If I Let You Go- Part 5

guys.... eto na po yung part 5... wooahhh.... hope you like it...:))


"Habang na sa yo ang taong mahal mo.... alagaan mo... wag mong hayaan na dumating yung araw na pag sisisihan mo na nawala na siya.... at sasabihin niya na... "Kaw kasi.... Pinabayaan mo ako..." ....."


ENJOY READING!!! LEAVE YOUR COMMENTS PO!!!!!

Always Here,

Dylan Kyle


_____________________________________________________________________________

Kakaibang araw para sa akin ang araw na ito. Hindi ko alam kung bakit ganito pakiramdam ko, pero I felt that something will nearly happen. Pero nag paka positive na lang ako. Kailangan kong bumawi ng lakas lalo na at nakalugmok pa rin ang puso ko sa sakit. Haixt. Kakayanin ko pa ba to? 

Pagpasok ko ng store namin ni Annie, nagulat na lang ako ng nadatnan ko, si Ryan na nakaupo sa waiting area namin. 

“Naku... agang-aga eh may mam bubwisit na naman...” sabi ko.

 “Aysus... bwisit daw oh... pero deep inside niyan eh kinikilig kasi andito na naman ako... siguro namiss mo ako no?” sabi ni Ryan. 

“Spell ASA...” 

“Hahahah... kaw talaga di mabiro. Good Morning mahal ko...” bungad niya.

 “Mahal your face.... teka nga bat ba andito ka na naman?” tanong ko.

 “Easy lang bestfriend... kaw talaga agang-aga eh. Best I have a good news for you!!!” sabat ni Annie.

“Good News? Talaga? Bakit patay na ba si pinsan? Nasagasaan ba? 50-50? Putol na kamay?” pabiro ko. 

“Tae.. dami mo alam best ah... batukan kita. Kaw talaga, ang sama ng iniisip mo.” Sagot ni Annie. 

“Jowk lang naman. Oh ano yung good news na sinasabi mo?”

 “You will have a full package VACATION!!! Tenen...” 

“Huh? Seryoso ka? Bakasyon? Ano gagawin ko nun. Nako... walang kwenta yan. Kaw talaga. Di na kailangan.. I am all right without any vacation...” 

“Pero best... you need it and I insist.”

 “Oo kailngan mo yun para magrelax.” Sabat ni Ryan.

 “Kayong dalawa eh tigilan ninyo ako ha.” Sabi ko.

 “You need it at kung di mo to tatanggapin magkalimutan na...” panankot ni Annie.

 “Best naman.... promise I’m okay. Kaya ko naman. I don’t need it.” Sabi ko pero di niya ako pinansin. 

“Best... uy... pansinin mo ako..” pero di pa rin ako pinansin. 

“Best naman eh....” pagmamaktol ko.

 “Bahala ka jan... ako na nga nag aalala sayo eh... ayoko kasi na nakikita kitang nagkakaganyan....” pagdadrama niya.

“Ay nako best... kung di ka lang malakas sa akin... lakas mo magdrama ha... aawardan kita ng best Actress......sige na I will take it....” at yun niyakap ako ni Annie.

“I knew it... di mo ako matitiis... ahahah....” 

“Ay nako.... kaw talaga... at teka.. san ba ako magbabakasyon?” 

Biglang sumabat si Ryan. 

“Uhm...excuse me......” 

“Bakit dadaaan ka? Maluwag ang daan.” Pabiro ko sa kanya.

 “Heheheh.. corny best....” sabi ni Annie.

 “Jowk lang.. oh game.. yan..salita na...” 

Minsan feeling ko eh sumosobra na ako sa pambabara ko kay Ryan. Pero ewan ko ba. Ang saya ko kapag binabara ko siya. 

“Okay.. let me explain.... it is not totally na ikaw lang ang magbabakasyon... it’s for two...”

 “Ha? Two? Meaning eh... Best tayong dalawa? Magbabaksyon? ” 

“Hindi... I mean.. it’s two.... Actually......it’s for us...” 

At nagbago expression ng mukha ko. “Ano???? Ikaw? At ako???? Jan ako di papayag...” maktol ko.

 “Best... nangako ka na...” sabi ni Annie.

 “Pero...” pagtutol ko.

“Wala ng pero pero.... magempake ka na ngayon.. aalis na kayo bukas.. enjoy the honey moon... este the vacation...” 

“Wushu... adik mo best... nako.. Diyos ko... patawarin ninyo ako kung sakali man na di ko matiis tong lalaking ito.....  kung di lang dahil sayo Best.... naku....”

“Paano ba yan... magkaksama na tayo... at mag eenjoy ka...” sabi ni Ryan sa akin.

 “Naku. Kabaligtaran... I hope magkaroon ng dilubyo bukas para di matuloy.....” sabi ko.

 “Ayaw pa kasing aminin eh... na gusto mo na kasama ako at excited ka para bukas...” 

“Wag ka nga feelingero.... adik mo lang....” sabi ko.

 “Sige best uwi ako maya maya para makapag prepared... mag oorasyon na din ako para gabayan bukas... nakakatakot kasi yung sasamahan ko bukas... baka kung mapaano lang ako...” pamamaalam ko. 

“Alam mo best... bagay kayo.. ang sweet ninyo eh... pwedeng pwede... ahahahha... ang cute pag naging kayo... pustahan tayo... magiging kayo... ahahah...” sabi ni Annie. 

“Best... mangilabot ka... Ipusta ko pa kuko ko.....MA-LA-BO.....” ang nasabi ko na lang. 

Tumawa na lang sila ng tumawa. Dahil nga sa sapilitang vacation, yun, napilitan na lang akong sumunod. Siguro nga kailangan ko nga to. Heheheh. 

Kinabukasan, maaga pa lang eh sinundo na ako ni Ryan sa bahay.

”Good morning.” Bati niya sa akin.

 “Good Morning din” bati ko din. 

Tahimik na nagdrive si Ryan. Di ako kampante kapag tahimik kaya ako na ang gumawa ng paraan para mag ingay. 

“Ang tahimik ah...” sabi ko. 

“Alangang maingay eh wala namang kahit anong tumutunog di ba?” pambara niya sa akin. 

“So binabara bara mo na pala ako ngayon...hahah” 

“Ay hindi sinusulsulan lang.... di ba obvious??? hahahahah"

Joke lang naman... kaw talaga... mamaya magtampo ka pa jan di mo pa ko pagbigyan sa honeymoon natin mamaya.” 

“Nek nek mo....kapal din neto....” 

“Aysus... bibigay ka din sa akin mamaya.... kala mo...”

 “Tignan lang natin.. ” mapanghamon naming pag uusap.

Nung matapos ang aming pag uusap, di pa ko nakuntento, bigla ko na lang naisip na kilitiin siya. Sinundot ko yung tagiliran niya. Nahuli ko agad ang kiliti niya.

 “Hey! Stop that...” sabi niya. 

“Aha... may kiliti ka pala jan ha...” sabay evil laugh.

 “Oh anu naman...” sabi niya.

 “Now I know... hahahah I know your weakness... ahahah.” 

“You wouldn’t do that.... maaaksidente tayo pag ginawa mo yan....” panakot niya sa akin, pero heto pa rin ako kinukulit siya.

 “Wala kang magagawa... hahaha” at patuloy kaming nagharutan. Nagharutan ng nagharutan hannggang sa mapagod kami.

Malayo layo na rin ang nalakbay namin. Hanggang sa magstop over kami sa Jollibee para kumain.

 “i know na gutom ka na... bigla ka kasing tumamlay at halatang halata naman sayo... ahahah..” sabi niya sa akin.

 “Wushu.. ako pa ang ginawang dahilan ay... sabihin mo lang eh gutom ka na din... may pa concern concern pang nalalaman eh.. daming alam.” Sagot ko

. “Aysus... dami pang dakdak.. tara na mahal ko.” Sabi niya.

 “Mahal mo your face...” at yun na nga pumasok na kami.

 Siya ang umorder para sa amin at ako naman ang naghanap ng table para sa amin. Medyo kaunti lang ang tao kaya madali akong nakahanap ng table. Di naman nakapgtataka, masyado pa kasing maaga eh pati koonti lang talaga ang nagpupunta. Parang naging stop over lang ang Jollibee na to para sa mga taong nag byahe or may pupuntahan dito sa Batangas.

“Wow... hahahah...buti na lang at inorder mo ako ng fries...ahahah favorite ko yan...” sabi ko. 

“I know.... di ko makaklimutan yan no... ikaw pa...” sabi niya. 

“Wew... ahahah.. so Let’s eat na...” sabi ko. 

At kumain nga kami. Tahimik kaming pareho at di iniistorbo ang bawat isa. Kain lang ako ng kain. Hahahah. 

“Nicko, gusto mo ba?” alok niya sa akin dun sa kinakain niya. 

“Bakit? Meron pa kong kinakain eh... pati di mo na ba kayang ubusin?” dami kong tanong. 

“Try mo lang.. dali oh... say ah...” at di ko maintindihan at binuka ko ang bibig ko at isinubo yun.

 “nice... hehehhe..” sabi niya bigla. 

“Nu ba yan.. nakakahiya Rye... pinagtitinginan tayo...’ sabi ko. 

“Ayos lang yan.. di naman nila tayo kilala eh... pati ayos nga yun eh... para kahit sa pananaw nila eh magsyota tayo.” Sabi niya sa akin.

 Bigla akong napaisip dun. Ewan ko ba kung bakit ganito na lang yung trato niya sa akin. Ayoko namang isipin na may gusto talaga siya sa akin. What if naawa lang siya sa akin kaya siya ganito sa akin. 

Ayoko mang paasahin ang sarili ko pero minsan, napapangiti na alng ako pag naiisip ko ito. Aaminin ko naman na crush ko si Ryan. Full package na nga siya eh.pero malabo, malabong malabo na amgkagusto siya sa akin. Kaya nagdoubt na lang ako. Well, la naman akong magagawa.

After namin kumain, deretso na kami sa kotse niya at pinagpatuloy namin yung pagbyahe. Makalipas ang isang oras pang pagbabyahe, narating din namin ang pupuntahan namin. 

Di ako makapaniwala sa nakita ko. Napakaganda, napakalinis, napakasariwa at napaka ayos na lugar ang nakita ko. Kitang kita ko ang malawak na dagat at dalampasigan.

 “Wow.... ang ganda... heheheh....” sabi ko.

 “Ako pa... para sayo eh papagandahin ko ang lahat..” sabi niya. 

“Aysus... dami pang nalalaman... tara na nga...” yaya ko. Sinalubong agad kami ng isang care taker.

“Sir, welcome back po... heheheh.... natutuwa po kami na bumalik ulit kayo after several years. Inalagaan po talaga namin itong rest house ninyo...” sabi nito. 

Napatulala na lang ako, kay Rye pa la to. “Oy... sayo pala to? di mo sinabi... naks... sosyal ah.. paresort-resort na lang....ahahahhaha yaman...” sabi ko.

 “Hahahah... bakit nagtanong ka ba? Kaw talaga... tara taas na tayo.. pati di magtatagal mapapasayo din yan....” yaya niya. 

Nagayos na kami ng mga gamit. Inihatid niya ako sa kwarto ko.

“Sure ka ba na hihiwalay ka sa akin... sabi ko sayo tabi na tayo eh.... don’t worry naman eh.... magpaparaya ako sayo pag ginapang mo ako...” pagbibiro niya.

 “Oy ang kapal mo.. ikaw gagapangin ko.... arrrghhhssh.... kadiri... wag na lang... magkakavirus pa ako sayo....” pambara ko. 

“Aysus... virus pa la ha.... yaan mo... alam ko namang wala ka jang avira o anumang pampatay ng virus... kaya madali na kitang mavivirusan...” pagloloko niya.

“Wew na lang... ay siya alis na at mag aayos na ako ng gamit ko...” pagtataboy ko.

 “Ok... wait lang ha....isusunod ko lang gamit ko...” pagbiro niya sa akin.

 “Subok lang... wawasakin ko gamit mo... at pagsisisihan mo na ipinasok mo yan dito...” pagsakay ko naman sa biro.

"Ang taray talaga kahit kailan..."

Binuksan ko ang bintana at nalanghap ko ang masarap na simoy ng hangin. Napakasarap sa lugar na ito. Tamang tama para sa akin. Siniyasat ko ang buong kwarto at namangha ako sa nakita ko. Napakaganda ng kwarto at napaka bigatin ng mga furnitures at painting sa loob ng kwartong iyon. 

Napakayaman talaga ni Ryan. Wondering kung bakit di pa siya nag aasawa. Napakaswerte siguro ng mapapangasawa niya. Gwapo na, mabait na at mapera pa. San ka pa. Full package na. Heheheh. 

Pero di naman sa pera nasususkat yun eh. Nasusukat yun sa pagmamahal. Pagkatapos kong mag ayos ng gamit eh humiga ako. Nilasap ko ang malambot na kama.

Nagpapasalamat na lang ako at nabigyan ako ng pagkakataon na kung saan makapag pahinga sa lahat ng problema. Dami ko ng iniisip at problema. Namimiss ko na yung dati. Payapa, walang gulo at kahit maraming dumarating na problema, di naman ganito kalala tulad ng sa ngayon. 

Ano kaya kalagayan ko kung hindi nangyari ang sa amin ni Anthony. Magiging masaya ba ako? O magiging malungkot tulad ngayon? Alam ko naman na ang lahat ng ito ay may dahilan kung bakit nangyayari ito. 

Masarap ang mabuhay pero para bang sa lahat ng pinagdaanan ko eh para bang paulit-ulit na akong pinapatay. Haixt. Buhay, bakit nga ba hindi ka naging patas kung minsan.

Naisip ko lang, bakit kaya ganun, masyado kong ikinulong ang sarili ko kay Anthony. Masyado kong pinaasa ang puso ko na balang araw maibabalik ko si Anthony sa akin. Sana ngayon na alng ang kahapon, para maibabalik ko pa ang nakaraan. 

Gusto kong gisingin ang puso at isip ko sa mga pinag gagawa ko ngayon. Pamilyado na siya, kaya dapat ako na ang lumayo. Nahihiya na lang ako sa sarili ko sa mga nagawa ko. Dami kong problemang iniintindi, nagpapakalugmok ako, ngunit kung iisipin ko naman eh marami jan na may mas mabigat pa na problema sa akin. Di ko namalayan na nakatulog ako at sa panaginip ko bumalik ang nakaraan.

(Itutuloy)