If I Let You Go- Part 2

Sa lahat ng bumasa ng story ko... maraming salamat....

sa mga readers ko... eto na po next part.. nxia natagalan masyado... sana di kayo mainip... hahahah

sa mga nagcomment... maaming salamat po... hope you  have read my reply to your comments... hahah... maraming salmat po....

 medyo na pressure ako sa mga comments ninyo... hahahah

comment po kayo uylit ha.. maraming salamat po...


blog: yaoiblogs01.blogspot.com
fb: yaoi_addicted01@

Always here,

Dylan Kyle




_________________________________________________________________________________

Akala ko sa picture lang ako makakakita ng ganitong kaamong mukha. Di ko napigilan ang mamangha sa kanyang kagwapuhan. Tila ba isang anghel na bumaba sa langit at ibinigay sa akin. Di ko maialis ang tingin ko sa kanya. Namalayan ko na lang na nakatitig ako sa kanya ng bigla niya akong kinausap.

 “Pre...ayos ka lang?” tanong niya. 

“Ah...aH...ehh....oo...pasensiya ha... may naisip lang ako....heheheheh” palusot ko. 

“Nga pala.... Joseph Anthony Reyes......” sabay abot ng kamay.

 “Pierre Nicko Mercado pre....” sabi ko naman at inbabot ko ang kamay niya. 

Tila ba ayaw ko pang alisin ang kamay ko sa kanya. Napaka lambot ng kanyang mga kamay at alam kong masipag siyang bata dahil sa kakaibang textue nito .

“Tara kain muna tayo..... yaan mo treat ko.... this is actually my first time na makipagkita...or may I say makipag eyeball....” sabay ngiti. 

Grabe, kakaiba pag ngumiti ang lalaking ito. Makalaglag panty ika nga. Ang cute na, gwapo pa. San ka pa. Ang swerte talaga ng magiging gf nito.

 “Naku....nakakhiya sayo.....nagpakain ka pa, di na naman kailangan...” giit ko. 

“Its okay... its a special today.....” sabi niya. “Oh...talaga... may ocassion po ba?” tanong ko. 

“Ahahha...actually...Im happy that Im with you and together we Celebrate my 19^th birthday.” Nagulat ako sa nalaman ko. 

Birthday niya pala. “Hala.... happy birthday pre.....” sabi ko. 

“Thank you”. 

“Teka... bakit ako ang kasama mo? Nasan ang pamilya mo? Bat di mo sila kasama? Di ba sila dapat ang kasama mo?” tanong ko sa kanya at nakita ko bigla ang pananmlay niya. 

“Let’s eat muna bago tayo magkwentuhan...” at kumain nga kami.

After namin kumain, nag gala gala muna kami sa loob ng SM. It’s been a long time ng makagala ako ng may kasamang iba. Pero it’s my first time na gumala kasama ang isang stranger. Ng mapagod kami, umupo kami sa may gilid ng isang mini fountain dun sa ground floor. Nagsimula akong magtanong. 

“Anong year muna pati anong course mo?”

 “Ahm.... Mechanical Engineering and Im on my Third Year... how about you?”

 “Im 19 years old... Business Management major in Marketing and Im on my third year...” sagot ko.

 “Ah...nice naman....ang galing...hehehhe..” sabi niya. 

“Ikaw nga magaling jan oh.. engineering....heheheheh” sabi ko. 

“Di naman...” 

“Nga pala....where are your parents? Maykapatid ka ba?” sunod-sunod na tanong ko. 

Kitang-kita ko ang pagkalungkot niya. “Okay lang kung ayaw mong sagutin...sorry ha..nanghihimasok ako....” agap kong sagot. 

“Its okay naman eh...dont worry..... its just a little upset na di ko sila kasama...... and I wish.... they have time to spent with me.....” sabi niya.

“Magkapareho pala tayo...yan din ang hinihiling ko... ang magkaroon ng kasama sa buhay.... kahit minsan lang...kahit si mama at papa.... lagi na lang si Kuya ang umaalalay sa akin...si kuya ang naghatid sa akin sa stage nung nagmartsa ako nung graduation.... how I wish na itigil muna nila ang pagtatrabaho nila para lang samahan ako sa special day ng aking buhay....” malungkot kong sabi.

 “Parehas lang din tayo. They never spent time with me nung lumago ang business nila. May kapatid akong lalaki at siya lang din ang reliable sa akin. Si kuya Ryan lang ang siyang handang umalalay sa akin. Siya lang ang nandiyan... siya nga lang ang nag greet sa akin eh....katangi-tangi siya. Di man lang ako binati nila mama at papa.... masyado na silang busy sa kanilang pagpapayaman.....oo nga mayaman kami sa pera pero kung sa pagmamahal... walang wala ako....I know naman na para sa amin ginagawa nila eh...pero how I wish they can spent a little time just to be with me...just to hang out...yun tipo bang tatanungin ako na.. anak... kumain ka na? How’s your school? Di ba?... yan naman ang gusto ng lahat.....” mahaba niyang pahayag. 

Nakakarelate naman ako. Pero di naman ganun masayado sila mama. They are busy pero they have a little time kahit papano pag kailngan talaga.

“Sorry ang drama ko ha.... ganito talaga ako.... sa school wala akong makausap... wala akong kabarkada..... di kasi ako pala kaibigan eh... mahiyain pa.....” sabi niya. 

“Ah kung gusto mo we can be a good friends, sama ka sa amin. May barkada ak .at masaya kaming kasama promise.... wag ka ng mahiya ha....” 

“Thanks ng marami.....buti na lang at nakita at nakilala kita... oo nga pala.. yung note book mo nandito..... eto oh...” sabay abot sa akin nung note book.

 “Yung sayo naman eh eto po....” bigay ko naman sa kanya. 

At dahil lumalalim na ang gabi napagpasiyahan na naming umuwi.

 “Nicko... salamat ng marami ha..... its a memorable birthday ever...” bigla siyang yumakap sa akin ng mahigpit. 

Nagulat ako sa ginawa niya. Pero di ako nag pahalata ng aking pagkagulat. Matapos siyang umalis doon ako nakaramdam ng labis na pagkatuwa. Naramdaman ko rin sa wakas ang may yumakap sa akin. 

Takte. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Sobra, para bang iluluwa na nito yung puso ko sa sobrang bilis. Di ko alam pero mukhang nag kakacrush na ako sa kanya.

________________________________________________________________________________

Natigil ako sa pagmumuni-muni sa aking kwarto ng biglang may kumatok sa aking kwarto. Di ko namalayan na malalim na ang gabi at di ko alintana ang gutom. May lingid din ng luha ang aking mga mata. 

“Sino yan?” tanong ko. 

“ako to, si Anthony...” 

“Anong ginagawa mo dyan? Umalis ka na....” sabi ko.

 “Please let me enter....” sabi niya.

 “Saan mo ba gustong pumasok, sa pinto o sa akin?” pabiro kong sabi. 

Natawa ako bigla sa sinabi ko. At pinagbuksan ko na siya. Bigla siyang pumasok at kinandado ang pinto. 

“Pwede bang pareho?” sabi niya. 

Nagulat ako sa sinabi niya sabay yakap sa akin ng mahigpit. Niyakap ko din siya. Na miss ko to ng sobra. Bigla bigla niya akong hinalikan ng kay tamis. 

Maingat at puno ng pagmamahal ang naramdaman ko sa kanyang mga halik. Halik na nanabik. Sinulit ko na ang pagkakataon. Unti-unti kaming nahubdan hanggang sa wala ng saplot ang aming katawan. Di pa rin nagbabago ang ganda ng kanyang katawan. 

Di nakaksawang tignan. Di na ako nagtataka kung bakit sobrang dami ang naghahabol sa kanya. Nakahiga kami sa aking kama at dinadama ang katawan ng bawat isa. Mga impit ng ungol lang ang naririnig ko mula sa amaing dalawa. Bumaba ako sa kanyang pagkalalaki at unti-unti ko itong isinubo.

 Kitang kita ko ang para bang sabik na sabik na katawan. Napaisip ako kung nag tatalik ba sila ni Rona. Para kasing matagal ng hindi nakikipagtalik si Anthony dahil sa sabik na sabik siya sa akin.

At sa muling pagkakataon, dinama namin ang isa’t-isa at nilasap ang buong gabi.

Tumabi siya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Di ko maintindihan kung bakit tumutulo ang aking mga luha sa puntong ito. Sobra kong namiss ang mga tagpong ito. 

“Sorry kanina ha.... kung nasigawan kita...di ko intention yun...” sabi niya.

 ‘Okay lang...nakabawi ka naman... salamat dito...di mo alam kung gaano mo ako pinasaya.” Sabi ko sabay halik sa kanyang pisngi.

 “Namiss kita ng sobra....” sabay hawak sa aking pisngi at hinalikan ako sa aking mga labi. Ramdam na ramdam ko ang pananbik niya. Tila ba isang batang inagawan ng gatas na iinumin. 

Matapos ang aming halikan, nakita ko sa kanyang mukha ang kalungkutan. Nakita ko ang mga butil ng luha na namutawi sa kanyang mga mata. Niyakap ko siya ng mahigpit.

“Mahal na mahal kita Anthony..... at di ako papayag na di kita mabawi sa kanya...” sabi ko. 

“Mahal na mahal din kita Nicko.... pero masasaktan ka lang sa gagawin mo....” sabi niya.

 “Wala akong pakialaman... kaya ko to...” at di na siya nakapagsalita.

Wala na siya sa tabi ko paggising ko. Pero kahit ganon, ramdam ko pa rin ang mga halik at yakap niya. Naluluha na lang ako pag naaalala ang nangyari sa nakaraan. Napakasaya namin noon, mapayapa. Kahit na tago, tanggap naman kami ng mga kabarkada namin. 

Sila ang tanging nagiging sandigan namin. Walang iwanan yan ang sabi namin. At totoo naman talaga. Gig dito gig diyan, gala dito gala diyan. Yan ang routine namin sa araw-araw matapos ang graduation namin.

Nagtrabaho ako sa isang kumpanya noon, sa kumpanya nila mama. Nagtrabaho ako ng 2 taon sa kumpanya nila mama at papa. At nakaipon ako, buti na lamang at nakaipon ako at madiskarte kaya noong palayasin ako ni papa eh di ako nahirapan maghagilap ng pera.

Pagbaba ko, naabutan kong naghahanda ng almusal namin si Rona. Di ko mapigilang mag init ang ulo sa tuwing makikita ko ang pagmumukha ng babaeng iyan. Gagawin kong impyerno at ipapadama ko sa kanya kung gaano ako nasaktan ng agawin niya ang buhay ko. 

Siya ang sumira ng buhay ko. Kaya ako ang kontrabida ng buhay niya. Bidang-kontrabida ika nga. Lahat gagawin ko mabawi lang ang mahal ko. Kayang kaya kong igive up kung ano ang meron ako ngayon. Makuha ko lang si Anthony.

 “Ano, handa na ba ang lahat?” tanong ko.

 “oo” 

“Sige tawagin mo na si Anthony...” utos ko napara bang yaya si Rona. 

Minsan kala ninyo puro masama lang iniisip ko, pero nakukunsensiya din ako minsan sa pagpapahirap ko kay Rona. Tinitigasan ko lang talaga ang kalooban ko pagdating sa kaniya.

Kakain na kaming lahat ng biglang dumating si Ryan. Ang kuya ni Anthony na nakakaalam sa mga nangyayari sa amin ni Anthony. 

Gwapo, matangkad, talented, maganda hubog ng katawan at masasabing crush ng bayan, yan ang aking paglalarawan sa kanya. Pero bukod pa doon, siya ang nagiging hadlang sa aking mga plano na sirain ang buhay ng malandi kong pinsan. 

Lahat kinontra niya. Lahat-lahat, minsan nga naisip ko kung may gusto ba to kay pinsan eh. Pero mukhang malabo. Siguro naman hindi type nito ang isang kaladkaring babae na pag nangati at magpapakapok pok na. Iba talaga ang galit ko sa pinsan ko at iba rin ang ginagawang paghadlang nitong Ryan na to.

Tandang-tanda ko pa noong una kaming nagkita noon. Close na close na kasi kami ni Anthony kaya minsan eh pinapunta nito ako sa abhay nila dahil may lakad kami. Kakaiba ang pagattagpo namin ni Ryan ng mga panahong yun.

(Itutuloy)