If I Let You Go- Part4

Guys.... eto na po yung part 4... hope you enjoy......


Pasensiya...mejo natagalan ha... kasi la kami net nung nakaraang araw... hahahahah



Hope you like it...

Always here,

Dylan Kyle




_________________________________________________________________________________

Si Annie ang nagtanong. 

“Ano ang pangalan ng mahal mo?” 

at nahiyawan ang lahat. 

“Naku.....adik kayo...talagang kailngan ganyan.... hehehhe....” 

at nagsigawan ang lahat na sabihin na daw niya. 

“Ang pangalan ng..... ng.... ng mahal ko.... ay... P..P.... ang pangalan ng mahal ko ay..... ay......” 

at nakita kong tumulo ang luha niya. 

Kasabay noon ang pananhimik naming lahat. 

“ok lang kung ayaw mong sabihin..” sabi ko. 

“Hindi...okay lang... dapat malaman na niya to... di ko na kayang pigilin pa.... mahal na mahal ko na tong taong ito...... Ang pangalan ng mahal ko at minamahal ko ay Pierre Nicko Mercado!!!.....”

Halos lahat napatigil, natahimik at hindi makapaniwala sa mga narinig. Para tuloy kaming nasa isang retreat field dahil sa mga lagaslas ng alon ng tubig ang tanging naririnig namin. Di makapaniwala ang lahat. Pati ako natulala sa mga nangyayari. Di ko alam kung ano ba tong pumasok sa isip niya at ganun na lang ang sinabi niya. 

Biglang nagsalita si Mark. “Tol.... hahah.. nakaktuwa.....galing mong magjoke ah......” pambasag niya sa katahimikan. 

“Tol... di ako nagbibiro...totoo ang sinasabi ko... nahihirapan akong aminin... di ko alam kung bakit siya pa... kung bakit siya ang hinahanap ng puso ko. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko....pero sigurado na ako.... mahal na mahal ko na ang best friend ko.... patawarin mo ako...” lahat sila nakatingin sa akin.

"Tol... okay lang yan...kahit ganyan ka...naiintindihan ka namin...at tanggap namin ikaw maging sino ka man....” sabi ni Ding. 

“Salamat tol, ang hiling ko lang eh tanggapin din ako ni Nicko kahit ganito ako. Pasensiya na, di ko alam kung paano nagsimula basta nagising ako na si Nicko na ang laman ng puso ko.” Sabi niya.

Tulala, yan ang description ko sa sarili ko sa puntong iyon. Lumapit sa akin bigla si Annie at niyakap ako. Matapos niyon eh hinila niya ako sa isang tabi at kinausap. 

Di mawala ang tumingin sa amin ang lahat. 

“Best, this is the signal na hinahanap mo. San ka pa best, ang taray ha. May gusto sayo si Mr. Heartrob. Sosyal, tumataas ang appeal level mo. Share naman jan.” 

Di ko maiwasan ang mapangiti sa mga pinagsasabi ni Annie. 

“Tuktukan kita jan eh, gusto mo? Appeal-appeal ka jan. Kaw talaga.” 

“Aysus, gusto mo naman. Yan oh, nangingiti ka jan. Aminin mo nga, gusto mo ng aminin no? Ikaw talaga. Alam ko na yan, aminin mo na. Mahal mo siya, mahal ka rin niya. San ka pa? Dito ka na?” sabi niya.

 “Dami mong alam ah. Tulak kita jan eh. Ahahah.” 

“Sige nga, push me.... and then stat me.... and I will send my......” biglang singit ako. 

“Tumigil ka na... hahaba pa ang usapan natin.... Di na kailngan aminin pa best.... ayokong gumulo ang buhay ko. Ayokong gumulo ang buhay niya at buhay naming lahat.” 

“Aysus, pakipot ka lang...” bulong niya. 

“Ano?” tanong ko. 

“Ah eh wala sabi ko tara na señorito...” at bumalik na kami. 

“Let’s call it a night. Gabing gabi na. Tulog na tayo guys.” Yaya ko. 

Sumang-ayon naman silang lahat sa sinabi ko.

 ______________________________________________________________________________

“Nako best, cheer up na jan. Pagod lang yan kaya naiisip isip mo pa rin siya. You can survive without him naman eh.” Pagpapanatag sa akin ni Annie. 

“tanda ko pa naman dati na ikaw pa ang nagtutulak sa akin noon sa kanya. Tapos yun nga, hanggang sa maging kami. Ilang linggo ko siyang iniwasan noon. Pinigilan ko ang sarili ko na tuluyan siyang mahalin. Alam kong nagpapagulo ako sa isip niya. Noon kasi eh mas naisip ko na dapat na lumayo ako. By that strategy eh mawawala ang nararamdaman niya pero yun na nga, mas lumala. Nakakatuwa lang balikan ng mga pangyayari.” Biglang tulo ng mga luha ko.

“Sige lang best, ilabas mo yan. Narito lang ako, handang umalalay sa yo. I will be your friend till the end.” Sabi niya. 

Di ko na maiwasan ang mahagulgol. “Bakit ba? bAkit ba best ganito ako ngayon? It was very nice life in the past 2 years. But it all ruined. Yang estupida at luka luka ko pang pinsan ang sumira ng lahat. Alam mo best kung gaano ako nagpakamatay para lang tumagal kami tapos sa isang pagkakasala lang. Isang gabing pagkakasala at salot na pangangati at pagiging pokpok ng pinsan kong hinayupak. Bakit best? Bakit ako pinapahirapan? Ano bang nagawa ko? I am trying to resist anything. Naging alila ako nila mama, nagpakakuba sa pag aaral para lang masatisfy sila. But why? Bakit ko kailngang magdusa ng ganito? Binawing lahat sa akin, bakit bakit? I hate my life best, gusto ko ng mamatay. I want to die. I want to. But it can’t, why?” 

todo hinagpis na ang inilabas ko. Alam kong awang-awa na sa akin si Annie.

“May purpose naman siguro ang lahat.” Sabi niya. 

Naririnig ko na rin ang mumunting hikbi ni Annie. 

“Best, ayokong nakikita kitang nagkakaganyan. Ayokong nasasaktan ka. Nahihirapan din ako. Naawa na ako sa yo. You are perfect once upon a time, pero ngayon... i was totally disrated with that woman. I want to take revenge sa ginawa niya sayo, but i couldn’t let myself kasi alam kong magiging unethical lang ako. Pero sabihin mo lang best, handa akong kalbuhin at ipahila sa kabayo yang babaeng yan para lang mapaghigantihan yan.... Don’t cry na... tahan na....” sabi niya.

Pinahid ko ang luha ko at taas-noong bumalik sa aking sarili. 

“Salamat best, salamat sa lahat. Kung wala ka, paano na ako. Thanks for everything. I owe you a lot. Thanks sa lahat. Ikaw na lang ang natitira sa akin, wag ka sanang mawala ha. Wag mo akong iiwan.” Sabi ko.

 “I promise, till the day I die, I will be there for you. Your true friend always.” At niyakap ko siya ng sobrang higpit. 

nag ayos na kaming dalawa. Para lang kaming mga artista na napapanood sa TV.

Pag uwi ko ng bahay, ramdam ko ang hindi pag kibo sa akin ni Anthony. Alam ko na naman na mangyayari ito. Di na rin ako kumibo at nanatiling tahimik ang buong paligid hanggang sa umeksena ang napaka kontrabidang bidang-badahan na pinsan ko. 

“Ang tahimik ata” 

“malamang, walang nagsasalita, may tahimik ba na maingay? Common sense insan.” Pambara ko. 

Nakita ko ang pananahimik niya. 

“Wag mo na lang siyang pansinin hon.” Sabi ni Anthony.

 “Mabuti pa nga. Think that Im invisible here.” Sabat ko. 

“mas mabuti pa nga.” Sabi ni Anthony. 

Bigla akong tayo sa upuan ko ng marinig ko na bumulong ang pinsan ko. 

“hay, walk out na naman.” 

Kala niya di ko narinig. Bigla kong dinampot ang tubig at ibinuhos sa kanya. Bigla siyang napatayo at nagsisigaw. 

“Ay..... putakteng buhay to... ano ba? Bakit pati ako?” sigaw niya. 

“At sumisigaw ka na ha? Bakit hindi ikaw, ha? Ha? Bakit, kung hindi lang po dahil sayo, di sana maayos ang buhay ko. Sana okay ako. Sana kapiling ko sila mama. Sana kami pa nitong asawa mo na inagaw mo sa akin. Sana at marami pang sana. At ngayon ganado kang magsabi na bakit ikaw? Mahiya ka nga. Kapal ng mukha mo din.” Sinigaw ko sa kanya.

“Kala mo ba di ako napapagod sa pang aalipin mo? Napapagod na ako. Ilang beses ko ng sinusubukan na makipag bati sayo pero ayaw mo?” sabi niya.

 “Huh, kala mo ganoon lang kadali. Para po ipaintindi sayo, NAPAKALAKING kasiraan sa buhay ko ang sinira mo. Malandi ka, haliparot, boyfriend ko inahas mo, pinsan pa naman kita. Magkadugo pa naman tayo tapos ganyan ha. Yan ba? Yan ba?” sabi ko sa kanya na ipinamumukha mga kasalsanan niya.

 “Tama na nga. Tumigil kayong dalawa. Nabibingi na ako sa inyo.” Sabi ni Anthony. 

“Ah, nabibingi ka na? Pasensiya ha? Pasensiya. Kasi naman po pinapaalala ko lang jan sa magaling mong asawa na napakalaki niyang estupida. Isang malaking ahas.” Sigaw ko. 

“Tama na sabi diba? Please lang. Magkabati na kayo. Nangyari na ang nangyari at nananatiling mag asawa na kami. Kaya sumuko ka na. Isuko mo na yang puso mo. Ayokong nakikita kitang nagkakaganyan. Ayokong nahihirapan ka  lang. Bitawan mo na ako. Bitawan mo na yang pagmamahal mo.” Nagulat ako sa sinabi niya.

“Ahhhrggshh..... buhay na ito. Putakte talaga. Ganyan na lang yon? Ha? Bibitaw ka na? nAhihirapan ka na? Palibhasa nasarapan ka ata sa pakikipagkama mo jan sa malanding pinsan ko. Palibhasa hindi ikaw ang nasaktan, palibhasa HINDI MO NA AKO MAHAL...... Di mo ako pinaglaban. Kaya napakadali sayo ng lahat. Alam mo ba napapagod na ako? Napapagod na akong maging kabit mo, napapagod na akong magpakatangang dahil sayo. Nahihiya na ako sa sarili ko dahil nakikisiksik pa ako sayo. Wala na akong reputasyong masasabi pa. Lahat ng yan nangyari dahil mahal kita. Tapos eto, pinabibitiw mo ako sa nararmdaman ko? Ganoon na lang?” sigaw ko.

Natahimik ang buong bahay. “Siguro tama na nga. Nagsasawa na ako. Napapagod na ako. OO ANTHONY, suko na ako. Sumusuko na ako. Ayoko na. Titigil na ako. At sana maging masaya ka, pero eto lang ang huli kong gagawin.” 

Bigla kong sinampal ang pinsan ko ng napakalakas. 

“Para yan sa lahat ng kinuha mo sa akin.” Sabay akyat sa taas.

Nagsimula na akong mag impake ng mga gamit. Tinawagan ko na si Annie, babalik na ako sa bahay ko. Nagpapatulong na lang ako sa kanya sa paghahakot ng gamit ko. 

Maraming tanong si Annie pero di ko na lang muna sinagot. Pagbaba ko ng kwarto, nakaabang si Anthony, at bigla akong sinalubong. 

“Saan ka pupunta? Sorry sa nasabi ko.” Sabi niya. 

“Paalam na lang.” At sa huling pagkakataon hinalikan ko siya at lumaban naman siya sa harapan mismo ng asawa niya. At  humarap ako sa pinsan ko. 

“Masaya ka na ba? Magpakasasa ka na.” Sabay labas ng bahay.

Naghihintay si Annie sa labas ng bahay. Niyakap niya ako at di na muna nagtanong ng kung anu-ano. Habang nasa byahe kame eh naramdaman ko ang di comfortable na sitwasyon ni Annie. 

“ok ka lang ba best? Di ka ata mapakali jan.” 

“Eh ang tahimik mo at curious ako sa nangyari eh.” 

“hay nako kahit kailan eh chismosa ka.”

“Edi wag...” pagtatampo niya.

“Aysus, dramahan ba naman ako. Sige sige eto na...” 

“Wag na... napipilitan ka lang...” At nagtawanan kami. Ikinuwento ko sa kanya kung ano ang nangyari. Buong buo. 

Medyo tanggap ko na din namn kahit konti. Hahah... medyo ok ok na ako. eto na siguro yung tamang panahon.

Ang gusto ko lang sa ngayon eh ang magpahinga. Matulog at limutin ang problema. Yun lang ang gusto ko. Yun lang talaga. 

Gusto kong makalimot at makalimot. Gusto kong magkulong sa kwarto ko. Pero kailngan ko ang makabangon. Di ko ahhayaan na mabaon ako sa pagkakalugmok. Kailngan ko ang bumawi sa lahat. 

Sawa na akong maghigante. Ok na ok na dapat ako. Pasalamat ako sa advice ng best friend ko. Haixt.

Ano na kaya ang mangyayari sa buhay ko ngayon. Haixt. May patutunguhan pa ba to? Kailan ba ako makakbangon ulit. Sa loob ng isang buwan, inasikaso ko na ang negosyo namin. 

Kailngan ko ng magseryoso. Nawala na ang lahat sa akin. Ayoko na sobra.

Ngunit isang araw lang eh nagbago na ang takbo ng buhay ko. Dahil sa isang tao...

(Itutuloy)