_______________________________________________________________________________________
Nang mahanap ko na ang mga kaklase ko, nakipag kwentuhan na ako. Lokohan, kilitian at may konting harutan. Nanging Masaya naman ako sa party ni Jonas. Napakaganda nito. Hehehehe. Mayamaya, naalala ko si Vince. Hinahanap siya ng mata ko. Hinahagod siya ng tingin ko nang biglang may mang hila sa braso ko.



Nagulat ako ng Makita ko si Jonas na hila hila ang kamay ko. “O, parang nagulat ka?” tanong niya sa akin. “Sino bang hindi magugulat sayo, eh bigla mo na lang akong hinatak papasok….. bakit mo nga ba ako hinila?” tanong ko sa kanya. “May sasabihin sana ako eh…….pero mukhang may hinahanap ka……. Sige hanapin mo muna bago ko sabihin…. Punatahn mo na lanag ako dun sa may kwarto ko ha…” mahinahon na tugon niya. “Ay hindi… pasensya ha…kasi naman eh… kanina ko pa hinahanap si Vince……… alam mo ba kung asan siya?” tanong ko sa kanya. “Ah….andun siya sa may pool… kasama niya si Anna pati yung mga katropa niya… mukhang nagkakasiyahan sila eh,,,,,”. Hindi ko maintindihan kung bakit gnun na lang yung impact sa akin ng sinabi ni Jonas. Kung idedescribe ko eh… parang unti unting tinutusok ang puso ko, unti unting binibiyak at tinataga. Masakit isipin na ayun at kasama niya ang long relationship ex niya na si Anna.




Si Anna ang kahuli hulihan niya girl friend. Nagbreak daw sila dahil sa hindi na niay nagusthan ang mga ginagawa nito. Kwento pa sa akin ni Vince na they had been sex between them at sa pagkakakwento pa niya ay mukhang nasarapan pa ang loko na lalo ko pang ikinainis. Para bang sinasabi niya na ayun yung bagay na hindi niya malilimutan sa babaeng iyon. Sa angkin ba naming ganda, yaman, at kung anu ano pa eh san ka pa diba. Kilalang kilala siya sa school. Siya ang sumunod sa mga sakit ng ulo ko. Paswaya kung minsan. Mrami na rin siya na lusutan na mga problema sa school dahil na rin sa parents influence. Pero recently a year bagonaging kami ni Vince, lalong nagging sikat ang pangalan niya lalo ng malaman na sila na ni Vince. Kilala ang dalawa sa pagiging pinakamaganda at pinakagwapo sa school. Si Anna ang Crush ng bayan samantalang Campus Figure naman si Vince. Kumalat agad sa buong school nung nag break silang dalawa. Halos tumagal ng isang taon ang relasyon nila.




Pilit ang mga hakbang ko papunta sa may pool side. Nakatulala at hindi alam ang gagawin. Paano kung Makita ko silang nagalampungan. Ano ang gagawin ko. Pero sabi ko, ano ba ang pinagpuputok nitong utak ko. Wala ba akong tiwala kay Vince…….. ALam kong hindi niya magagawang makipag entertain sa iba lalo na at committed siya.






Pagdating ko sa may area, nakita kong naguumpukan ang mga tao. Naghihiyawan at nagsisigawan. Pero laking gulat ko ng Makita ko kung sino ang pinagkakaguluhan. Si Vince at si Anna. Namilog ang mga mata ko sa aking nakikita. Halos pakiramdam ko ay binuhusan ako ng malamig na tubig. Unti unting namimigat ang aking mga talukap ng mata at parang ayaw kong Makita ang nangyayari. Kalong kalong ni Vince si Anna at marami nag uudyok na mag kiss daw sila. Hinihintay ko ang susunod na mangyayari. Sa aking loob, isinisigaw ng loob ko na hindi niya hahalikan si Anna. Pero nagkamali ako. Unti unting lumaglag ang luha ko ng Makita ko ang mga pangyayari. Kitang kita ko ang paghahalikan ng dalawa. Mga ilang sandal nakita kong napatingin sa dakong kinaroroonan ko si Vince. At walang kakurap kurap, tumakbo ako sa lugar na iyon at dumeretso ako sa kwarto ni Jonas.




Hindi ko alam kung gaano kabilis akong nakapunta sa kwarto ni jonas. Basta namalayan ko na lang ang sarili kong nakapsok sa loob at nakatayo sa likod ng pinto. Kitang kita ko ang pagkagulat ni Jonas ng bigla akong pumasok sa kwarto niya. Nakita niya akong nagpahid ng luha at agadc siyang lumapit. “bakit ka umiiyak? Wag mong itanggi yan kundi babatukan kita…” sabi niya. “Wala to… napuwing lang ako…” pagtatakip ko. “Puwing ka jan… eh bakit pulang pula yang mata mo at ilong ha….. sige nga….” Yan ang kinaiinis ko…Kapg umiiyak ako namumula ang ilong ko at talagang pugto ang mata ko. “Ah kasi…… kasi…” la akong mahagilap na sagot pero nagulat na lang ako ng yakapin ako ni Jonas.





Napakahigpit ng yakap niya. “Hindi ako papayag na may umapi api sayo……. Proprotektahan kita sa lahat…… Hindi ako magsasantabi lang dyan……. Ganun kita…… Kamahal…” Halos bumilog ang aking mata ng marinig ko ang kanyang mga sinabi. Bigla akong kumawala at tumitig sa kanya na wariy nagtatanong. Sa wakas at bumuka na ang bibig ko. “Anong ibig mong sabihin…?” “Simple lang… ayaw kitang masaktan…. Dahil mahal kita…ng sobra sobra…..” Natigilan ako. Tahimik ang paligid ng magsimula siyang magsalita ulit. “Ako ba….. mahal mo?” may simpatya akosa kanya dahil ramdam kong sincere siya pero hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Paano ko sasabihin na hindi na ako pwede dahil meron na akong minamahal na iba. Pero, diba kakikita ko lang ang pinakamasakit na bagay na nangyari sa akin? Di ba kinalimutan ako panandali ni Vince at ayun at nagpapakasasa sa kandungan ng ibang tao. Eh ako… eto nagmumukmok… kaharap ang taong tunay na nagmamahal sa akin. Kung kaya ni Vince na lokohin ako, kaya ko rin. Pero tama ba tong ginagawa ko. Diba panloloko to? Di ko kayang lokohin ang taong tunay na nagpahalaga sa akin. Dapat hindi ko tularan ang ibang tao dyan. Bago ako nakapagsalita, niyakap na agad ako ni Jonas at hinalikan sa labi. Gulat na gulat ako sa kanyang ginawa.





Bago ako nakaiwas naikulong na agad ako sa loob ng kanyang bisig at naihiga sa kama. Namalayan ko na lang na bumukas ang pinto at iniluwa ang pagkatao ni Vince. Pareho kaming nagulat ni Jonas sa aming Nakita. Bigla na lang hinablot ni Vince si Jonas at isang suntok ang ginawad. Agad namng bumawi si Jonas at sinuntok si Vince. Nakipagbuno ang dalawa. Pinigilan ko silang dalawa pero di sila paawat. Ng hinawakan ko si Vince bigla na lang akong nadali sa mukha ng kanyang mga kamay habang nakikipag away siya. Namalayan ko na lang na tumilapon ako sa baba at bigla na lang nagdilim ang aking paningin.





Nang magising ako halos puti ang nakita ko. Di naman sa sobrang pag iisip pero para sa akin sabi ko nasa langit nab a ako. Bakit puti lahat ng nasa paligid ko. Di bas a langit puti. Pero naputol ang aking pagninilay ng biglang bumulaga sa akin ang isang hindi pamilyar na mukha. Doon nabuo ang imahe sa aking mukha. Isang nurse ang naalimpungatan ko at tinitignan ang aking kalagayan. Pilit kong inaalala kung bakit nasa ospital ako. Naalala ko na nabagok nga pala ang ulo ko sa sahig. Ng mapatingin ako sa aking tabihan, nakita ko si Jonas na hawak hawak ang aking kamay. Nakita ko rin si nanay at tatay na nasa likod ni Jonas. Sa kabilang dako naman, nakita ko si Vince na nakatalikod. Ewan ko ba pero kahit anong pilit Ko na tawagin siya di bumuka buka ang bibig ko.





“KAmusta ka na anak…. Nag-alala kami ng tatay mo say o…… Alalang alala na kami sayo. Isang lingo kang walang malay….kaya sobra kaming nabahala. “ mahabang pahayag ni nanay. Nang magtangka akong bumangon sumakit ang ulo ko. Ng hawakan ko, nakapa kong may benda ang aking ulo. “Wag ka munang mag gagalaw…. Sabi ng doctor wala naman daw internal damage….. nagdugo lang ang ulo mo dahil sa pagkakabagok…. Pero okay ka na daw….. pasensya ha…….” Pahayag ni Jonas. Ngumiti lang ako sa kanila.





Ibinaling ko ang tingin ko sa nakatalikod na si Vince. Namalayan ko na lang na humarap siya sa akin at nagtama an gaming mata. Nangungusap ang kanayng mga mata. Nagtatanong. Wariy gusto niya akong makausap ng kami lang. Sa punto na yon pinilit ko ang sarili ko na ibuka ang aking mga bibig. “Nay… tay… Jonas… Pwede bang mag usap muna kami ni….. ni Vince…. Yung kaming dalaw lang…”. Nagtitigan silang tatlo at sabay sabay na lumabas ng kwarto.





ILang saglit ng pananahimik, ako na mismo ang nagsalita. “ga…galit ka ba sa akin?” nagtatantayng tanong ko. “Sa tingin mo?” maikli niyang tugon. Di ako makaimik. Ramdam ko na hanggang ngayon galit pa rin siya sa akin. “Mali ang iniisip mo……” biglang naputol ang sasabihin ko. “Wag muna tayo mag usap. … di ka pa magaling…ayokong may mangyari pa sayong masama…” at tuloy tuloy siyang lumabas ng kwarto. Magkahalong tuwa at lungkot ang aking naramdaman. Lungkot dahil aalm kong galit siya sa akin at saya dahil nag aalala pa rin siya sa akin.




Makalipas ang ilang araw nakalabas na ako sa ospital. Dun pa rin ako sa Mansyon ng mga Montellan. Pagpasok ko, kakaibang presensya ang naramdaman ko.




(Itutuloy)