Ang Best Friend Kong Lover Chapter 2- Part 4

to all... sa lamat sa mga nagsusubaybay sa stories ko......


to kuya ko. tnx sa pagtawag kanina ha..... narinig ko na boses mo..hahah ingay ng mga bata no? ndi nga kita marinig eh....... ingat ka dyan ha....... love you kuya....

to my bhie, kahit di mo to mabasa...hahahah....lagot ako pagnabasa mo to..... love you so much...kahit magulo tayo ngayon...hehehehhe

to kuya randel, ui mokong...hahahahaha....pagnagkita tayo ha libre....hahahahahaah....pag ipunan mo na....hahahahahaha...... patay ka talaga sa akin...heheheheheh

to shanejosh, dude ok lang yun...heheh kinakamusta lang kita...heheheh


to alvin, helo dude...yan po may greetings na ako..heheheheheh...tnx sa pagsubaybay ng stories..

to rj, heheh......di na nagpaparamdam ah..hehehehe


to rhey ko, ui....sana wag na dumagdag problema mo...kung may problema ka na involve ako..sabihin mo lang....andito lang ako....


at sa mga nakachat ko....tnx po....sa mga nagcomment......salamat din...yung mga comments nio po ang isa sa mga batayan ko upang malaman ko kung magpost na ako ng stories....


sa mga sumagot ng polls....tnx.....

love you all....

fb ko ulit: yaoi_addicted01@yahoo.com

blog: yaoiblogs01.blogspot.com

fan page: dylan Kyle's diary



olweiz here


D.K
________________________________________________________________________________

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Si johan ba tong nasa harapan ko. Pero bakit parang ang daming nagbago sa kanya. Nasa anyong nakatitig ako sa kany ng magsalita siya. “Bro, ayos ka lang? Mukhang namumukaan kita ah….hmmmm…… Pati tong panyo, parang natatandaan ko….” Nagattaka ako. Bakit ikinakaila ni Johan na kilala niya ako. “Nga pala pre…” si Lance ang nagsalita. “Dylan, si James nga pla….. James si Dylan…” Halos mapanganga ako sa sinabi niya. Sinabi ba niyang James? Diba Joyhan ang pangalan nito. Bakit? Ah….naguguluhan ako. At sa wakas nakapag salit ako. “james?” tanong kong nalilito. “Yup….Nice meeting you……. James hir…” Naguguluhan ako sa kanya. Hindi ko maintindihan ang lahat ng nangyayari. Ano ba to….. ah…. Ang gulo. Nagpaalam ako sa dalawa na mauna na ako kasi amrami pa akong giangawa. Naiwan ko yung panyo pero hindi ko na lang binalikan.






Pauwi na ako that time ng may marinig akong tumatawag sa akin. Si johan este si James pala. Nalilito pa rin ako. “Ui tol, naiwan mo kanina…….tanong ko lang….have we met before?” Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi kaya nagka amnesia to at nabugbog ng sobra? Kalugin ko kaya ito. Ehehehehe. Sagot ko naman….”Na aksidente ka naba?” “huh? Wat a question….nope…hindi pa…” “ah ganun ba…..nagtataka lang kasi ako eh…..never mind na lang…” sagot ko. “thanks sa pagbalik ng panyo….. may sentimental value kasi ito eh…” dabi ko ulit. “Ah ganun ba…lam mo may ganyan akong panyo dati…. Sino ba may bigay say o nan…” tanong niya. “Ah kasi hindi ko kilala eh…. Nagdrama kasi ako nun eh may nakakita na umiiyak ako that time binigay niya yung panyo…. Prom pa naman naming yon…” “Aha…ikaw nga……ikaw nga yung pinagbigyan ko ng panyo ko…… I was there in your school…. May pinapanood kasi ako….. Then may nakita akong isang lalaki na nagmumukmok at umiiyak kaya ayon binigay ko yung panyo at umalis kaagad….” Mahabang sabi niya. “Talaga? Ikaw pala yun…thanks bro…heheheheheh……”







Nagkwentuhan kami habnag naglalakd, tungkol sa buhay buhay hanggang sa napagpasiyahan kong itanong sa kanya. “Hindi mo ba talaga ako kilala as in ung kilalang kilala?” “hindi eh bakit?” “ah wala…kasi may kamukha ka eh……” sagot ko. “Ah……” biglang tumamlay ang mukha niya. “Baka ang tinutukoy mo ay yung…..” biglang naputol ang sinasabi niya ng biglang may sumulpot sa aming harapan. Si lance. Niyaya ako ni lance na sumama sa kanila pero hindi ako sumama kasi pagod na pagod ako. May dadaanan daw sila kaya ayon at nagpaalam na kami sa isa’t isa. Hindi natuloy yung sinasabi ni James sa akin pero hayaan mo nay un may ibang araw pa naman eh.





Pagkauwi ko sa dorm, ayun at nagpalit agad ako. Humiga sa kama at nakaidlip. Nagising na lang ako ng bumukas ang pinto ng kwarto ko. Nabigla ako kung sino ang pumasok sa kwarto. What? Si James? “Hoow…… wow…. Ditto ka pala naka room?” tanong niya. “Oo eh…. Di ko akalain na ditto ka rin?” sagot ko. Nung malaman kong may ka room mate ako excited agad ako. Kasi naman ang tagal ko ng walang ka room ditto. Halos mag isang taon na.






Nagkwentuhan kami to the max. Getting to know each other. Hanggang sa ibalik ko ang usapan kanina. “Ah yun ba…. Baka yung sinasabi mong kamukha ko ay yung kakambal ko…” medyo malungkot yung pagkakasabi niya. “Ha? May kakambal ka?” tanong ko ulit. “Oo… mas matanda siya sa akin kasi siya unang lumabas……. Pero kahit kambal kami halos langit at lupa ang ugnayan naming….” Sagot niya. Nagimbal ako sa sinabi niya. Unti unti pumasok sa utak ko na baka ang kakambal niya ay si….. ay si….. si Johan!






Matagal akong nagsalita pagkasabi niya nun. Hanggang sa nakakuha ako ng tiyempo. “May tatanong lang ako. Ano ang pangalan ng kakambal mo?” “Ah…….JOHAN!” tila tumigil ang mundo ng marinig ko ito. Tama ba ang narinig ko. Si johan nga ba. Pero….. Bakit….. Ah…… magkaibang magkaiba sila ng kapatid niya. Haixt… Tlaga bang pinaglalapit kami ng tadhana ni Johan? Naguguluhan na ako. Bigla na lang siyang nagtanong. “Kilala mo ba siya? Di ba kaklase mo kuya ko?” tanong niya. “Ah eh…oo kaklase ko siya…” hindi ko sinabi sa kanya ang lahat ng ugnayan naming ni Johan. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari sa akin. SA mga nalaman ko sa kanya. Masyado ba talagang maliit ang mundo at pilit kaming pinagtatagpo.






Pagkatapos naming kumain, umakyat na ako sa kwarto namin. Kinuha ko ang aking ipod na puno ng mga senting songs. Marami akong naaalala sa mga kantang naririrto. Pumunta ako sa may veranda ng room naming. At duon ako umupo habng pinapatugtog ang Di mo na mababawi by sponge cola.






Ngayo'y aking inuunawang pilit
Mga pagkukulang kong iyong ginigiit
Sana'y malaman mo na tanging ikaw lamang
Ang aking iniintindi

Nakatanim pa sa'king ala-ala
Pangako mong mananatili ka
Kaya't paglisan mo'y naiwan ang pusong ito
Na ngayo'y bitin na bitin

'Di mo na mababawi iniwang sakit
Sa mga salitang binitiwan mo
Hindi ba't ikaw na rin ang nagpasya, nagtakda
At siyang unang umiwas
Bakit nga ba ako 'yong pinaasa?

Nasa aking guniguni malamig mong tinig
Kasabay ng hanging na dumarampi
Na para bang ika'y nariyan sa aking paligid
Tahimik na nagmamasid

Di mo na mababawi iniwang sakit
Sa mga salitang binitiwan mo
Hindi ba't ikaw na rin ang nagpasya, nagtakda
At siyang unang umiwas
Bakit nga ba ako 'yong pinaasa?

Nahulog na'ng mga ulap, buwan at araw, mga bituwin
Ang ginugol na panaho'y na saan? (panaho'y na saan)
'Di ba't sayang naman? (Di ba't sayang naman)
Giliw yeah yeah yeah yeah

Ngunit di mo na mababawi iniwang sakit
Sa mga salitang binitiwan mo
Hindi ba't ikaw na rin ang nagpasya, nagtakda
At siyang unang umiwas
Bakit nga ba ako 'yong pinaasa?
Bakit nga ba ako 'yong pinaasa?







Habang natugtug yon sumasabay anman ako sa kanta. Narinig ko na lang ang isang palak pak. At nagulat ako dun. Si james ayun at nakatayo sa likod ko. Hindi ko namalayan na nandun na siya.



(Itutuloy)