Bullets for my Valentines- Part 34

Author's Note:

*****************
ANNOUNCEMENT:

Guys.... due to heavy schedule ko this term... baka po lingguhan na lang po ako makapag update.... sorry po ah.... medyo busy talaga... may tinatapos kasi akong research paper at Tri sem kasi kami kaya ayon....

I will try my best to update as soon as possible at isa pa.... baka po di ako makasagot sa mga comments ninyo....

if my aconcern po kasyo.. paki-email na lang po ako....

Enjoy Reading Guys!

******************


This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.

Leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.

Thanks everyone for having your comment and for reading my story.

This story is only fiction at nabuo sa kathang isip lamang.

Ang anumang pagkakatulad sa mga lugar, pangryayari at pangalanay di po sinasadya. Maraming salamat po.

Compilation of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)

also, Bullets for my Valentines compilation in BOL is available at:
BFMV (Compilation)




Dito ninyo po ako pwedeng ma contact:
1. Facebook:

Dylan Kyle's Diary (fb page)

2. Blog:

Dylan Kyle's Diary (blog)

3. e-mail:

dylan.kyle.santos@gmail.com

---------------------------------------------------------------------------------

Bullets for my Valentines
Part 34
"History repeats again" 

Always here,

Dylan Kyle Santos


Nagmamakaawa – Bugoy Drilon Song Lyrics


******************************************************************

[AJ’s POV]

Daig ko pa ang nasabugan ng masaksihan ko kung ano ang meron sa kwarto ni Jaysen. 

Naka underwear lang siya at nagkalat ang mga damit sa kwarto.

Pagkatapos nito, nakita ko si Aldred sa ibabaw ng kama niya. 

Labis ang naramdaman kong galit. 

Na-speech less ako noong una.

Hindi ako makahanap ng bwelo para mag eskandalo doon. 

Para na akong timang na nakanganga doon hangang sa magsalita si Jaysen.

“A-ano… ano ang ginagawa mo di-dito?” paiyak na sabi ko.

“An..An-anong ibig sa-sa-sabihin ni-ni-n-nito?” garalgal ang boses ko.

“Akala ko ba nasa inyo ka ba’t ka umuwi dito?” tanong ni Jaysen sa akin.

Di ko napigilan ang sarili ko na sampalin si Jaysen. 

Nakita ko naman na nagising si Aldred sa pagkakasampal ko kay Jaysen. 

Nakita ko na nagulat siya ng makita ako. 

Halos di maipinta sa mukha niya yung pagkagulat.

Nagsimula ng tumulo ang lumuha sa aking mga mata. Tumutulo na ito hanggang sa aking baba.

“Ako pa ang nasurprise… gago ka.” Sabi ko.

“Let me...”

“Explain? Ha? Ayun ba? Gago ka. Taena mo. Ano ang tingin mo sa akin ha? Hindi ako tanga. Gago ka!”

“Hayaan mo akong magsalita!”

“Magsalita? Bakit magpapaliwanag ka at bibilugin ang ulo ko na nalasing lang kayo?! Ulol ka. Gago. Lahat na. wag mo akong madadahilanan na lasing ka kaya mo nagawa yun. Dahil kahit lasing ka may pag iisip ka pa rin. Matanda ka na para jan. GAGO KA!” pinag susuntok ko dibdib niya. pinipigilan niya ako.

“Wag ka dito mag eskandalo!” pinigilan niya ako.

Nakita ko si Aldred kaya sinugod ko siya. 

Halos muntikan ko na siyang malapitan kundi lang ako pinigilan ni Jaysen.

“Noong una si Chad.. ngayon ako… Walang hiya ka.. ang kati mo sobra.. hitad ka.. malandi.. di ka pa ba nakuntento na makipag kama sa kung kani-kanino? NAPAKA GRO MO!” bwelta ko.

Nakita ko na nag angat siya ng mukha at sumugod sa akin. Sinampal niya ako.

“Hoy kung sino kang malinis… anong tingin mo sayo santa? Akala mo! Gago ka din.. kung di mo hinayaang mag isa yang boyfriend mo di sana aabot ang lahat sa ganito!” sabi nito.

“Talandi ka lang.. wala ka ng sinanto… akala mo kung sino ka… walang hiya ka. Gusto kitang pulbusin at bugbugin.” Sabi ko.

“Tama na! ano ba?!” hinigit ako ni Jaysen sa aking braso at tila natilapon ako sa sobrang lakas niya.

Sobrang nagulat ako sa ginawa niya. 

Unang beses niya akong itinulak ng ganun. 

Napatama ako sa cabinet niya kaya nakaramdam ako ng parang gasgas.

Akala ko gasgas lang ang natamo ko, pero unti-unti naramdaman ko na may dugong tumutulo sa mga braso ko. 

Halos di matigil ang pag iyak ko.

Natameme lang ako doon sa isang tabi habang nakaupo sa sahig at pinag mamasdan ang dugo na tumutulo sa aking mga braso. 

Tumingin ako kay Jaysen na parang nagulat nga sa ginawa niya.

“So-so-sorry…” sabi niya.

Tumayo ako at di na lang ininda ang sakit.

“Di ko akalain na gagawin mo yun.. mas pinag tatanggol mo pa siya… akala ko ikaw na pero hindi na… mahal kita pero binigo mo ako. wala kang kwenta!” sabi ko.

“Mas wala kang kwenta… akala ko mahal mo ako pero hindi..”

“Ang kapal mo namang sabihin sa akin yan..”

“Mas makapal ka na sabihin mo sa akin na mahal mo ako gayong may iba kang lalaki…” sabi nito na labis kong kinagulat. Ano yung pinagsasabi niya?

“Hindi ko alam yung sinsabi mo.”

“Wag kang mag maang maangan… sa totoo nga lang quits na tayo eh… nakikama ako kay Aldred samantalang ikaw naman di ko  alam kung ilang beses kang nakikama kay Arkin habang tayo pa…” nagulat ako sa sinabi niya kaya sinampal ko siya.

“How dare you… akala ko karapat dapat kitang pag sakripisyuhan pero di pala..” sabi ko.

“Sige ako na lumalabas na masama kahit na ikaw ang tunay na masama…. Akala ko mahal mo ako at hindi ka katulad ng iba pero nagkamali ako… isa kang mapag panggap.” Sabi niya sa akin.

Parang sinampal ako ng napakalakas. 

Nabingi ako sa mga sinasabi niya. 

Di ko inakala na ang pinagpalit ko kay James ay eto. Isang walang kwentang lalaki.

“Nagkamali ako sayo…” agad akong tumalikod at hinarap ang pinto.

“Saan ka pupunta?” tanong niya.

“Pakialaam mo ba?”

“Hindi ka man lang ba hihingi ng tawad ha? Ni hindi mo ba aayusin to? Talagang mahal mo pa yang Arkin na yan.. napaka gago ko lang na di ko agad naramdaman.” Ngal ngal niya.

“Sorry? Ha? Mag so-sorry ako sayo? Gago ka talaga kahit kailan. Wala akong ginagawang masama…. Gago ka lang talaga.” Nag simula na akong maglakad.

“Dapat pala si James na lang.. sana siya na lang ang pinili ko kaysa sa walang kwentang tulad mo..” pahabol ko.

“Kapag lumabas ka ng kwartong to wala na tayo…” lalong nadurog ang puso ko.

Walang wala na talaga. Yung taong gusto kong pag laanan ng puso at buhay ko ibang iba na. sana lang bumalik siya sa dati.

Humarap lang ako sa kanya at lumapit. 

Niyakap siya ng sobra. 

Hinalikan siya sa labi at ngumiti. 

Pinunasan ko ang luha ko at saka lumabas ng kwarto niya.

“AJ….” Narinig kong sinabi niya. 

Itinaas ko lang ang kamay ko at agad na tumakbo palabas.

“AJJJJJJJ!!!!!”  sigaw niya. 

Nagtatakbo ako palabas ng bahay. 

Di ko na maiwasan na ibuhos yung saloobin ko. 

Iniyak ko na ng iyak ang lahat.

Wala akong pakialam kung pagtinginan ako ng mga tao. 

Gusto ko lang ilabas ang nasa loob ko. Nagtatakbo ako ng nagtatakbo.

Hanggang sa mapadpad ako sa isang park. 

Nararamdaman ko na paminsan minsa kumikirot ang puso ko. 

Kaya hinanap ko yung gamot ko. 

Nawala sa isip ko na naiwanan ko yung bag ko sa bahay nila Jaysen.

Hinagilap ko yung  hininga ko. Inhale exhale. 

Masyado akong nakaranas ng emotional stress. Unti-unti nanghihina ako at nawawalan ng hangin na nilalanghap. 

Agad kong tinawagan si Chad.

Siya lang kasi ang recently dialed ko. 

Please Chad answer the phone. 

Pero nakailang tawag na ako at wala pa rin.

 Nag tuloy tuloy ang iyak ko. 

Di ko na mapigilan ang sarili ko. Naawa ako sa srili ko.

Daig ko ba ang pinagkaitan ng buhay. 

Napakapit ako sa handle ng upuan. 

Ako lang ang tao doon sa lugar na iyon at hindi ako makasigaw para makahingi ng tulong. 

Nanghihina na ako at unti-unti nawawalan ng malay. 

Nanlalabo ang paningin ko.

“Hahuhaahhh…” tanging nasasambit ko.

Naninikip ang dibdib ko at parang automatic na bumabagsak ang katawan ko. 

Nayakap ko na alng ang sarili ko bago ko namalayan na unti0unti ng nagsasara ang takukap sa aking mata.

Bumagsak ako sa lupa at napahilata doon. 

Maya maya nakakita ako ng isang bulto ng tao. Nakasalamin. 

Di ko maaninag ang mukha niya.

Pero sa tingin ko siya ang tutulong sa akin. 

Isang luha ang tuulo sa aking pisngi bago ako nawalan ng malay tao.

[Chad’s POV]

Haixt. Kakaantok pa pero nagising ako. maraming katok sa pinto ang gumisng sa akin. Bad trip naman oh.

“Bukas yan.”

“Kain ka na anak..” Sabi ni Manang Rosing.

“Sige po…. Baba na ako.. mag hilamos lang ako.”

“Sige…” haixt another day.

Siguro wala na sila mama. 

Lagi naman. 

Nag hilamos ako at dumeretso sa may banyo. 

Pakanta kanta pa nga ko eh. Hahah. 

Oh diba.

“Baby you light up my world like no body else.. the way that you flip your hair gets me overwhelm… but when you smile at the ground it ain’t hard to tel.. you don’t know hoho…… you don’t know your beautiful..” sabay mumog.

“gloogloogloogloo…” then hilamos naman. Tapos tuloy sa pagkanta.

“If only you saw what I can see… you’ll understand why I want you so desperately… right now I’m looking at you and I can’t believe… you don’t know hohow… you don’t know your beautiful ohh ohh ohhh… that what makes you beautiful…”

After ko mag concert I checked my phone. 

Nakita ko yung mga messages.

 Wow ha ang dami tapos may 10 missed calls galing kay AJ.

12 message naman galing sa pm at ibang gm. 

Ano ba yan? 

Bakit kaya napatawag tong si AJ? Hummmpft. 

Nakita ko yung time, waah grabe 10 am na pala. 

Ang haba ng tulog ko grabe.

Then tinawagan ko agad si AJ. Ano kaya problem ni best friend. Hmmmpft tagal sumagot ah. 

Maya maya may sumagot. Si tita yun ah.

“Tita bakit po?”

“Si AJ…. Yung… yung anak ko.. huhuhu..” humihikbi si tita.

“Ano pang nangyari?” kinakabahan ako sa nangyayari.

“Nasa ospital si AJ. Sinugod namin siya sa ospital.” Sabay iyak.

Agad tumulo ang luha ko. 

Natameme ako ng ilang sandali.

Ano ba naman kasing nangyayari kay AJ? Minsan naiisip ko na hindi lang basta hika yan eh.

Dati nakikita ko na biglaan na sumasakit yung dibdib niya. hay naman. 

Nabalik sa wisyo ang lahat ng marinig ko na bumagsak na pala yung phone ko at sa sandaling iyon nagmadali na akong nagbihis at tumakbo sa ospital.

On the way na sana ako ng maramdaman ko na medyo nahihilo ako. di ko alam kung sa gutom ba to. 

Madalas na kasing umaatake na sumasakit yung ulo ko. Nanlalabo ang mata.

Siguro kaka computer to. 

Naku mahirap na pag nagsalamin ako kaya dapat mag paka okey na ako. ipinahinga ko ang sarili ko sa sasakyan bago harapin yung stressed na darating.

Pagkadating ko ng ospital, naramdaman ko na lang na nanghihina ako. all of the sudden kasi. Haixt. 

Dahil siguro sa puayt to. Lagi na kasi akong nagpupuyat eh. 

Pero kadalasan nahihilo na ako. haixt.

Ano ba naman to? Dumeretso na lang ako sa nurse station.

“Nurse san po yung kay Mr. Arwin Jake Montederamos?” tanong ko.

“Nasa emergency room po siya eh.. kanan lang po tapos kaliwa.” Sabi nito.

“thank you po.”  

“Sir…. Okay lang po ba kayo?”

“Okay lang po bakit?”

“Namumutla po kayo…”

“Okay lang ako.. need ko talaga puntahan best friend ko..” agad na akong nagmadali kahit na tinatawag ako ng nurse.

Pagdating ko sa tapat ng ER nakita ko sila tito at tita pati na rin yung ate ni AJ. Humihingal ako na pumunta sa kanila. 

Nakita ko na namumugto ang mga mata ni tita.

“Tita ano po bang nangyari kay AJ?” tanong ko.

“May tumawag na lang sa akin, Alex ang pangalan. Nakita daw niya na nakahandusay si AJ sa lapag. Tinawagan niya ako kaya nagmadali kaming pumunta dito.” Paglalahad ni tita.

“Ano po bang nangyari kay AJ?”

“Inatake at ng hika…” pagdipensa ni tita.

“Hika po? Parang ang lala naman.”

“Kasi..” sabi ni tita.

“kasi ano?”

“Basta anak…” sabi ni tito.

“Okay na po ba si AJ.”

“Inoobserbahan pa rin siya.”

“Pero ano pong lagay niya?”

“Di pa okay.” Umupo ako saglit. Medyo nahihilo pa ako.

“Okay ka lang ba?” tanong ng ate ni AJ.

“Medyo nahihilo po ako eh..”

“Anak alalayan mo siya… dalhin mo siya sa nurse..” sabi ni tito.

Agad kaming poumunta ng ate ni AJ sa may nurse pero papalapit na ng maramdaman ko ang sobrang pagkahilo. 

Di ko na ata kaya. 

Nahihilo na ako.

[James’ POV]

Simula ng mag usap kami ni Arwin noon sa ampunan, di ko na maiwasn na magi sip. 

Itutuloy ko pa ba tong kahibangan ko sa pagmamahal sa kanya.

Kailngan ko na bang mag madali na makamove on oh mananatili na akong naka stuck sa kanya. 

Di ko naman masisisi ang puso ko kung napaibig ako ni Arwin. Amhal ko lang talaga siya.

Sana lang matauhan siya at ako ang piliin niyang muli. 

December 24 na at malapit na ang pasko. 

Kamusta na kaya si Arwin?

Silang dalawa kaya ni Jaysen? Haixt. 

Sana naman alagaan siya ni Jaysen. 

Malaman ko lang talaga na saktan siya ni Jaysen humanda siya sa akin.

Nakatingin ako ngayon sa may lamesa na katabi ko. 

Nandun kasi ang picture ni Arwin eh. 

Ang sweet pa namin doon. 

Sana ngayon na lang ang kahapon. 

Sana naman manatili siya sa aking tabi hanggang ngayon.

Nag inat ako at nag galaw galaw sa kama ko. Haixt. 

Maya maya bumukas yung pinto ko. 

Akala ko si Khail pero nakalimutan ko na si Khail pala ay nakila Arwin. 

Si mama pala yun.

“Tayo ka na jan..”

“opo…”

“Kakain na..” ngumiti lang ako kay mama.

Pabangon na ako ng madanggil ko yung lamesa sa tabi ng kama ko. 

Nakita ko na bumagsak ang frame ng picture namig ni Arwin. 

Inagapan ko to pero di ko na nasambot. 

Rinig ko ang mga tunog ng basag ng salamin.

Inangat ko yung frame at agad akong nakaramdam ng takot. 

Ang laaks ng kabog ng dibdib ko sa nangyari. 

Bigla kong naisip si Arwin. 

Pinulot ko yung mga basg na salamin at itinapon ito sa basurahan.

Inayos ko yung frame at picture naming at bumaba na para kumain. 

Habang kumakain ako, hindi ako mapakali kaya kakaunti lang yung nakain ko.

Di ko maiwasang isipin ang nangyari. 

Siguro para sa akin masyado lang ako na nadadala sa mga nangyayari. 

Makikita ko naman siya mamaya eh kaya ayun.

Buong maghapon nasa bahay lang ako. 

mamaya mag sisimba ulit kami para sa huling pagdiriwang ng pagsapit ng pasko. 

May panuluyan din mamaya. 

Si Arwin yung nag director ng buong play.Hahah.

Forte niya yun eh. 

Back up lang talaga ako. haixt. 

Kung di manood ng TV eh hinaharap ko yung PC. 

Naghihintay ako ng text ni Chad pero wala. 

Ano kayang nangyari doon?

Siguro busy lang sa Christmas eve. 

Hanggang sa sumapit ang gabi eh wala akong narereceive. 

Yey eto na makikita ko na ulit si Arwin. Haxit.

Maraming tao lagi pag nasapit tong Christmas eve mass. 

Pinapanood din kasi nila yung buong play. 

Naghihintay ako na makita si Arwin pero nagsimula na ang lahat wala pa rin siya.

Wala din yung mga kapatid at magulang niya. hinagilap ko si Khail pero wala rin eh.

 Ano kayang nangyari? 

Hinintay ko na lang sila.

Busy naman lahat ng mga katekista kaya di ko magambala. 

Mamaya na lang maririnig ko din si Arwin kasi siya yung mag voice over sa narrator.

Nasa homily reading sila mag peperform. 

Yun naman ang nakatradisyunan. Haixt. 

Naging okay naman yung simula ng misa hanggang sa dumating yung play.

Inaasahan ko na boses ni Arwin ang maririnig ko pero wala pa rin. 

Buong play wala ako sa sarili. Nag aalala na talaga ko sa mga nangyayari.

Nung umupo na ang lahat para making sa homiliya eh nakita ko yung mga kamag anak nila Arwin. Nandito naman siya.

Di kaya umuwi na sila dun sa amin. Haixt. 

Ang gulo akala ko ba magtatagal sila dito. 

Patapos na sana yung homiliya ng may isingit si father doon sa may sermon niya.

“Ipagdasal natin mga kapatid ang isa sa mga kapanalig natin sa pananampalataya na ngayon ay nasa hospital…. Tayo po ay magsitayo..”

Ospital? Kinabahan ako. teka bakit ganito nararamdaman ko. 

Palingap lingap ako sa paligid ko para mag hanap ng mga katekista pero wala eh.

Busy sila sa may unahan. Hanggang sa banggitin na yung panalangin ng bayan.

“Para sa kagalingan ni Arwin Jake Montederamos na ngayon ay nasa ospital… ipanalangin natin ang mabilis niyang paggaling.. Manalangin tayo…”

Nang marinig ko iyon ay para akong nasabugan ng bomba. 

Kaya ba ganito ang pakiramdam ko? 

Kaya ba wala siya. Agad akong nagmadaling lumabas at hinagilap si mama.

“Ma..” tumango lang siya.

Tumawag ako sa mama ni Arwin.

“Asan po kayo? Nalaman ko po ang nangyari. Gusto ko po siyang makita.”

Sinagot naman yun ng mama niya at nagmadali na akong pumunta doon.

[Chad’s POV]

Kanina pa ako nakarating ng bahay. 

Pinagpahinga na ako nila mama. 

Nakaramdam ako ng sobrang tuwa ng malaman ko na umuwi sila para sa akin. 

Yeah they care for me kahit papano.

Sobra daw sila nag alala sa akin. 

Sabay sabay daw kami mag cecelebrate ng Christmas. Haixt. 

Pinagpahinga na lang ako para daw makabawi ng lakas.

Sabi kasi ng doctor na may irregujlarity silang nakita sa akin.

Ioobserve daw nila. Babalik ako doon in January daw para makapag observe ng ayos.

Labis akong nag aalala kay AJ. 

Kamusta na kaya siya. 

Hope maging okay na siya. Di ko alam kung ano ang nangyari sa kanya.

Di naman ako makagamit ng phone dahil sa pinagbawalan ako nila mama. 

Magpahinga na lang daw ako. omoo na lang ako. 

Aaminin ko na Masaya ako kahit papano, paano ba naman kasi eh sila mama.

Ang sarap pala na mag kasakit kasi naman inaalagaan ka ng mga magulang mo. 

May benefit din pala yun. Haixt. 

Nagdasal ako paar sa best friend ko at natulog.

[James’ POV]

Pagkadating ko sa may ospital sinalubong ako ni Khail kasama yung ate ni Arwin. 

Okay na daw si Arwin. 

Stable na naman daw yung kalagayan niya.

Habang papalapit ako sa kwarto ni Arwin, kinakabahan ako. bumibigat yung nararmdaman ko. 

Hindi ko alam kung makakaya ko ba na makita si Arwin na ganyan. Haixt.

Nasa harap na kami ng pinto ng mapatigil ako.

“Daddy tara na po sa loob…” sabi ni Khail.

“Wait… yakapin mo muna si daddy.” Binuhat ko siya at niyakap ng mahigpit.

“Mahal na mahal ko yung daddy mo..”

“Opo.. mahal ka din po niya…”

“Talaga..”

“Opo… lagi ka niyang kinakamusta sa akin..”

“Sige usap tayo niyan mamaya.. puntahan n natin yung daddy mo…”

“Sige po..”

Pumasok na ako sa loob. Nandun si tita at tito.

“Good evening po…” bati ko.

“Good evening din iho..” bati ni tito.

Nahagilap ng mata ko yung kama na pinaghihigaan ni Arwin. 

Agad bumagsak yung luha ko ng makita ko siya.

May mga gasgas sa katawan niya. agad akong lumapit sa kanya at hinawakan ang kamay na walang dextrose.

“Sorry sinira ko kasunduan natin na lalayuan ka… sorry talaga… mahal kasi kita eh. Di ko naman kayang pigilan na mapasugod dito.. kung alam mo lang…. gumising ka na jan… aalis naman ako pag nagising ka na eh.. sana lang maging mayos ka,.. ano bang pinag gagawa mo at nagkaganyan ka. Masyado kang nagpapabaya sa sarili mo…” hinalikan ko yung kamay niya.

Oo tanga na ako kasi kinakausap ko yung walang malay. Haixt. 

Si ko mapigilan ang mapiyak sa mga sinasabi ko.

“Kamusta ang simba kanina?” tanong ni tita.

“Okay naman po.. nag alay po sila ng panalangin para kay Arwin…” sagot ko.

“Doon mo lang ba nalaman?”

“Opo…”

“Ah ganun ba.” Sabi ni tita.

“Ano po ba ang nangyari?” tanong ko.

“Kaninang umaga kasi lumuwas siya dito, gusto daw kasi niyang magkaayos sila ni Jaysen…. Desidido kasi siya. Nagkakalabuan ata. Pero nagulat na lang ako ng tumawag si Alex ba yun. Isang lalaki na tumulong sa kanya.”

“nasaan na po siya ngayon?”

“Umalis na..”

“Ah ganun po ba… nakakinggit talag si Jaysen… nasa kanya na ang puso ng mahal ko…. Pero ano po ba daw ang nangyari?”

“Di niya alam eh… ang alam kasi niya eh nakita niyang nakahandusay si AJ.”

“Kailangan tanungin ko si Jaysen.. dumalaw nap o ba dito si Jaysen?”

“Naku hindi pa eh… di ko pa kinocontact.”

“Pwede po ba na wag na muna po ninyong sabihin? Ako na lang po ang pupunta.” Sabi ko.

“Sige ikaw ang bahala.. pero sana masabi mo agad.”

“Opo…”

“Nga pala… pwede ka bang pakiusapan?”

“Ano po yun?”

“Kukuha kami ng gamit ni AJ. Dito ka muna sana..pwede ba?”

“Ayos na ayos pos a akin. Sige po..”

“Sige babalik din agad kami.” 

Ako, si Khail at ate ni Arwin yung natira. Haixt. 

Eto ako, mag celebrate ng Christmas dito sa ospital. 

Hindi ako aalis hangga’t hindi siya nagigising. 

Si baby naman eh kinukwentuhan ako about sa kanya. 

“Daddy alam mo ba si daddy kapag nagaglit sayo kinukuha yung teddy bear na binigay mo tapos piang kukurot..”

“Talaga baby? Ano pa ginagawa niya?”

“Kapag kinukwento ko yung mga sinasabi ninyo na mahal mo siya napapangiti siya tapos kinikilig…” napapangiti naman ako.

Alam ko deep inside mahal niya ako, napapangunahan lang talaga siya ng takot at galit. 

Alam ko pinatawad na niya ako pero di naman sapat yun. 

Mahal na mahal ko talaga siya.

“Mahal ko… gumising ka na jan.. di bagay sayo pag tulog ka.. alam mo ba tong baby natin binubuking ka… mahal kita promise ko yan..” sinabi ko.

“Alam mo di yan sasagot…” sabi ni ate.

“Sorry ate….”

“Mahal mo talaga siya no?”

“Oo.”

“bakit mo siya niloko?”

“Hindi naman sa niloko.. alam ko set up lang ang lahat… kung di amn set up… wala akong ginawang kasalanan.”

“Hmm… ano ba kasi ang nangyari?” inilahad ko lahat ng nangyari.

“Alam mo ikaw suplado ka eh.. lam mo yang kapatid ko pag uuwi ng bahay eh ikaw ang bukang bibig… pag nag aaway kayo nanggigigil yan pagdating ng bahay… pero yun pala mahal ka niya. yung time na muntik na siyang mamatay, doon naming narealized na mali lahat ng nagawa naming. Haixt. Oo masyado kaming naging self centered pero nasaktan siya ng sobra.”

“Nasabi nga niya sa akin.. pero ate maniwala ka.. mahal ko siya… at pinag sisishan ko lahat ng nagawa ko…”

“Naniniwala naman ako eh… haixt.. kaso di ko alam kung ano ang tinatakbo ng puso ng kapatid ko…” 

“Gaano ba sila kasweet nung Jaysen na yon?”

“Sweet.. swwet na sweet.. super PDA sila sa bahay.. tapos kapag nag tatampuhan.. daig pa ang mag asawa…” grabe naiinggit ako. damn..

“Wag kang magselos jan..”

“Arggghh.. nakakinis kasi eh…”

“Pero alam mo… bukang bibig ka niya sa akin dati.. kahit na nasaktan mo daw siya eh mahal na mahal ka niya…” nung sinabi yun ni ate para akong nabuhayn ng loob. 

Sadyang mali lang talaga ako sa pagiintindi sa kanya.

Ilang sandali din kaming nagkwentuhan ni ate. Haixt. Sarap kausap. Marami akong nalaman na kalokohan ni Arwin.

Tapos yung mga gamit na binigay ko eh nasa sa kanya pa daw. 

How sweet naman? Amp. 

Pero pag naiisip ko si Jaysen, di ko maiwasn ang magtaka. 

Ano nga kaya ang nangyari sa kanilang dalawa?

“Merry Christmas hilaw na bayaw.” Sabi ni ate.

“Merry Christmas din.” Sagot ko.

Humarap naman ako kay Arwin a.k.a AJ.

“Merry Christmas AJ. Sabi ni ate mas prefer mo na daw yun…. Mahal na mahal kita.. I will hold your hands until you wake up… I love you so much.” At hinalikan ko siya sa kanyang ga labi.

“Ang swerte pala sayo ni AJ.”

“Mahal ko siya eh.. nawawala pagiging astigin ko pagdating ko sa kanya.”

“Pansin ko nga.”

Inabot na ako ng umaga doon kakabantay hanggang sa makatulog ako habang hawak ang mga kamay ni AJ. 

I love him so much.

Handa akong magparaya lumigaya lang siya. 

Ganyan ko siya kamhal. 

Magiging martir ako at isasakripisyo ko kaligayahan ko makita ko lang siyang nagmamahl muli.

[AJ’s POV]

Nagising ako ng bahagya. 

Naalimpungatn sa di malamang dahilan. 

Umikot ang paningin ko at nakita ko ang puting pader ng ospital.

Oo naalala ko na ang lahat, nag away kami ni Jaysen at di lang away, naghiwalay kami. 

Tapos inatake na naman ako sa puso. Yun ang alam ko.

Di yun hika lang. inikot ko ulit ang mga mata ko at nakita ko si James na nakahiga sa tabi ko. 

Nakaulo siya sa mga kamay ko at hawak hawak niya ito.

Napangiti na lang ako sa nakita ko. 

Na-touch ako ng malaman ko na nandito siya. 

Pero nandun pa rin yung sakit, sakit na dulot ng nangyari sa amin ni Jaysen.

Wala na kami, official at malinaw na naman yun. Haixt. 

Sobrang sakit lang. nagsisis ako na pinagpalit ko si James para kay Jaysen.

Lesson na rin naman siguro sa akin yun. 

Pero nagdurugo ap rin ang puso ko sa mga nangyari. 

Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko kaya napagalaw ako.

“Ahhh.” Naalimpungatan sila.

“Anak..” sabi ni mama.

“Anong masakit?” tanong ni papa.

 “Eto po.” Tinuro ko yung dibdib ko.

“Tatawagin ko po yung nurse.” Sabi ni James. Umalis si James.

“Swerte mo kapatid…” sabi ni ate.

“Ano na naman?”

“Basta…. Smiling face…” sabi niya.

“Anak.. ano ba naman kasi ang nangyari?” tanong ni mama.

“Long story po…”

“Pero anak.. sabihin mo na…”

“Masakit pa ma eh…”

“Saka na hon.. yaan natin mag pahinga yung anak natin..”

“Okay sige.. pero anak.. mag ingat ka na.. please.. I don’t want to have your life in risk.”

“Opo mama.”

“Pahinga ka na jan… higa ka lang…” humiga ako.

“Gusto mo ba ng makakin? Nag dala kami ng mga pagkain.. handa natin dun. “ uhm sige po… ma si James? Kailan pa?”

“Kagabi pa yan anak… mahal ka talaga ng tao..”

“Ma naman…”

“Si Jaysen ba di na pupunta dito?”

“Ayoko siya makita.. manloloko…”

“Sabi na.. Ano bang ginawa ng gagong yun sayo?” galit na sabi ni papa.

“Hon.. hinahon..”

“Pa… saka na tayo mag usap jan.. basta ayokong makita siya.

Bigla na lang pumasok si James at kasma yung nurse. 

Tinignan kung okay ba ako. after nun, humiga na ulit ako.

“Ma subuan mo ako..” sabi ko. Nagpapababy lang ako.

“Ma… alam mo tamad lang yang loko na yan eh..”

“Ate naman.. ma hayaan mo nga po si ate mag subo sa akin..”

“Ma, hayaan natin na si James ang mag subo sa kanya.” Natameme tuloy ako.

“Oh di ka nakapag salita jan.. ma tara nga iwanan muna natin sila.. kailangan nilang mag usap…” sumunod naman sila mama.

Habang kumukuha ng pagkain si James tahimik lang kami.

“Bakit ka nandito?” tanong ko.

“Wala lang.”

“Ayusin mo nga sagot mo.”

“Wala lang po napadalaw lang…okay na?”

“What ever.. ewan sayo…”

“Tss. Taray talaga.”

“Bakit di mo tinupad usapan natin?”

“Di mo naman ako masisisi..”

“Hay.”

“Mahal kasi kita.”

“Salamat.”

“Alam mo pakipot ka pa.. kung sinasabi mong mahal mo ulit ako at gusto mong maging tayo edi easy na lahat.”

“Wag kang feelingero.”

“Kamusta kayo ni Jaysen?”

“Ayoko siyang pag usapan.”

“Okay… ayokong pilitin ka.”

“Sinaktan din niya ako…” sabi ko.

“Gago siya.”

“Oo na lang..”

“Oh kain na baby.”

“Ahhh”

“Ang laki ng buka ng bibig ah.”

“Subuan mo na lang ako dami pang arte.”

“Ay naku,” 

“Dali na..”

“Wag ka ng makikipag kita kay Jaysen.”

“Tatay ba kita para utusan ako?”

“Kahit na.”

“Kaya ko sarili ko.”

“Di ako naniniwala.”

“Malakas ako.”

“Pero nasa ospital ka ngayon..”

“masakit kasi eh…” umiiyak ako. lumapit siya sa akin.

“Mahal naman kita eh…. Tinanggihan mo lang ako..”

“Di pa ako handing mag mahal ulit…. Hindi pa ako handang masaktan ulit…”

“Aalis na ako pagkatapos nito.. susundin ko yung usapan natin…”

“Please wag mo akong lalayuan…. Kailngan kita…”

“Pero..”

“kahit ngayon lang.. ngayong pagkakataon…”

“Opo…. Dito lang ako…”

“Salamat…”

“Uuwi lang ako saglit… I Love you…” nginitian ko lang siya.

Hanggang ngayon iniiisp ko pa rin yung mga nangyari. Haixt. 

After umalis ni James nagpahinga na ako. 

Nood lang ako ng TV at higa. Text, bawal muna.

Maraming bawal sa akin. 

pagkain at kung anu-ano pa. haix.

“Ma si Chad ba dumalaw nap o dito?”

“Yup.. kaso masama pakiramdam niya.. nag collapse siya kaya din a siya nakabalik dito..”

“How's he naman po?” “

Okay na siya.” Nag uusap kami ni mama nun ng biglang pumasok yung doctor.

“How’s my patient?”

“Okay naman po.”

“good to hear..”

“How’s my son doc?” tanong ni papa. Nakita ko agad ang pagbabago ng expression ni doc.

“Frankly, he is not okay… he is suffering too much depression.”

“Ano pong ibig sabihin ninyo doc?”

“He needs to undergo operations… di naman kailangan ng transplant or ano.. operations will do… medyo di na umeepekto yung ibang gamot niya.” nakita ko kila mama yung panlulumo.

“Doc critical po ba?”

“Slightly Mr. Montederamos…”

“Urgent po ba na kailngan maoperahan?”

“With in the year Mr. Montederamos. After nung nangyari sa kanya dito I think lumala pa yung sakit niya sa puso…. Masyado kasing pasaway tong alaga ko.” Nakita ko ang pagluha ni mama. Inalalayan siya ni papa.

“Sige po alis na ako… pagaling ka ah.. take all my prescription para maging okay ka.”

“Opo doc.”

Kailngan ko na daw magpasurgery. Haixt.

“Wag ng magpapasaaway.. avoid any depression… he should be happy.”

Happy? Paano ko pa maachieve yun kung galit ang nangingibabaw sa akin.

[James’ POV]

Agad kong pinuntahan si Jaysen. 

Nagtanong tanong ako sa mga classmate nila at kabarkada. 

Kailngan kong alamin kung ano yung nangyari doon. 

Humanda siya sa akin. Sinira niya kasunduan naming.

Gago siya. Siya ang dahilan kung bakit nasa ospital ngayon ang mahal ko. 

Kahit na paskong pasko wala akong pakialam. 

Magkakmatayan kami. Hindi ako papaya na hindi sasapo ang suntok ko sa kanya.

Nanggagaglaiti ako sag alit sa kanya. 

Nakakaasar. 

Pinagpalit ako ni Arwin para sa kanya pero eto ang gagawin niya. bad trip siya grabe. 

Nakakaasar talaga siya.

Nang makadating ako sa bahay nila, si Jaysen ang nagbukas ng gate para sa akin. 

Nakakakita din ako ng galit sa kanyang mga mata.

Nag madali siyang buksan ang gate at agad akong sinuntok. 

Agad naman akong gumanti. 

Wala akong pakialam anuman ang mangyari.

Nagsuntukan lang kami ng nagsuntukan hanggang sa bumagsak siya sa sahig.

“Akala ko ba di mo siya sasaktan pero ano ang ginawa mo?”

“Gago ka… akala ko din ba magiging patas ka?”

“Patas ako pre at alam mo yan.. sira ulo ka para paiyakin si AJ.”

“Wag ka ngang mag malinis.” Sabi niya.

“Hindi ako nagmamalinis.. gago.”

“Taena mo.. akala ko patas ka di pala… makikita ko na lang na naghahalikan kayo.. yun ba ang patas?”

“Anong ibig sabihin mo?” naguguluhan ako sa kanya.

“Nakita ko kayo sa may ampunan.. naghahalikan… tae ka… sobrang sakit pre…. Malaman mo na niloloko ka…”

“Nagkakamali ka sa sinasabi mo.”

“Di ako bulag pre..”

“Nagkakmali ka sa sinasabi mo… oo naghalikan kami.. pero kiss of farewell yun…. Ang laki mong gago pre.. nagbintang ka sa mali…”

“Ako pa ngayon ang mali?”

“Oo… alam mo ba. Ang swerte mo nga eh. Ang lahat ng ito lahat pala pagkakamali? Badtrip!”

“Anong ibig mong sabihin?”

“Alam mo ba na lumapit sa akin si AJ para lang iwasan ako… ipinagpalit niya ako para sayo.. mahal ka niya pero sinaktan mo siya. Alam kong mahal pa rin niya ako pero mas pinili niya ikaw para din a siya masktan.. pinagkatiwalaan kita pre pero anong ginawa mong gago ka? Hinayaan mong masaktan si AJ! Hinding hidi ko na siya ipagkakatiwal sayo ngayong alam ko na ang gagawin mo.. di ko inaasahan na ikaw ang magdadala sa kanya sa kapahamakan!!!”

“BAkit anong nangyari kay AJ?”

“Nandun siya sa ospital nang dahil sayo…!!!”

(Itutuloy)