If I Let You Go- Part 7

Sa lahat... merry christmas po.... have a nice day... tnx sa lahat ng nagbabasa... sorry for late update... busy lang po..



Always her,

Dylan Kyle








______________________________________________________________________________








Hindi ako makapaniwala na nangyayari ang mga ito. Nagugulat at nabibilisan ako sa nangyayari. Bakit? Bakit ako hinalikan ni Ryan. Bakit biglang bigla na lang ganito ang mga nangyayari? 








Malambot ang mga labi ni Ryan. Mapag alaga ang kanyang mga labi. Dahan dahan at mahinahon. Unti-uniti nadadala ako sa emosyon at pangyayari. Tumutugon na din ako sa kanyang mga halik. Unti-unting gumagala ang kanyang mga kamay sa aking likod at hinahaplos ito. 










Naramdaman ko ang panggigigil niya dahil sa yakap niya. Nagtagal pa ang posisyon naming iyon. Isa, dalawa, tatlo at marami pang minuto.

Ngunit, biglang nagising ang aking diwa. Bigla bigla na lang akong kumalas. Nakita ko ang pagkagulat sa kanyang mga mata. 

“Bakit?” tanong niya. 

“Hindi.... mali... hindi ko dapat ginagawa to...” sabi ko. 

“Tama lang to... alam mo tong ginagawa mo...” sabay hawak sa aking mga pisngi at hinalikan ulit niya ako. 

Para ba akong isang bakal na sumusunod lang sa isang magnet. Di ko maitanggi ang aking mga labi sa kanya. Bakit ba? Bakit ba ako nagkakaganito? Pero isang malakas na pwersa lang ang nagbibigay sa akin para lang itigil ang kahibangan kong ito. 

“Hindi.... mali to... di ko alam kung bakit ginagawa ko ito...” sabay tayo at takbo palayo sa lugar na iyon. 

Naiwan siya na nakatulala.

Dumeretso ako sa may rest house. Di ko namalayan na nakatayo pala si Nay Betty sa may harapan ng rest house. Bigla tuloy akong kinabahan. Di ko alam kung nakita ba niya ang nangyari sa aming dalawa ni Ryan. 

Nakatungo akong pumasok ng bahay at paakyat na sana ko ng biglang tawagin ni Nay Betty ang pangalan ko.

 “Nicko...” nilingon ko siya. Di ko maintindihan kung bakit biglang naglingid ang mga luha ko.

 “Bakit po” sagot ko habang pinahid ko ang luha na namumutawi sa gilid ng aking mga mata. 

“Halika nga... usap tayo...” sabi ni Nay Betty. Sumunod ako dun sa may terrace.

“Tapatin mo nga ako anak.... di naman sa nakikialam ako pero... may relasyon ba kayong dalawa?” nagulat na lang ako. 

“Ho? Ahmm... wala ho.. promise....” sabi ko. 

“Di naman ako naghuhusga agad eh... wag ka ng mahiya.... okay lang sa akin kung may relasyon kayo..tanggap ko naman kayo.... nakita ko yung nangyari sa inyong dalawa....” 

“Nay... wala ho talaga... nagulat na lang ako ng bigla na lang aking halikan ni Ryan...” saad ko. 

“Aminin mo nga.. may gusto ka ba sa kanya?” nakita ko siyang nakangiti. 

“ho? Ako ho? Wala ho.... wala ah.... ako magkakagusto sa kanya? Naku... hindi ah. Masyadong sira na ang mundo pag nagkagusto ako” giit ko.

 “Oh anak... wag masyadong defensive.... napaghahalataan..” sabi niya.

 “Naku nay hindi ah...” sagot ko. 

“Aminin na kasi.. nahihiya pa....kitang kita rin naman jan kay Ryan na may gusto siya sayo...” ang nasabi ni Nay Betty. 

“Paano po ninyo nasabi?” tanong ko. 

“Nung time na tumawag siya dito, may kakaiba na. Nung dumating din kayo dito, kakaiba na rin ang kinikilos niya. Alam mo ba na ngayon na lang ulit namin nakita ganyang kasaya si Ryan? Simula nung nangyari yung masasaklap na pangyayari sa kanya. At isa pa, hindi basta-basta nagdadala si Ryan ng bisita dito. ikaw ang kauna-unahang bisita dito ni Ryan...” nagulat ako sa nasabi ni Nay Betty. 

Biglang may sumilay sa akong mga labi na ngiti. Napansin naman agad ito ni Nay Betty. 

“Kita mo nangiti-ngiti ka pa jan...hay anak...kung ako sayo... magkaaminan na kayo...kesa lumala pa yan...” at bigla na lang umalis si Nay sa tabi ko. 

Tinunton ng mga mata ko ang kinaroroonan ni Ryan pero hindi ko ito nakita. Sinubukang hanapin ng aking mga mata ito pero wala. Hanggang sa may magsalita sa may likuran ko.

“Hinahanap mo agad ako.... namiss mo ako no?” pabirong sabi nito. 

Ikinagulat ko naman agad ito. “Kapal mo din ah..... feeling? Sige na akyat na ako.....” sabi ko. 

Iniwan ko na lang siya sa may baba at umakyat na ako. Pero may kakaibang ngiti ang lumapat sa aking mga labi.

Pag akyat ko sa taas, di ko maintindihan ang aking nararamdaman. Ni hindi ako mapakali sa isang sulok at para bang may mahapdi sa aking bunbuban at hindi ako makaupo. Paikot-ikot na lang ako sa loob ng kwarto. 

“Come on Nicko... I know you can resist him... you can resist his presence... you can resist his body... his scent.... his uhmm.... aahhrrgggshhh.. and most of all... you can resist his..... his.... his... his kiss.... and tender lips...” ang paulit- ulit kong binabanggit sa aking sarili. 

Nababaliw na ata ako. Pero hindi, hindi pwedeng mainlove ako kay Ryan. Ayoko muna, ayoko na lang at ayoko sa kanya. Hindi pwede, magugulo ang lahat. Mahihirapaan ako. Lalaki siya at hinding-hindi siya magkakagusto sa akin. Pero paano kung mahal niya ako. 

How greatful. Mahal niya ako? Mahal? Uhmm.. kakilig ay.... para na akong baliw na iniisip yon.

Tiniis ko ang hindi muna pansinin at makipagusap ng gaanong katagal kay ryan upang maiwasan at matigil na ang pagkahibang ko sa kanya. Ilang araw din yun, mga tatlong araw akong di gaanong umiimik at sila Nanay Betty at Tatay Bert lang ang nakakakwentuhan at nakakusap ako. 

Pag medyo humahaba ang usapan namin ni Ryan ako na mismo ang tumitigil at nagpipigil sa aking sarili. Pero bakit ganun? Kahit anong pilit kong iwas at isip sa kanya eh siya pa rin ang iniisip ko. Siya ang laman ng utak ko at maging..... maging.... maging..... maging ang PUSO ko.

 Takte naman yan. Habang tumatagal ang panahon na hindi ko siya nakakusap, lalong tumitindi ang pagmamahal ko sa kanya. Lalong nagaganap ang pinaka kinatatakutan ko. Ang mahalin siya ng puso kong kawawa. Why oh why?

Napag pasyahan naming gumala ni Nanay Betty sa bayan para mamili. Maghahapon na rin yun. Mamimili lang kami ng mga gatas, mga pang araw araw na delata o mga seasonings. 

Nagkwentuhan kami ni Nanay Betty tungkol kay Nicko. Ang kulit kasi niya eh. Pinilit pa rin ang magkwento tungkol sa kanya. Hehehhe. Dami ko tuloy nalaman pa tungkol sa kanya. Suplado daw dati siya, pero mabait.

 Di naman daw stubborn at matigas ang ulo. Pinakamasunurin daw siya at hindi talaga nagrebelde kahit kelan.

“Ano bang meron ka at nabighani mo ang magkapatid ha?” tanong sa akin ni Nay Betty. 

“Tong si Nanay Betty oh... adik mo.... kaw talaga...” sagot ko na lang.

 “May LQ ba kayong dalawa? Napansin ko lang na hindi kayo masyadong nagpapansinan.” 

“Tong si Nanay naman oh, may pa LQ LQ pang nalalaman. Wala po. Kayo talaga.” “Oh, nasabi mo na ba sa kanya?” napaisip pa ako. 

Di ko alam kung sasabihin ko ba talaga kay Ryan.

 “Nay.. ang hirap eh... paano kung gumulo ang buhay niya pag naging kami kung sakali... tas paano kung hin di niya ako gusto? Paano kung pinaglalaruan niya alang ako or ginagamit niya lang ang opportunity na to para gawin lang ang pabor ng iba at iabaling sa kanya ang ginawa sa akin ni Anthony?”

 “Anak, wag mong isipin yan. Kung di ka amn niya mahal, at least nasabi mo at nailabas mo yang itinatago mo di ba? Mas maganda kaya na walang dinadala sa dibdib.. and sabi nga nila... the truth will set you  free..” sabi ni Nay.

 “Naks... daming alam ni Nanay na English ah...” 

“Naku... napapanood ko lang yan.. ahahahha..”

 “Haixt.... sana nga lang parang Luke and Noah or Luke and Reid kaming dalawa...” sabi ko.

 “Teka.... parang alam ko yan ah... As the World Turn yan noh?” sabi niya.

 “Oo manang... napaka idealistic nga nun eh... hahahah.... tapos ang galing pa... napakahabang panahon siya inair sa TV. Ahahah...”

Mag gagabi na rin ng makarating kami. Todo kwentuhan pa naman kami ni Nanay Betty. Pag dating namin sa bahay, sarado ang ilaw.

 “Naku nay.... ano ba yan.. nag black out ata?” sabi ko. 

“Hindi... baka wala talaga tayong kuryente... kasi yung iba eh may kuryente naman eh....” sabi naman nito.

 “Oo nga noh? Uhm...baka nagkaproblema tayo sa kuryente? May pumutok ata sa fuse?” ang conclusion ko.

“Tatay Bert? Bakit po walang kuryente? TATAY Bert?” pag tawag ko. 

Biglang umilaw ang kabahayan at nasilaw ako sa ilaw.

“Oh.. may ilaw naman pala eh... nu ba ya...” naputol ang pagsasalita ko sa nakita ko. 

Nakaayos ang buong bahay. Nakita ko na may hawak si Ryan ng mga rosas.

 “SURPRISEEEEE>.....” sigaw ni Nanay Betty. 

“Alam mo to Nay?” isang ngiti lang ang ginanti sa akin ni Nay Betty.

“Nicko... I Love you.... I love you so much.... mahal kita..” ang biglang sabi ni Ryan. 

“di mo alam sinasabi mo....” aktong paakyat na ako sa taas, bigla na lang niya akong hinila at niyakap.

 “Mahal kita Nicnko... maniwala ka... mahal na mahal na kita... hindi ko alam kung paano nangyari pero mahal kita....” sabi niya. Biglang tumulo luha ko.

 “Mali to.. di mo alam sinasabi mo... hindi pwede to...” sabi ko.

 “Maniwala ka sana... alam kong sinasabi ko... mahal kita...yun ang totoo.... di ko alam kung bakit ba... basaa hinahanap hanap ko presensiya mo... hinahanap hanap ko ang yakap ko sa yo.....” nakita kong lumuha na din siya.

Di ko mapigilan ang umiyak. Bakit ba ako naiiyak? Tanong ko sa sarili ko. 

“Sabihin mo lang.... sabihin mo lang na mahal mo ako..... sabihin mo lang..... gagawin ko ang lahat.... para sa yo...” sabi niya.

 “Hindi.... hindi pwede... hindi kita mahal....” ang sinabi ko.

 “Hindi ako naniniwala.... mahal mo ako... ramdam ko yan... mahal mo ako di ba?” nakita kong pagmamakaawa niya. Di ako makasagot. 

“Kung hindi mo ako mahal... wala nang patutunguhan tong pagmamahal ko at ng buhay ko....” ang bigla na lang niyang sinabi.

 “anong gagawin mo?” bigla ko na lang siyang nakita na kinuha ang kutsilyo at itinapat sa sarili niya. 

“Huwag... please lang.... oo mahal kita... mahal na mahal...” nakita kong ibinaba niya ang hawak niya at hinawakan kaagad ang kamay ko. 

Hinalikan niya ito at niyakap niya ako.

“Alam ko... alam kong mahal mo ako... at handa akong magsakripisyo para lang sayo... mahal na mahal kita.....” sabi niya.

 “Mahal na namahl din kita... hindi ko alam kung bakit ba? Kung paano ba nangyari... bigla bigla na lang akong nakaramdam ng kiliti sa aking puso na siyang tumutugon sa yo....” ang sabi ko.

 “Handa akong tugunan ang puwang ng pagmamahal mo dyan sa puso mo..... alam kong mahal mo pa ang kapatid ko pero di ako papatalo..... ako ang siyang bubura niyang sa puso mo at ako ang mag hahari sa puso mo.... ipapangako ko ang lahat... lahat lahat...” ang sabi niya.

“Pero..... nag aalala ako sayo... matutulad ka kay Anthony. Matutulad ka sa kanya na baka itakwil ka din ng mga magulang mo.” 

“Handa akong magpakasakit para lang sayo... tatanggapin ko ang consequence na mangyayari at haharapin ko ito... ipag lalaban kita at poprotektahan ko.... basata mahalin mo lang ako.... mahalin mo lang din ako...” ang sabi niya. 

Tumingin ako kila Nanay Betty at nginitian lang niya ako.

 “Oo... ipinapangako ko... mamahalin kita... at gagawin ko ang lahat wag lang tayo mag kahiwalay.... mahal na mahal kita... di ko na mapigilan ang aking sarili...” at hinalikan ko siya sa kanyang mga labi at gumanti siya sa aking ginawa.

(Itutuloy)